Πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια, ο τύραννος των
Συρακουσών Διονύσιος έκανε μια ιδιαίτερα άνανδρη και προδοτική κίνηση...
Ο γέρο-πατέρας του τότε, τον μάλωσε, λέγοντάς
του:
– Άκουσες ποτέ να ‘χω κάνει εγώ τέτοια πράξη στα νιάτα μου;
– Όχι! Κι αυτό είναι φυσικό, γιατί εσύ δεν υπήρξες γιος Βασιλιά.
– Έ, λοιπόν, του αποκρίθηκε ο πατέρας του, κι εσύ με τα μυαλά που έχεις δεν θα αξιωθείς να γίνεις πατέρας βασιλιά.
– Άκουσες ποτέ να ‘χω κάνει εγώ τέτοια πράξη στα νιάτα μου;
– Όχι! Κι αυτό είναι φυσικό, γιατί εσύ δεν υπήρξες γιος Βασιλιά.
– Έ, λοιπόν, του αποκρίθηκε ο πατέρας του, κι εσύ με τα μυαλά που έχεις δεν θα αξιωθείς να γίνεις πατέρας βασιλιά.
Και πραγματικά, ύστερα από λίγο διάστημα, ο
Διονύσιος εκθρονίστηκε και εξορίσθηκε από τους Συρακουσίους.
Δυόμιση χιλιάδες χρόνια αργότερα, σε μία μικρή,
φτωχοποιημένη αλλά ένδοξη σε ιστορία χώρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται στο ένα
της μόνο σκέλος, μιάς και ανάλογος πατέρας, με ήθος και διάθεση
"αυτοκριτικής" και "κριτικής", δεν υφίσταται...