Η γελοιότητα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ…

Είναι αδύνατον να χαρακτηριστεί με τον κατάλληλο όρο η πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Ίσως, η τελευταία ενέργεια του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ να απεργήσει καταγγέλλοντας την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, να ξεπερνά κάθε όριο πολιτικής γελοιότητας.

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι οι πρώτοι διδάξαντες. Προηγήθηκε ο κ. Λαλιώτης. Ο οποίος κατέβασε το ΠΑΣΟΚ στους δρόμους, προς διαμαρτυρία για την επίσκεψη του τότε προέδρου των ΗΠΑ κ. Κλίντον. Τον οποίο Αμερικανό πρόεδρο, την ίδια ώρα δεξιωνόταν με λαμπρότητα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Σημίτης...

Πολιτικοί… για φτύσιμο!

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, ο Σύριζας ήταν ένα περιθωριακό κόμμα, αποτελούμενο από διάφορους ονειροπαρμένους επαγγελματίες ακροαριστερούς, εκτός τόπου και χρόνου, παλεύοντας μονίμως να μπει στην βουλή, αφού το όριο του 3% του ήταν βουνό. Εδώ να θυμίσω ότι το εν λόγω όριο μπήκε πριν από πολλά χρόνια για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να εκλεγεί στη βουλή κόμμα αποτελούμενο από Μουσουλμάνους της Δυτ. Θράκης.

Σήμερα βέβαια, από τους 153 βουλευτές των συριζανέλ που κάνουν ότι κάνουν σοδομίζοντας την χώρα, οι τρεις (3) είναι Μουσουλμάνοι της Δυτ. Θράκης, και ο νοών νοείτω. Φαντάζομαι ότι Τσίπρας και συγκαμένος τους δίνουν γη και ύδωρ προκειμένου να μην τους ρίξουν, αλλά αυτό θα το βρει κάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος. Προς το παρόν, και οι 153 μαζί, σαν μια γροθιά, βυσσοδομούν εις βάρος του λαού, στο όνομά του πάντα…

Σε κρεσέντο πανικού η κυβέρνηση…

Οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και των βουλευτών έρχονται στο στερέωμα του δημόσιου λόγου κατά ριπάς, ηχούν παράδοξες, ενίοτε γραφικές, άλλοτε επικίνδυνες για τα δημοκρατικά θέσφατα, και άλλοτε κενόλογες.

Χαρακτηριστικά, το πρωθυπουργικό επιτελείο διοχέτευσε προς τον Tύπο την ρήση του πρωθυπουργού ότι «Η Ελλάδα έχει brand name. Δυο λέξεις που είναι ταυτισμένες με την Ελλάδα είναι η ελευθερία και η Δημοκρατία».

Μια φράση που ηχεί χωρίς νόημα, και χωρίς να σηματοδοτεί κάτι ελπιδοφόρο. Τα έχουμε ακούσει αυτά παιδιόθεν, σε δεκάρικους πανηγυρικούς εθνικών εορτών από συμβατικούς δημο-διδασκάλους και άπνευστους πατριδοαμύντορες παλαιάς κοπής. Και τα λέει αυτά για την σημερινή Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πραγμάτωσε όσα δεν τόλμησαν οι προηγούμενοι, καταγγελλόμενοι και ως γερμανοτσολιάδες. Παρέδωσε σε τρίτους το δικαίωμα εκποίησης της εθνικής περιουσίας για έναν αιώνα, ή όπως έγραψε στην Καθημερινή ο πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ, Δημ. Παξινός, η χώρα μας έγινε «κρατική οντότητα με περιορισμένη ικανότητα για δικαιοπραξία»!

Αεροδρόμια ταλαιπωρίας…

Το τι γίνεται σε πολλά αεροδρόμια της Ευρώπης δεν περιγράφεται. Οι συνθήκες ελέγχου και ασφαλείας έχουν φτάσει σε ακραία αυστηρότητα, λόγω και των τελευταίων τρομοκρατικών χτυπημάτων, ενώ αυτές τις μέρες τα μέτρα είναι δρακόντεια, ιδιαίτερα στο Παρίσι για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Αλλά και πριν από το EURO οι έλεγχοι έφταναν σε εξαντλητικές τυπικότητες, έτσι, που το διεθνές σύστημα εκμετάλλευσης αεροδρομίων και πτήσεων να ερμηνεύει ως δικαίωμά του την πρόσθετη, σχεδόν εξευτελιστική, ταλαιπωρία των ταξιδιωτών…

Ο «στρατός των φτωχών» και το μίσος για τους ανθρώπους…

Όταν ο Γ. Κυρίτσης ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ καλούσε την ηγεσία του να συγκροτήσει τον στρατό των φτωχών, ήξερε πολύ καλά τι έγραφε. Και η συγκεκριμένη ορολογία που χρησιμοποιούσε δεν ήταν τυχαία. Ζητούσε την δημιουργία του συλλογικού υποκειμένου που θα πρωταγωνιστούσε στην ταξική σύγκρουση. Στον αγώνα των φτωχών κατά των πλουσίων, στο πνεύμα του «ή εμείς ή αυτοί», « θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν.»

Όλα αυτά δεν θα ήταν παρά γραφικά και φαιδρά εν έτει 2016, αν στην εξουσία δεν βρισκόταν ένα αριστερό εθνολαϊκιστικό μόρφωμα που υπογείως και δολίως κινείται προς την κατεύθυνση που ζητεί ο Γ. Κυρίτσης.Γιατί η κοινωνική δομή της Ελλάδος διαφέρει από την αντίστοιχη των χωρών της Λ. Αμερικής που επικαλείται το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς διαθέτει μιαν ισχυρή και πολυπληθή μεσαία τάξη με βαθύτατο το αίσθημα της ιδιοκτησίας και η οποία για δεκαετίες απορροφούσε τους κοινωνικούς κραδασμούς. Αποτελούσε δηλαδή το κοινωνικό αμορτισέρ, τον σταθεροποιητικό παράγοντα που απέτρεπε τις κοινωνικές εκρήξεις…

Γιατί τρελαίνονται οι λέξεις;

Αυτό που ζούμε προσπαθείς να το δεις με κάποια συγκατάβαση και δεν τα καταφέρνεις -μόλις πας να δείξεις κάποια ανοχή, έστω, πετιέται, αίφνης, κανένας Κυρίτσης, καμιά κυρά Τασία και στο χαλάει αμέσως.

Αυτό που ζούμε όχι μόνο δεν μπορείς να το κριτικάρεις, αλλά ούτε καν, πια, να το περιγράψεις. Εκφεύγει και της κρίσης και της επιστήμης και της Τέχνης -ίσως μόνο η Μαρία η Κωνσταντινουπολίτισσα μπορεί να δώσει κάποια απάντηση, αν ρίξει τα ταρώ της και τυχαίνει να είναι σε μεγάλη έμπνευση...