Είναι να τρελαίνεσαι…

Στα μέσα περίπου του 19^ου αιώνα, τότε που ο Μαρξ έγραψε αυτά που έγραψε, ο καπιταλισμός ήταν ακόμη κάτι το καινούργιο, και το ιδιαίτερα επαχθές (που θα έλεγε και η ζουρλή).

Παιδάκια και έγκυες δούλευαν 20ωρα σε στοές και σε εργοστάσια, κάτω από πρωτόγονες συνθήκες, για ψίχουλα.

Γι αυτό και ο μαρξισμός αποτέλεσε την πρώτη και ίσως την σημαντικότερη αχτίδα φωτός και ελπίδας, με αποτέλεσμα σε μερικές δεκαετίες, χάρη στους αγώνες των πρώτων κομμουνιστών, αλλά και στην αναγκαστική μετάλλαξη του καπιταλιστικού συστήματος, να εξανθρωπιστούν κάπως οι συνθήκες για  τους προλετάριους, αλλά και τους εργαζόμενους γενικά...

Το μίσος…

Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματός του, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε με ιδιαίτερη ευκολία: «Στις 20 του Σεπτέμβρη, ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». 

Δεν είναι κάτι πρωτοφανές για τον ηγέτη της ελληνικής Αριστεράς παρόμοιες δηλώσεις. Το κόμμα του, από το Δεκέμβριο του 2008, όταν ακόμη ήταν στο εκλογικό ποσοστό του 3% και η είσοδός του στη Βουλή ήταν υπό αμφισβήτηση, ξεκίνησε μια εκστρατεία μίσους εναντίον όλων, όσων δεν ήταν φίλα προσκείμενοι ή τουλάχιστον ουδέτεροι απέναντι στην πολιτική του...

Ο ΣΥΡΙΖΑ των ψευδαισθήσεων…

Εσχάτως αναπτύσσεται το επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την υπογραφή του δικού του Μνημονίου, θα μετατραπεί σε ένα σοβαρό αριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και γι' αυτό πρέπει να υποστηριχθεί.

Στο προχθεσινό «Βήμα της Κυριακής» ο καθηγητής Γιάννης Ζ. Δρόσος προσπαθεί να διατυπώσει ένα παρόμοιο επιχείρημα.

Ενώ ξεκινά με αναφορές στη χυδαία πολεμική που εξαπέλυαν οι αντιμνημονιακοί «αγωνιστές» εις βάρος όσων είχαν διαφορετική άποψη, ξαφνικά θεωρεί ότι «καθοριστικό στοιχείο για την εδραίωση της ευρωπαϊκής κατεύθυνσης της χώρας είναι η εκλογική αναγνώριση της αξίας της τομής που έκαναν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας», ξεχωρίζοντας όμως την τομή από εκείνα που οδήγησαν σ' αυτήν.

Τα όσα εκθέτει όμως ο κ. καθηγητής μάλλον δεν υπακούουν σε καμιά λογική…

Το μεγαλύτερο «όπλο» που δεν χρησιμοποιήθηκε…

Το ισχυρότερο όπλο της Νέας Δημοκρατίας για να κερδίσει τις εκλογές αυτές είναι η τριπλή δικαίωση της μέσα σε εφτά μήνες! Όχι δικαίωση μετά από τέσσερα χρόνια. Μέσα σε μόλις εφτά μήνες!

Και όχι «απλή» δικαίωση. Τριπλή!

* Πρώτον, στο προηγούμενο επτάμηνο δικαιώθηκε η πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, η πολιτική Σαμαρά. Και δικαιώθηκε τώρα, γιατί ο κόσμος είδε (και πολύ σύντομα θα νιώσει πλήρως) την πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν συγκρίνει κανείς που βρίσκεται η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία σήμερα και που βρισκόταν πέρσι τέτοιον καιρό, η σύγκριση είναι συντριπτική σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Συντριπτική! Όχι απλώς «δυσμενής». Και από κάθε άποψη…

Πού χάθηκαν τα αντιμνημονιακά τρολ;

Βγαίνουν κάποιοι νεοφιλελέδες και λένε πως στους επτά μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο. Ψεύδονται ασύστολα, αγαπητοί φίλοι.

Υπάρχει ένας τομέας ο οποίος παρουσίασε αισθητή βελτίωση.

Εξηγώ. Θυμάστε πώς ήταν τα πράγματα στο ίντερνετ μέχρι το καλοκαίρι;

Θυμάστε τη «μαγκιά», το θράσος, το κούνημα του δαχτύλου των συριζοταλιμπάν σε οποιονδήποτε τολμούσε να αμφισβητήσει το μεγαλείο του Αλέξη Τσίπρα και την παγκόσμια αλλαγή που θα έφερε η (επερχόμενη τότε) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ); Αλήθεια, πού πήγαν όλοι αυτοί οι μόρτηδες;