26.8.16

Ο νέος αναλφάβητος … Καρανίκας!



Μπορεί να ήθελε να πουλήσει μούρη στο καφενείο. «Με ζήτησε ο Τσίπρας στο γραφείο του». «Κι εσύ τι του είπες, ρε Τάσο;». «Ε, τι να του πω; Του είπα ότι θα τον βοηθήσω». «Και θα πας Αθήνα;». «Μπα, θα κατεβαίνω μια στις τόσες, δε φεύγω εγώ απ’ την Πτολεμαΐδα, έχουμε και τη δουλειά». «Και τι θα κάνεις εκεί, ρε Τάσο;». «Στο στρατηγικό σχεδιασμό θα είμαι». «Και τι ξέρεις από στρατηγική, ρε Τάσο; Εσύ ταβέρνα είχες». «Γιατί, ο Καρανίκας καλύτερος είναι;»




Κάπως έτσι, από μια καυχησιά στους φίλους του, ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Κοζάνης Τάσος Πολιτίδης βρέθηκε να είναι εκτεθειμένος στην κοινή γνώμη και να φέρει το παρατσούκλι «Καρανίκας Νο 2». Την καυχησιά πήρε η εφημερίδα «Εορδαϊκός Παλμός», την έβαλε στην παραπολιτική της στήλη, την αναδημοσίευσε το σάιτ «e-ptolemeos» και μετά ακολούθησε η αληθινή δημοσιότητα...


Τι δεν καταλαβαίνεις Κατερίνα;



Η νουθεσία είναι συνθηματική, προειδοποιεί υπαινικτικά γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν αν δεν υπάρξει συμμόρφωση. Το πραγματικό νόημα της προειδοποίησης που απηύθυνε ο συντάκτης της Αυγής στην Ολυμπιονίκη Κατερίνα Στεφανίδη ήταν: «Να προσέχεις, Κατερίνα».  




Στη θερινή ραστώνη δικαιολογείται μια κάποιας μορφής ανεμελιά, μια τρανταχτή αφηρημάδα που ενίοτε προκαλεί θυμηδία. Να πηγαίνεις για μπάνιο και όταν φτάνεις στη θάλασσα να ανακαλύπτεις ότι ξέχασες το μαγιώ στο σπίτι, να αγοράζεις παγωτό σικάγο από το περίπτερο αλλά να συνειδητοποιείς μόλις αφαιρείς λαίμαργα το καπάκι ότι δεν ζήτησες πλαστικό κουταλάκι, εκεί που ετοιμαζόσουν να  σκίσεις ένα Μνημόνιο στον αυλόγυρο της Βουλής, τελικά να το διπλοψηφίζεις. Πρόκειται για τη λυτρωτική αμνησία της χαλάρωσης...


Οι dropouts που μας κυβερνούν…



Με φόντο τον πρόσφατο θάνατο του τελευταίου επιζώντος της κινηματογραφικής Αίγινας, του Ανδρέα Μπάρκουλη, θα τολμήσω μια προσέγγιση στο θέμα της ναυτικής τραγωδίας που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη συζήτηση. Ως προς την ουσία της, πέραν των πέντε νεκρών, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτή πρέπει να βρίσκεται κάπου χαμένη ανάμεσα στην αθλία κατάσταση της υγείας του δράστη και στο γεγονός ότι παρ’ όλα αυτά διέθετε δίπλωμα ταχυπλόου. Αυτά. Τα άλλα προσωπικώς τα αφήνω στους δικαστές και –εννοείται– στους δημοσιογράφους, οι οποίοι συνήθως είναι οι σοφότεροι όλων μας.



Η πολιτική διάσταση του δυστυχήματος είναι, όμως, ανεξάρτητο θέμα. Αυτή είναι ανοικτή στην κριτική των πάντων, όσο δεν εξηγείται η περίεργη χαλαρότητα των αρμοδίων αρχών κατά τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Μπορεί να οφείλεται στην καλοκαιρινή αβελτηρία του κρατικού μηχανισμού, αν και αυτή δεν παρατηρείται ποτέ από το Λιμενικό στη διάρκεια της τουριστικής περιόδου. Ομως και αυτό αν δεν είναι, η πολιτική διάσταση υφίσταται από την ώρα που βγήκε ο ίδιος ο υπουργός Ναυτιλίας Θ. Δρίτσας και παρενέβη ως δεν όφειλε. Η παρέμβασή του ήταν τόσο ασύμβατη με τα γεγονότα, που εν τω μεταξύ γίνονταν γνωστά, ήταν τόσο κενή με φόντο τους πέντε νεκρούς, ήταν τόσο περιττή εντέλει, ώστε ο καθένας δικαιούται να τρέφει τις υποψίες του για τους λόγους που την προκάλεσαν...


Το τελευταίο τους χαρτί...



Η αύξηση των φόρων και των εισφορών αυξάνει τη "μαύρη" οικονομία και τη "μαύρη" εργασία. Η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ανεργία με λουκέτο στις επιχειρήσεις.
"Ακόμα και με αφαίρεση άδειας λειτουργίας ετοιμάζεται να απειλήσει το Υπ. Εργασίας όσες επιχειρήσεις δεν αποφασίζουν να δηλώσουν τους εργαζομένους τους οποίους απασχολούν στο ΙΚΑ. Αυτό προβλέπει σχέδιο το οποίο επεξεργάζονται στελέχη του αρμόδιου Υπ. Εργασίας προκειμένου να καταπολεμηθεί η αδήλωτη εργασία, η οποία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις κύκλων του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας φτάνει το 20-25% σε ορισμένους κλάδους όπως εκείνος της εστίασης και του εμπορίου...".




Η κυβέρνηση ματαιοπονεί. Η ανεργία που θα προκαλέσουν τα λουκέτα θα επιδεινώσει τους όρους για τους εργαζόμενους στη "μαύρη" οικονομία.
Mετά τη διάλυση των τραπεζών και της οικονομίας, στα οποία έχουν συμβάλει οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών όσων χρωστάνε, η κυβέρνηση προχωρά σε προληπτικές κατασχέσεις όσων υποψιάζεται πως θα δημιουργήσουν χρέη στο μέλλον. Ο απόλυτος παραλογισμός...