Waves...

Naxatras

Η κανονικοποίηση του τρόμου…

Η δημοσιογραφική κάλυψη της τρομοκρατικής επίθεσης στο Λονδίνο από τα βρετανικά ΜΜΕ επιβεβαιώνει μία τάση που έκανε την εμφάνιση της μετά την πρώτη μεγάλη επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2015 και ενισχύθηκε μετά από κάθε νέο χτύπημα στην Ευρώπη: τη μετακίνηση της δημόσιας συζήτησης, από τα αίτια της τρομοκρατίας και τις πολιτικές αντιμετώπισης, στην έκφραση αλληλεγγύης και τη συναισθηματική διαχείριση των επιθέσεων — μέσα από σύμβολα, κεριά, λουλούδια, τήρηση λεπτών σιγής, συγκεντρώσης ειρήνης, τελετές μνήμης, χρήση ειδικών φίλτρων και εικόνων στα κοινωνικά μέσα.

Με τον τρόπο αυτό, το ζήτημα της τρομοκρατίας φεύγει από το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης και ανάγεται σε αυτό της απολιτικής (ή μάλλον, κρυφοπολιτικής — δεδομένου ότι τίποτε δεν είναι τελικά εντελώς α-πολιτικό) σιωπής…

Η μάχη των κολοκοτρώνηδων…

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, την απονομή της δικαιοσύνης και την επιλογή του τρόπου που θα ντύνεται. Το τρίτο υπό όρους. Το ντύσιμο του να μην παραπέμπει σε συγκεκριμένη παροχή υπηρεσιών. Παραδείγματος χάριν να έχει μισό κιλό μούσι, να έχει ντυθεί παρανυφάκι, και να έχει πάρει από πίσω την νύφη την ώρα που ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας.

Στο δικαίωμα στο ντύσιμο εμπίπτουν και οι στολές του ’21. Κάθε Έλληνας να διαλέγει την στολή αγωνιστή της αρεσκείας του. Από την στιγμή που ο αγωνιστής προσέχει να μην βγάλει με το σπαθί κανένα μάτι μπορεί να φορέσει φουστανέλα, ράσο ή την πάντα δημοφιλή βράκα του πυρπολητή. Με τον Κολοκοτρώνη να είναι μια σίγουρη αν όχι πρωτότυπη επιλογή…

Οι ψηφοφορίες στην εποχή του Facebook…

Έχουν πλάκα αυτές οι νέες τύπου live ψηφοφορίες με ψήφους τις αντιδράσεις των χρηστών του Facebook. Μπορείς να κάνεις την επιλογή σου είτε με το απλό like, είτε με την «καρδούλα», είτε με το «ουάου» (καμία σχέση με του Γιάνη) emoticon, που σου δίνει το κοινωνικό δίκτυο ως επιλογή αντίδρασης σε μια δημοσίευση.

Μου προξενεί εντύπωση ωστόσο ότι απουσιάζει από κάθε τέτοιου είδους ψηφοφορία η επιλογή του εκνευρισμένου ή του λυπημένου emoticon. Γιατί άραγε; «Τι μας κρύβουν;» και δεν το χρησιμοποιούν;  Δεν μας κρύβουν τίποτα! Μία πιθανή εκτίμηση μπορεί να είναι ότι αυτοί οι χαρακτήρες παίζουν το ρόλο του dislike και της ψήφου διαμαρτυρίας. Στον κόσμο του Facebook, έτσι;

Η Αριστερά ανοίγει τα μάτια της κοινωνίας…

Χρόνια και χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, φαίνεται ότι φτάνει η ώρα που σ’ αυτή τη χώρα φαίνεται ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να μπει επιτέλους στην κανονικότητα. Χρόνια και χρόνια μετά την μεταπολίτευση, με ελάχιστα μικρά διαλείμματα, αυτή τη χώρα την κυβέρνησαν ο λαϊκισμός κι ο κρατισμός.

Χρόνια και χρόνια οι προκαταλήψεις, τα ταμπού, τα παραμύθια, τα κλισέ φρέναραν συστηματικά την Ελλάδα και δεν της επέτρεψαν ν’ αναπτυχθεί ορθολογικά, όπως οι άλλες χώρες της Δύσης στην οποία κι εκείνη ανήκει.

Χρόνια και χρόνια την Ελλάδα την κυβέρνησαν  παραμυθάδες και η πελατεία τους, συνδικαλιστές, το πεζοδρόμιο, οι τριτοκοσμικοί, οι λαϊκιστές, με την Αριστερά πάντα παρούσα...

Η Fraport φέρνει τον μεσαίωνα στα αεροδρόμια…

Η γερμανικών συμφερόντων εταιρεία Fraport, που έχει αναλάβει τη διαχείριση 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, εκβιάζει τις ελληνικές Αρχές προκειμένου να μη διεξαγάγουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες για την πιστοποίηση υπαλλήλων σεκιούριτι.

Με το πρόσχημα ότι χωρίς υπαλλήλους δεν θα λειτουργήσουν οι αερολιμένες, η εταιρεία επιχειρεί να κάνει δικές της εξετάσεις-εξπρές, παραμερίζοντας τον νόμιμο επόπτη της πολιτείας, που είναι ο ΕΟΠΠΕΠ. Οι εξετάσεις αυτές δεν θα δίνουν καμία επίσημη πιστοποίηση στους υπαλλήλους, με στόχο αυτοί να θεωρούνται ανειδίκευτοι και να παίρνουν τον χαμηλότερο δυνατό μισθό...