Αλέξης: «Δεμένος» στο άρμα των Αμερικανών;

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της άνοιξης με τους Ευρωπαίους εταίρους, Νίκος Κοτζιάς και Πάνος Καμμένος είχαν κάνει κάτι περίεργες δηλώσεις ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους όρους που παζάρευε η κυβέρνηση θα άφηνε ανοιχτά τα σύνορα και θα γέμιζε με τζιχαντιστές η Ευρώπη. Οι δηλώσεις εκείνες είχαν προκαλέσει σάλο, αλλά περισσότερο έγιναν αντιληπτές τότε ως δηλώσεις ανευθυνότητας από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Εκείνο που ίσως διέφυγε τις προσοχής των περισσοτέρων είναι ότι ο Πάνος Καμμένος και ο Νίκος Κοτζιάς έχουν πολύ καλές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα, όπως άλλωστε και ο Τσίπρας που είχε κάνει και άτυπη συμμαχία με το ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις με αφορμή τη θέση του Ταμείου για το χρέος...

Μια «πορτοκαλί» κυβέρνηση;

Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης, και ήδη το πολιτικό κλίμα έχει ανατραπεί ξανά.

Σε αυτό συνέβαλε το τσίρκο του νέου υπουργικού συμβουλίου: Η τοποθέτηση πολλών στελεχών του «κλίματος» ΓΑΠ (Μπόλαρης, Τζάκρη, Τόσκας) σε υπουργικές θέσεις, το “ανέκδοτο” του διορισμού Φίλη στο Υπουργείο Παιδείας, η τοποθέτηση μιας φανατικής «ανανίστριας» -της Σίας Αναγνωστοπούλου- ως υπουργού αναπληρωτή υπό του Φίλη, οι δηλώσεις της κυρίας Φωτίου για τα «γεμιστά», ο τραγέλαφος του «porta-porta» Δημήτρη Καμμένου, οι απειλές του Νικολόπουλου που και πάλι “έφαγε πόρτα” από τους ΣΥΡΙΖαίους.

Τι δεικνύουν όλα αυτά; Ότι η περίφημη “παντοδυναμία Τσίπρα” είναι καθ’ όλα επικοινωνιακή παντοδυναμία, η οποία ξεφουσκώνει θεαματικά όταν από τα μπαλκόνια, και τα στούντιο των προεκλογικών περιόδων, περνάμε στην βάσανο της διακυβέρνησης.

Στην οποία, αυτός και το κόμμα του, δεν έχουν να επιδείξουν παρά ένα τεράστιο μηδενικό. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντίληψη για την πολιτική που θυμίζει κακό φοιτητικό συνδικαλισμό, την αντιμετωπίζουν μόνον ως εκλογικό άθλημα.

Ο βίαιος στραγγαλισμός της Παιδείας – αντίδωρο στους συνδικαλιστές!

Ο Αριστοτέλης έγραφε στα «Πολιτικά» ότι, άριστος άρχων μπορεί να είναι μόνον ένας πολίτης, που έμαθε να είναι καλός αρχόμενος, δηλαδή ένας πολίτης που, ως αρχόμενος, τήρησε το Σύνταγμα, τους νόμους του Κράτους και τα ήθη.

Ο Τσίπρας απέδειξε ότι το παρελθόν του, ως καταληψίας, ως επικεφαλής του κινήματος «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», ως αρνητής των ακαδημαϊκών αρχών και ως υβριστής της αστικής δημοκρατίας, δεν μπορεί να γίνει καλός άρχων.

Η καταστροφική του επτάμηνη διακυβέρνηση της χώρας δικαιολογήθηκε και από τον ίδιο ως επτάμηνη μαθητεία, που τον δίδαξε τον τρόπο με τον οποίο θα συνεχίσει.

Η μεταστροφή του από αντι-μνημονιακό σε μνημονιακό, δηλαδή από αρνητή των μεταρρυθμίσεων και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας σε ηγέτη του οδικού χάρτη των μεταρρυθμίσεων και της συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ήταν απλώς ένα βήμα πίσω, μία τακτική υποχώρηση, προκειμένου να εφορμήσει και να σαρώσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας…

Οι «μαγκιές» με το twitter στοιχίζουν ακριβά!

Και να θέλουμε να δώσουμε «περίοδο χάριτος» στη νέα μας κυβέρνηση που ανέλαβε να επαναδιαπραγματευτεί με τους δανειστές και να εφαρμόσει ένα παράλληλο με το μνημόνιο πρόγραμμα που θα μας ανακουφίσει και θα απαλύνει τον πόνο από τα μέτρα που έρχονται, δεν μας αφήνουν πολλά από τα πρόσωπα του κυβερνητικού επιτελείου.

 

Συριζανέλ λέμε...

Και τούτο γιατί πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της πένας του Προεδρικού Μεγάρου αυτά που έρχονται στο φως, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενθαρρυντικά ούτε για την ομοιογένεια της κυβέρνησης ούτε για το «μπετονάρισμα» με τους ΑΝΕΛ…

Το διαδίκτυο δεν ξεχνά…

Το διαδίκτυο δεν ξεχνά. Τα γραπτά μας, οι φωτογραφίες που αναρτούμε, οι προτιμήσεις που δείχνουμε και οι δεσμοί που μοιραζόμαστε στα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα (Facebook, Twitter, LinkedIn, Pinterest, κ.λπ.) αποθηκεύονται για πάντα.

Αύριο ή σε λίγα χρόνια μπορεί να τα δουν ο εργοδότης στον οποίο πάμε για συνέντευξη, ο νέος μας σύντροφος, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι συνάδελφοί μας, οι φίλοι μας και οι εχθροί μας. Προσέχουμε λοιπόν τι αναρτούμε στο διαδίκτυο…