Γυναίκες....

Αχ αι γυναίκαι!
Απολαύστε υπεύθυνα:

Μη τη λέτε κεντροαριστερά…

Καλησπέρα σας, δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο, οπότε θα είμαι πολύ σύντομος και θα σας γράψω μερικές σκέψεις όχι πολύ καλά τεκμηριωμένες με τα συνήθη λινξ, να με συμπαθάτε γι' αυτό, υπόσχομαι να συμπληρώσω τα παρακάτω με βιβλιογραφία το συντομότερο δυνατό.

Το λοιπόν:

Παρακαλώ σταματήστε να λέτε "κεντροαριστερά".

Πρόσεξα ότι τις προάλλες κυκλοφόρησε ένα ενδιαφέρον και κατά τα άλλα νηφάλιο κείμενο το οποίο καλεί στην ανασύσταση της "Κεντροαριστεράς", ενός πολιτικού χώρου που, σύμφωνα με τους υπογράφοντες του κειμένου, λείπει από την ελληνική πολιτική σκηνή, και είναι σύμφωνα με αυτούς το μοναδικό πράγμα που χωράει στο κενό ανάμεσα στη δεξιά και την λαϊκιστική αριστερά, χώροι που, για τους υπογράφοντες και για πολλούς άλλους, είναι ανεπαρκείς να διαχειριστούν την κρίση ή οτιδήποτε άλλο, αποτελούνται από φρενήρεις φανατικούς κι αφασικούς, και είναι γενικώς για τα πανηγύρια.

Ακούστε.

Οι ιερές αγελάδες της σύγχρονης Ελλάδας.

Μέρος 1ο: Οι συνταγματολόγοι…

Η Ελλάδα ήταν και παρά τα παράπονα διαφόρων συντηρητικών εγχώριων κύκλων, παραμένει μια Χριστιανική και δη Ορθόδοξη χώρα.

Όχι μόνο στο τι έγραφαν οι ταυτότητες ή τι δηλώνει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και των κατοίκων της, αλλά στις πρακτικές της σε μία σειρά από πράγματα που είναι γνωστά στους πάντες και είναι περιττό να εκτεθούν αναλυτικά.

Ένας από τους τομείς που αυτό είναι λιγότερο εμφανές, αλλά εξίσου υπαρκτό είναι η τάση του ιερατείου («παπαδαριού» για τους άσπονδους φίλους του) να παρεμβαίνει στα κοινά εκφράζοντας τις απόψεις του επί παντός επιστητού κι αν ακόμα δεν έχει να κάνει καθόλου με τη θρησκεία και τα προστάγματά της.

Πολλοί δεν το ξέρουν αλλά εδώ μιλάει η παράδοση αιώνων.

Και μάλιστα όχι τόσο των αιώνων της λεγόμενης Βυζαντινής (στην πραγματικότητα της μεσαιωνικής Ρωμαϊκής, απλώς αυτός ο πιο ακριβής όρος δεν αρέσει στους δυτικούς εταίρους/φίλους/συμμάχους μας - αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και όχι του παρόντος) Αυτοκρατορίας, όταν και το ιερατείο έπαιζε σοβαρό ρόλο μεν, δευτερεύοντα δε καθώς η πολιτική εξουσία όχι μόνο υπήρχε αλλά ήταν πανίσχυρη και άκρως συγκεντρωτική, όσο στους αιώνες της λεγόμενης Τουρκοκρατίας (Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο πιο ακριβής όρος).

Αλέξης ο ρεαλιστής!

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ελλάδα του Μνημονίου, το φάντασμα του παλιού μας (και παντοτινού;) εαυτού.

Ας με συγχωρέσει ο Πέτρος που παραφράζω τον λάθος Μαρξ (διότι ο σωστός Μαρξ, ο σπουδαίος Μαρξ, είναι πάντα ο Γκράουτσο), αλλά δεν είχα καλύτερο τρόπο για να ξεκινήσω το σημερινό σημείωμα και να ελπίζω ότι θα κρατήσω την προσοχή του αναγνώστη.

Το έχω πια σιχαθεί, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε για να αλλάξω την πραγματικότητα.

Εδώ και τρία χρόνια, είμαστε συνεχώς στην ίδια αβεβαιότητα.

Καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες, πετυχαίνουμε φαινομενικώς μικρά, αλλά στην πραγματικότητα ικανοποιητικά, αποτελέσματα και, παρ’ όλα αυτά, πάντα επικρέμαται η απειλή ότι όλο αυτό μπορεί να πάει στα Τάρταρα, επειδή υπάρχει η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλαδάρα που επιμένει (και ζητώ συγγνώμη από τον Σαββόπουλο για την παράφραση).

Ανατομία ενός μανιφέστου…

Διάβασα με δυο μέρες καθυστέρηση το κείμενο των «58».

Μικρό το κακό. Εκείνοι άργησαν δυο δεκαετίες να το γράψουν.

Τότε, βλέπεις, αρκετοί εξ αυτών είχαν άλλες προτεραιότητες -πέριξ της εξουσίας- και δεν πρόκαναν.

Μοχθούσαν δηλαδή να φέρουν την Ελλάδα εδώ που την έφεραν, υπηρετούσαν το μοντέλο της χρεοκοπίας εν τη γενέσει του, για να ‘ρθουν είκοσι χρόνια αργότερα να μας εξηγήσουν αφ’ υψηλού με ποιον τρόπο πρέπει τώρα να το αλλάξουμε εκ θεμελίων.

