Starman...

David Bowie

Η μιζέρια του «κι εμένα τι με νοιάζει»…

Αν και κατά το παρελθόν είχα την τύχη να ταξιδέψω αρκετές φορές σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης για επαγγελματικούς λόγους (δηλαδή για μάξιμουμ 2-3 μέρες), εν τούτοις δεν είχα την χαρά να «γυρίσω» σαν φοιτητής (αφού τότε ήμουν αναγκασμένος να κάνω τα επαγγελματικά ταξίδια). Πρόσφατα, μπόρεσα να κάνω οδικώς τη διαδρομή Γερμανία – Ελλάδα και τούμπαλιν, ξεκινώντας και καταλήγοντας σε αεροπορικά ταξίδια από Θεσσαλονίκη προς Βρυξέλλες (και τούμπαλιν).

Συγκεκριμένα, πριν τις γιορτές πέταξα από Θεσσαλονίκη για Σαρλερουά, από όπου με παρέλαβε παλιός φίλος και πήγαμε οδικά στο Άαχεν (σύνορα Βελγίου – Γερμανίας μια ταμπέλα όλη κι όλη κάπου στον αυτοκινητόδρομο). Μετά από λίγες μέρες ξεκινήσαμε οδικώς για να έρθουμε Ελλάδα. Γερμανία και Αυστρία ήταν σαν ένα, από άποψη δρόμων και χρημάτων. Όταν φτάσαμε στην Ουγγαρία, απλά περάσαμε από ένα εγκαταλελειμμένο φυλάκιο συνόρων και πριν το καταλάβουμε ήμασταν Βουδαπέστη. Η διανυκτέρευση έγινε σε ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει φτηνότατα online και όλες μας οι συναλλαγές με ευρώ ή κάρτα...

Εύγε Νεοέλληνες...

Πραγματικά δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε με τη δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε χθες. Να γελάσουμε γιατί η ΝΔ έχει 10 – 12 μονάδες διαφορά και θα «ξεσκίσει» τον ΣΥΡΙΖΑ όποτε γίνουν εκλογές; Να γελάσουμε γιατί φλερτάρει με την αυτοδυναμία και μπορεί αυτό να είναι καλό για τον τόπο;

Ή να κλάψουμε για το γεγονός ότι υπάρχει ένα 22% - 23% που θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ; Και μαζί κι ένα 3% που θα ψήφιζε τον Πάνο Καμμένο, αλλά κι ένα 6% που κινείται αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (κάτι Λαϊκές Ενότητες, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.);

Πώς δηλαδή να γελάσει το χειλάκι μας όταν βλέπουμε ότι ένα ποσοστό άνω του 30% με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ που κατέστρεψε τον τόπο, τους ψεκασμένους που ετοιμάζονται για διαστημικά ταξίδια με το «Παππάς tours» ή τους ημίτρελους που ετοιμάζονται να ξαναμπουκάρουν στο Νομισματοκοπείο και να συλλάβουν τον Στουρνάρα;

Θεωρίες συνομωσίας, ή … στυγνή πραγματικότητα;

(Από το μακρινό 2010, όταν ο σύριζας ήταν ακόμη στο 4%)

Τελικά όσο και να μη θέλει κανείς να πιστέψει στις θεωρίες συνομωσίας, όλο και κάτι γίνεται, και το μυαλό πονάει. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, είχα ακούσει (από σοβαρά χείλη) την άποψη ότι όλα είναι προσχεδιασμένα όσον αφορά στο μέλλον της Ελλάδας. Και είχα αμφιβάλλει. Ήμουν ακόμη οπαδός της ορθολογικής και γραμμικής προσέγγισης της ιστορίας .

