Evil Things...

The Black Angels

Οι σχέσεις Καραμανλή- Σαμαρά και το μέλλον της ΝΔ…

Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ εκνευρίζομαι πολύ με τους χρησμούς που εκπέμπονται σχεδόν καθ΄εκάστην από την οδό Παναγή Κυριακού, όπου ως γνωστόν βρίσκεται το γραφείο του Κώστα Καραμανλή.

«Ο πρώην πρωθυπουργός εκνευρίστηκε με αυτό», ο «Καραμανλής δεν θέλει να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας», «ανησυχεί για το κόμμα», «εκνευρίστηκε με τις ιαχές για την Εθνική» κλπ κλπ.

Κι έπειτα είναι κι αυτά τα αλλεπάλληλα ταξίδια ανά την Επικράτεια με την Νατάσα και τα παιδιά.

Δεν ξέρω εσείς, αλλά σ' εμένα για πολιτικές περιοδείες μοιάζουν…

Γκόλ!!!!!

Από το διάβασμα και μόνο του τίτλου, είμαστε βέβαιοι ότι οι «δυσκοίλιοι» ξεκίνησαν ήδη να ψιθυρίζουν όλο… ευφυΐα: «Μα δεν βλέπετε στη Βραζιλία τις διαδηλώσεις;».

Τις βλέπουμε άνθρωπέ μου.

Αυτό που εσύ δεν βλέπεις είναι ότι στη Βραζιλία δεν διαδηλώνουν ενάντια στο ποδόσφαιρο.

Δεν διαδηλώνουν ενάντια στο παιχνίδι.

Διαδηλώνουν ενάντια στη ληστεία της FIFA και στην ενδοτικότητα της εκεί κυβέρνησης απέναντί της.

«Και τι έγινε που ο Σαμαράς (σ.σ.: ο Γιώργος, εννοείται…) έβαλε το πέναλτι, μήπως σωθήκαμε από το Μνημόνιο;» - επιμένει ο «δυσκοίλιος». 

Όχι άνθρωπέ μου, δεν σωθήκαμε από τα Μνημόνια.

Ούτε η πρόκριση ήταν προαπαιτούμενο για καμιά δόση από την… τρόικα.

Τίποτα δεν άλλαξε.

Όπως δεν άλλαξε και η τύχη των Φόκλαντ που ποτέ δεν πέρασαν στην Αργεντινή επειδή ο Μαραντόνα ντρίμπλαρε όλη την εθνική Αγγλίας και της τo «κάρφωσε». Αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να φωνάξουμε: «Γκόοοολ»!  

Ο Καναδάς, η Ελλάδα και η δημοσιονομική προσαρμογή...

Ένας κόσμος χωρίζει την Ελλάδα από τον Καναδά, μία από τις πιο φερέγγυες χώρες στην παγκόσμια οικονομία.

Κοινό σημείο, όμως, είναι ότι και οι δύο εφαρμόζουν προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής: ο Καναδάς εκουσίως από το 2011, με στόχο να εξαλείψει έλλειμμα της τάξης του 4,9% του ΑΕΠ έως το 2017· η Ελλάδα, με την πλάτη στον τοίχο της χρεοκοπίας, από το 2010.

Τις συνέπειες του δικού μας προγράμματος τις βιώνουμε καθημερινώς.

Αξίζει να δούμε την περίπτωση του Καναδά…

Το «Ποτάμι» και το συγκριτικό πλεονέκτημά του…

Ο​​ταν μια ωραία πρωία εμφανίσθηκε ―σχεδόν από το πουθενά― το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη με το σακίδιό του, ο πολιτικός χώρος στον οποίο διεκδικούσε μια θέση, δηλαδή ο χώρος από το κέντρο ώς τη δημοκρατική αριστερά (contradictio in terminis αυτό το τελευταίο, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας τον δεχθούμε...), ήταν πλήρως απορροφημένος από ένα θεολογικό ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας: το «πρόσημο» των μεταρρυθμίσεων!

Τους απασχολούσε, με άλλα λόγια, αν η αποσυναρμολόγηση του κρατισμού στην Ελλάδα (γιατί αυτό σημαίνει «μεταρρυθμίσεις») είναι κάτι καλό ή κάτι κακό.

Θα μπορούσε βασίμως να υποστηρίξει κάποιος ότι το ζήτημα ήταν πολύ ευκολότερο από όσο παρουσιαζόταν μέσα στο πλαίσιο της συγκεκριμένης συζήτησης.

Αλλωστε, το είχε λύσει, προ πολλού, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του εικοστού αιώνα, ο Ντεγκ Χσιάο Πιγκ…

Καλό το αγγλικό σουβλάκι;

Μια πονηρή ερώτηση που έχει βέβαια μια θετική πονηρή απάντηση αφού σε αρκετές περιοχές του Λονδίνου υπάρχουν Ελληνικές ταβέρνες και μαγαζιά Ελλήνων που φτιάχνουν σουβλάκια που έχουν καλή αποδοχή, όχι μόνο από Βρετανούς, αλλά από όλους όσους ζουν οι επισκέπτονται το Λονδίνο, ή άλλες μεγάλες μεγαλουπόλεις.

Αυτή η εισαγωγή χρησιμοποιήθηκε με την πρόθεση να δείξει το πόσο η κάθε χώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί διάφορα προϊόντα που έχουν απήχηση εκτός της επικράτειας τους…

Προσοχή Νο 2.....

Θα θεραπευτεί ποτέ ο καρκίνος;

Ο καρκίνος μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να εξαφανιστεί ως απειλή.

Για αυτό θα πρέπει να μειώσουμε τις προσδοκίες μας αναφορικά με κάποιο θαυματουργό φάρμακο ή θεραπεία που  θα τον καταστήσει ακίνδυνο.

Όπως λέει ο επικεφαλής μιας επιστημονικής ομάδας που πρόσφατα δημοσίευσε την εργασία της «ο καρκίνος είναι τόσο παλιός όσο και οι πολυκυτταρικοί οργανισμοί στη γη, και για αυτό μάλλον ποτέ δεν θα μας αφήσει…».