Ωραίο το κείμενό τους για την ανασυγκρότηση του κεντροαριστερού χώρου.

Τόσο ωραίο, που ωραιοποιεί αυτό που ζούμε σε υπερθετικό βαθμό…

Τι θα μας συμβούλευε ο Θουκιδίδης;

Κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Karl Schmitt έγινε, εκούσια ή ακούσια, ο θεωρητικός που νομιμοποίησε τις μεθόδους πολιτικού αγώνα του ναζιστικού κόμματος.

Με την πτώση του καθεστώτος το 1945, ο Schmitt, δικαίως ή αδίκως, έχασε την έδρα του στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ως υποτίθεται συνεργάτης των Ναζί, αλλά αυτό δεν μείωσε στο ελάχιστο τη σπουδαία συνδρομή του στην Πολιτική Θεωρία η οποία αναγνωρίστηκε αργότερα από όλους.

Η έκδοση του εξαιρετικού έργου του, “The Concept of the Political” από τον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου του Σικάγο προλογίζεται από τον κορυφαίο σύγχρονο φιλόσοφο της Ισχύος, Leo Strauss.

Τσίπρας και μνημόνιο…

Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του Αλέξη ήταν όταν προχθές ο Νίκος Χατζηνικολάου τον ρώτησε, δύο φορές, με δολοφονικό χαμόγελο πού θα βρει τα λεφτά για να αποκαταστήσει τις αδικίες και τις αστεφάνωτες.

Ψέλλιζε διάφορα με ασταθές βλέμμα: α) για ανακατεύθυνση των κονδυλίων από την Ευρώπη, β) για διαπραγμάτευση νέας δανειακής σύμβασης και γ) για έσοδα από τη φορολογία.

Το πρώτο είναι ωραίο ανέκδοτο.

Το δεύτερο σημαίνει νέο Μνημόνιο.

Ντροπή, Αλέξη! Μνημόνιο;

Εσύ;

Προφανώς ο Αλέξης συσκέφθηκε με τον Μηλιό, τον Τσακαλώτο και τους άλλους αστέρες που κάνουν οικονομικά σχέδια σε χαρτοπετσέτες από το μπριζολάδικο του Τέλη στην Κουμουνδούρου (το συνιστώ ανεπιφυλάκτως) και του είπαν ότι οι δανειστές αδημονούν να του χώσουν ζεστό χρήμα για να κάνει αθρόες προσλήψεις. Μιλάμε, οι ξένοι δεν κρατιούνται να σκορπίσουν ευρώπουλα στην κομπανία του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία, όσο ο πρόεδρος της Ρένας θα παίζει λαϊκιστικό κλαρίνο.

Διαδικτυακές αρλούμπες…

Σήμερα το πρωί ανατρέχοντας στην αρχική σελίδα του facebook είδα την κοινοποίηση ενός post από τον Πέτρο Γαϊτάνο.

Το περιεχόμενο ήταν το εξής:

«Νεοεποχίτικες Πλάνες: Φιλοζωία Ή Μήπως Μισανθρωπία;

Γρηγορείτε! Βαθιά αντιχριστιανική και βδελυρή πράξη είναι η συμμετοχή σε κάθε είδους φιλοζωικού σωματείου καθώς με περισσό θράσος διατυμπανίζουν ότι υπάρχουν, άκουσον άκουσον, ο Θεός να με συγχωρέσει, ΑΔΕΣΠΟΤΑ ζώα! Πώς γίνεται τάχα αντίθεοι να υπάρχουν αδέσποτα τη στιγμή που υπάρχει ο Παντοδύναμος Δεσπότης υπέρ πάντων κύριος ημών Ιησούς Χριστός; Οι φιλόζωοι είναι τουλάχιστον σχιζοφρενείς και αυτό θα αποδειχθεί και από τα σχόλια που θα λάβω εδώ!

Οι φιλόζωοι, ως βαθιά μισάνθρωποι, έχουν από καιρό κηρύξει έναν ασύμμετρο πόλεμο σε βάρος της ελληνικής υπαίθρου και κατ’ επέκταση του Έλληνα αγρότη. Είναι ο εχθρός εντός των πυλών! Αμολάνε επικίνδυνα φίδια για να καταφάνε τους κατοίκους των αγροτικών περιοχών, λύκους, λυκόσκυλα και αρκούδες για να κατασπαράξουν το βιός τους, συμμορίες από άγρια σκυλιά στις μεγαλουπόλεις για να καταφάνε τα παιδιά μας καθώς επιστρέφουν από το σχολείο! Σχηματίζουν τάχα καταφύγια σκυλιών για να τα γεμίζουν με κοκαΐνη και να τα στέλνουν στη Γερμανία όπου τα σακουλάκια αφαιρούνται σφάζοντας το ατυχές τετράποδο.
Σε αυτήν την εκ των έσω απειλή πρέπει να σταθούμε ενωμένοι.»

Κάτω από το post παρατίθεται σωρεία σχολίων, κυρίως επιθετικών και υβριστικών, κάποιων μάλιστα απειλητικών, πολύ λιγότερων ευγενικών ή καλοπροαίρετων και ελαχίστων ψύχραιμων και σοβαρών.