Η άποψη λοιπόν εκείνη έλεγε, πως ο νεαρός τότε ΓΑΠ, θα γίνονταν κάποτε πρωθυπουργός, διότι τα, όχι και τόσο σκοτεινά, κέντρα που διοικούν τον πλανήτη, έχουν κάποιο συγκεκριμένο «γεωπολιτικό» σχέδιο στο μυαλό τους. Να παραχωρηθεί δηλαδή η Δυτική Θράκη στους γείτονες, να υπάρξει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο με τους Τούρκους, και στο λίγο πιο μακρινό μέλλον, να «ανεξαρτητοποιηθεί» και η ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, με τη Θεσσαλονίκη να παίζει το ρόλο της πύλης και της πολυπολιτισμικής πρωτεύουσας στην πολυεθνική ενδοχώρα των Βαλκανίων, ενώ το λιμάνι της θα αποτελεί ένα είδος ελεύθερης εμπορικής ζώνης. Η δε Ελλάδα, θα πρέπει να συρρικνωθεί στα «ιστορικά» της όρια (κάτω από τη Λάρισα) και να είναι απλά ένα κρατίδιο σύμβολο μιας πάλαι ποτέ δόξας του ευρωπαϊκού πολιτισμού, και αιωνίως τιμώμενη γενέτειρα της έννοιας της δημοκρατίας. Τίποτα άλλο.

Της… μιας δραχμής Ξυδάκηδες!

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η τηλεοπτική αναφορά του πρώην υπουργού κ. Ξυδάκη στη δραχμή είχε μαι διάθεση θεσμικής συζήτησης που θα διαφώτιζε την κοινωνία για την διαδικασία, τις προκλήσεις και τις επιπτώσεις μιας επιστροφής στη δραχμή (ο ίδιος βέβαια έχει μιλήσει για ένδοξο παρελθόν επί εθνικού νομίσματος)!

       

Ακόμη κι αν όλο αυτό ήταν μια προσωπική αναφορά στα πλαίσια της πικρίας για την απώλεια του υπουργικού θώκου που γεννά αντιδράσεις, διάθεση για αντιπερισπασμούς και παρεμβάσεις που θα θυμίζουν στην ηγεσία ότι παραμένει παρών στις εξελίξεις και ανταποδίδει με τον τρόπο του το… κακό που του έκαναν επαναφέροντας μια συζήτηση που πληγώνει την κυβέρνηση υπενθυμίζοντας τις… “δοξασμένες” μέρες των διαπραγματεύσεων του 2015...

Ο μύθος του «αριστερού ανθρωπισμού»…

Στην Ελλάδα επί δεκαετίες, παρά την ήττα της στον τραγικό κι απόλυτα καταστροφικό για την πατρίδα μας Εμφύλιο Πόλεμο, η αριστερά κατόρθωσε να επικρατήσει ιδεολογικά.

Συστηματικά μέσα από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τον καλλιτεχνικό και τον πνευματικό κόσμο, προβάλλοντας πρότυπα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, η ιδεολογική επικράτηση της αριστεράς υπήρξε απόλυτη. Έπεισε τους πάντες ότι το πρότυπο της ήταν μια πιο ανθρώπινη, ελεύθερη, προοδευτική κοινωνία με καλύτερη και πιο ισότιμη ζωή για όλους. Κάτι, που το δήθεν «απάνθρωπο πρόσωπο» του δυτικού καπιταλισμού, δεν επέτρεπε να υπάρξει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες...

Οι μισοί Αμερικανοί συμφωνούν με τις απαγορεύσεις του Τραμπ!

Το περίφημο εκείνο προεδρικό διάταγμα του Τραμπ, που απαγορεύει την είσοδο στην Αμερική ανθρώπων από επτά μουσουλμανικές χώρες, μπορεί να μοιάζει αντιδημοφιλές, λόγω των πολλών αντιδράσεων που έχουν ξεσπάσει, όμως κάτι τέτοιο μάλλον δεν ισχύει.

Μια δημοσκόπηση που έκανε το Reuters χθες Τρίτη, έδειξε πως το 49% των Αμερικανών ενηλίκων συμφωνεί με τις απαγορεύσεις που επέβαλλε ο πρόεδρος τους, ενώ διαφωνεί μόλις το 41%. Όσον αφορά στην κομματική προέλευση των εν λόγω αποτελεσμάτων, αυτή ήταν 50-50...

Ο Ντόναλντ αγρίεψε…

Η μεταβατική υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Sally Yates, διορισμένη από τον Ομπάμα, απολύθηκε χθες (με συνοπτικές διαδικασίες) από τον νέο πρόεδρο Τραμπ, όταν εκδήλωσε απείθεια.

Λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωσή της ότι το υπουργείο στο οποίο προίσταται δεν πρόκειται να στηρίξει το προεδρικό διάταγμα περί προσφύγων στα δικαστήρια όσο είναι αυτή υπεύθυνη, ο Τραμπ την έστειλε σπίτι της…