Γιορτή...

Τρύπες

Μπορεί να είναι 18 και εμείς μόνοι, αλλά τους περικυκλώσαμε!

Κουκιά μετρημένα.

Η διαπραγμάτευση διαρκεί ήδη σχεδόν τέσσερις μήνες.

Σε αυτό το διάστημα οι δανειστές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους τήρησαν τακτική παρελκυστική, αποσκοπώντας να κάμψουν την Ελλάδα διά της πιστωτικής ασφυξίας.

Αυτό δεν επετεύχθη, παρά το γεγονός ότι κόστισε στη χώρα τουλάχιστον 6 δισ. τα οποία κατευθύνθηκαν στο χρέος και ακόμα περισσότερα που λόγω φόβου αποσύρθηκαν από την εσωτερική αγορά.

Η κυβέρνηση, σταθερή στις κόκκινες γραμμές όχι του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά, αλλά της χώρας, αρνήθηκε να συνομολογήσει τη συνέχιση της καταστροφικής πολιτικής των προκατόχων της…

Θ’ ασκήσετε τα Μνημόνια ρε;

4 μήνες διαπραγματεύσεων και δεν καταλήξαμε πουθενά. Οι άλλοι με ξεπέταγαν σε 2-3 μέρες. Δεν είχα αγωνία.
Ο κατώτατος μισθός δεν θα πάει στα € 751.

Τα ασφαλιστικά Ταμεία θα έχουν μηδενικά ελλείμματα.
Το πρωτογενές πλεόνασμα στα ύψη.
Οι ΣΣΕ δεν ξαναζωντανεύουν.
Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων επί θύραις.
Ο ΕΝΦΙΑ ζη και βασιλεύει, επειδή, ....
λέει, είναι αποδοτικός…

Έξοδος από το ευρώ σημαίνει καταστροφή!

Τις τελευταίες εβδομάδες, και με δεδομένη την κυβερνητική αφασία και την αδυναμία να κλείσει ακόμη και έντιμο συμβιβασμό, βλέπουμε ένα ανησυχητικό φαινόμενο. Το κόμμα της δραχμής να ξαναπαίρνει μπροστά και να διεκδικεί με αξιώσεις μια θέση στο μυαλό των Ελλήνων.

Οι «δραχμικοί» αίφνης έχουν αποκτήσει πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης και περνούν εύκολα τις ιδέες τους με αποτέλεσμα να συνηθίζει κι ο κόσμος.

Πλέον η επιστροφή στο κοινό νόμισμα δεν είναι μπαμπούλας αφού επιχειρηματίες και εκδοτικά συμφέροντα έχουν φροντίσει να περάσουν σαν κάτι εύκολο, απλό και όχι κατ’ ανάγκη κακό την έξοδο από το ευρώ…

Ποια είστε εσείς;

Ποια είστε εσείς και πώς συσσωρεύσατε τόσο θυμό και μίσος σ΄αυτή την ηλικία; Από πού το αντλήσατε; Από ποια ηλικία το συγκεντρώνετε;

Ποια είστε εσείς που μπορείτε να στήνετε απέναντι έναν άνθρωπο και να τον ξευτελίζετε ελαφρά την καρδία;

Ποια είστε εσείς που κόπτεστε να φυτρώνετε και εκεί που δεν σας σπέρνουν; Εναγώνια αναζητούσα μια σπορά που να σας περιλαμβάνει ως σπόρο…

Η δήθεν για πρώτη φορά διαπραγμάτευση…

Η "υπερήφανη διαπραγμάτευση’" της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου με τους δανειστές ενθυμίζει την περίπτωση δύο φίλων που μία ημέρα άρχισαν να λογοφέρνουν, μετά να διαπληκτίζονται και να καταλήγουν σε συμπλοκή.

Ο πρώτος, πιο χειροδύναμος, ξυλοφόρτωνε κανονικά τον δεύτερο, οπότε αυτός, που άρχισε να ματώνει, ερωτά: ‘’Μα, στα  σοβαρά με δέρνεις ή στ’ αστεία;’’ ‘’Στα σοβαρά, βέβαια!’’, λέγει ο πρώτος. ‘’Εντάξει, παρατηρεί ο δεύτερος, γιατί εγώ αστεία δεν σηκώνω!’’…        

Περιμένοντας τον κρότο…

Τα πράγματα εξελίσσονται με ταχύτητα που δυσκολεύει να τα παρακολουθήσεις. Εν όψει Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, από χθες, έχουμε περάσει σε φάση κανονικής υστερίας, αν καταλαβαίνω καλά.

Οι θορυβώδεις συνιστώσες των αριστεριστών, των νεομπολσεβίκων και του κόμματος της δραχμής έχουν ενώσει τις φωνές τους, καθώς η πιθανότητα της ρήξης ενισχύεται…

Ας τους “κόψει” ο Τσίπρας την αφόρητη φλυαρία…

Μέσα στις πάμπολλες ελληνικού τύπου παραδοξότητες που συνθέτουν το σκηνικό της αξεπέραστης κρίσης που βιώνουμε, έχω την αίσθηση ότι κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει και η αφόρητη φλυαρία από την οποία διακατέχεται το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού δυναμικού τη χώρας αλλά και των κάθε είδους, ούτω καλούμενων, διαμορφωτών της κοινής γνώμης.
   

Είναι απίστευτο το πλήθος των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών “καφενείων” που στήνονται σε καθημερινή βάση στις αναρίθμητες “εκπομπές λόγου” στις οποίες βουλευτές και άλλα πολιτικά στελέχη καλούνται και προσέρχονται να εκθέσουν τις απόψεις τους για ζητήματα για τα οποία, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, είναι προφανές ότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα...