10.9.15

Πάνος Καμμένος, ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές…



Εξ όνυχος τον λέοντα

Τον Πάνο Καμμένο τον γνώρισα για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ως υβριστή μου σε τηλεοπτικά πάνελ, στα οποία με χαρακτήριζε ανενδοίαστα και χωρίς κανένα στοιχείο «τρομοκράτη» και «μέλος της 17 Νοέμβρη», ισχυρισμούς που επανέλαβε με όλο το θράσος που τον διακρίνει στο βιβλίο του «Τρομοκρατία, Θεωρία και Πράξη» το οποίο εξέδωσε το 1992 στον γνωστό αντικομουνιστικό και φιλοαμερικανικό εκδοτικό οίκο «Ελληνική Ευρωεκδοτική» (η οποία έχει εκδώσει ανάμεσα στ’ άλλα την Ελένη του Γκατζογιάννη, το Οι Έλληνες πράκτορες της Κα Γκε Μπε, του Πέτρου Κασιμάτη και άλλα ανάλογα πονήματα.)





Στο βιβλίο του αυτό, γραμμένο προφανώς καθ’ υπόδειξη των μυστικών υπηρεσιών, και από ανάλογους καλάμους (θεωρείται δεδομένο πως έχει γραφτεί από τον θεωρητικό της Χούντας Γεωργαλά ή άλλο αναλόγου ποιού υποκείμενο) προτάσσεται πρόλογος του περιβόητου αντιστράτηγου Νίκου Γρυλλάκη, του συμβούλου ασφαλείας του Μητσοτάκη, επιχειρείται μια κατασυκοφάντηση ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, πάνω στην οποία έκτισε τη σταδιοδρομία του και τις εκλεκτικές του συγγένειες με όλων των ειδών τις υπηρεσίες  ο φέρελπις τότε νεαρός πολιτικός.


Αξιολογώντας του πολιτικούς αρχηγούς…



Μια αξιολόγηση των πολιτικών μας αρχηγών με βάση αυτά που είπαν στο debate.





Επιτέλους μετά από 6 χρόνια είχαμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε τους πολιτικούς αρχηγούς σε μια ζωντανή τηλεμαχία.
Ας βαθμολογήσουμε λοιπόν τις επιδόσεις τους…


Το δίλημμα του νεοδημοκράτη…



Είναι σαν το γνωστό από τη θεωρία παιγνίων «αίνιγμα του φυλακισμένου», δεδομένου ότι όλοι πια γίναμε γνώστες της εν λόγω θεωρίας.
Ο ψηφοφόρος της ΝΔ επιθυμεί σφόδρα να μην ξαναδεί στο πολιτικό σκηνικό και στην τηλεόραση πρόσωπα όπως τον (παρ’ ολίγον απόφοιτο Μαθηματικού Αθηνών) κ. Λαφαζάνη, την απίστευτη Ζωή, το φονέα «της γενική πτώση της Ελληνική», κ. Λεουτσάκο, τη μοναδική Ραχήλ και τόσους άλλους, που σήμερα στεγάζονται στη ΛΑΕ.



Για να γίνει αυτό (στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον) πρέπει ο σοφός λαός να δώσει στη ΛΑΕ ποσοστό μικρότερο του 3%. Αν όμως πάρει 2,99% η ΛΑΕ, θα μειωθούν οι απώλειες του original (;) ΣΥΡΙΖΑ, άρα αυτός θα βγει πρώτο κόμμα. Τόμπολα.
Το δίλημμα έχει και άλλα πλοκάμια…

Κάλπες ή … γουνάκια χρειάζονται;



To ταξίδι που έκανε ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη είχε έναν και μόνο σκοπό. Την επανεκκίνηση του ιδίου, την προσπάθεια να κερδίσει λίγη από τη χαμένη πολιτική γοητεία του. Όλα στήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε ο Αλέξης να φανεί μεγάλος ηγέτης, στήριγμα για τη χώρα, εγγυητής της οικονομίας και κυρίως... παιδί του λαού.

 
Ο Γιάνης στο κελί του!

Όλα φτιάχτηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά ευθύνη για όσα συμβαίνουν στη χώρα, ότι το μνημόνιο είναι καλύτερο από τα άλλα, ότι τα capital controls τα έφεραν οι καλοί, ότι αυτός θα αλλάξει τους όρους της συμφωνίας...


Το νέο και το παλιό...



Από τη μία πλευρά ο Αλ. Τσίπρας εγκατέλειψε τον γελοίο διαχωρισμό μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί που δίχασε τη χώρα, καθώς δεν μπορούσε να τον συνεχίσει μετά την υπογραφή του μνημονίου από τον ίδιο, από την άλλη πλευρά εισήγαγε την εξοργιστική αντιπαράθεση νέο - παλιό.
Με την έννοια ότι αυτός εκπροσωπεί το νέο και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, ιδίως εκείνα που επιμένουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, εκπροσωπούν το παλιό.




Πρόκειται προφανώς για μία ακόμη παραπλανητική προσπάθεια να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, ενώ οι άλλοι είναι αγκυλωμένοι στο παρελθόν.
Με βασικό επιχείρημα ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία κυβέρνησαν τη χώρα στη διάρκεια της μεταπολίτευσης...