Once Upon a Time in the West...

Dire Straits

Τo σύνδρομο της Στοκχόλμης στην Ελλάδα του σήμερα…

Τη δεκαετία του ’70 ένας Σουηδός ψυχίατρος, ο Νιλς Μπέγιεροτ, περιέγραψε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, το οποίο αναφέρεται σε μια παράδοξη ψυχολογική ταύτιση του θύματος με τον θύτη του.Η παράδοξη αυτή αντίδραση βασίζεται  σε μια ασυνείδητη πεποίθηση ότι ο κακοποιός  δεν θα βλάψει το θύμα του εάν αυτό είναι συνεργάσιμο.

Για την περιγραφή αυτού του συνδρόμου, ο Σουηδός ψυχίατρος πήρε ως αφορμή ένα περιστατικό ομηρίας που συνέβη στη Στοκχόλμη τον Αύγουστο του 1973, όταν δύο κακοποιοί εισέβαλαν για να ληστέψουν μια τράπεζα. Οι δύο ληστές κράτησαν για πέντε ημέρες τέσσερις ομήρους, τρεις γυναίκες και έναν άνδρα, τους οποίους είχαν ζώσει με εκρηκτικά. Τα θύματα συμπάθησαν τους κακοποιούς και μετά την απελευθέρωσή τους οι περισσότεροι από αυτούς τους στήριξαν στα δικαστήρια!...

Ο «λυσσασμένος σκύλος» γίνεται υπουργός…

Σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, ο Donald Trump έχει ήδη επιλέξει τον νέο υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ. Πρόκειται για κάποιον που έχει το ψευδώνυμο «λυσσασμένος σκύλος»!

Έχει βέβαια και άλλα πολλά. Μιλάμε για τον απόστρατο στρατηγό των πεζοναυτών James Mattis, που είναι επίσης γνωστός ως ο «καλόγερος πολεμιστής»…

Δεν τους ήθελε κανείς…

Η σημερινή «κατάσταση» με το προσφυγικό, όπου όλες οι ευρωπαϊκές χώρες δηλώνουν αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη, αλλά από κει και πέρα τίποτα, φορτώνοντας δεκάδες χιλιάδες «πρόσφυγες» στην πλάτη μιας οικονομικά γονατισμένης χώρας, δηλαδή της τσιπραϊκής δημοκρατίας μας, μου θυμίζει σε πάρα πολλά σημεία την αντίστοιχη στάση των «πολιτισμένων» και «ανθρωπιστών» Δυτικών στην πρώιμη εποχή του χιτλερισμού, τότε που ο Φύρερ ξεκινούσε τις διώξεις των Εβραίων.

Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας την άνοιξη του 1938, ξετυλίχθηκε μια αχαλίνωτη βία εναντίον των Αυστροεβραίων, σε μεγαλύτερη κλίμακα απ ότι είχαν ζήσει οι Εβραίοι της Γερμανίας μέχρι τότε. Οι Ναζί έκαναν ότι ήθελαν… έδερναν, έκλεβαν, λήστευαν, και σκότωναν, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν…

Ψεύτες ή αδαείς;

Από το η ελπίδα έρχεται, που είχαμε τον Ιανουάριο του 15, όπως τότε πίστεψε ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο όπου ακόμη ένα μεγαλύτερο κομμάτι πιστεύει πως πουθενά δεν υπάρχει ελπίδα. Το να διαπιστώνει κανείς σήμερα την κοινωνική και οικονομική κρίση της χώρας είναι το προφανές, αυτό όμως που βρίσκεται απειλητικά πίσω απ’ αυτή τη διαπίστωση είναι ότι οι πολίτες είναι πλέον απελπισμένοι και όχι «αγανακτισμένοι».

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι θα φέρει τον καραμανλισμό της περιόδου 2007-2009, με τον κ. Τσίπρα στον ρόλο του Καραμανλή. Αποδείχθηκε όχι απλά ψέμα, ούτε καν αυταπάτη, αλλά χειραγώγηση. Με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ξεγέλασε τους πάντες…

Τα ξέρεις αυτά κ. Νοτοπούλου;

Δεν περίμενα τίποτε καλύτερο από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα κουρελού (αν και οφείλω να ζητήσω συγγνώμη από τις κουρελούδες), αλλά λυπάμαι πολύ για την κ. Νοτοπούλου. Όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να διαφθαρεί τόσο πολύ, τόσο νωρίς, το μέλλον διαγράφεται κατάμαυρο.

2.650 ευρώ χώρια τις πρόσθετες αμοιβές θα τσεπώνει το αντιστασιακό μπουμπούκι. Αντίθετα, οι πολλοί που κορόιδεψε ο ΣΥΡΙΖΑ, μείνανε με πετσοκομμένη σύνταξη και μισθούς. Για εμάς τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους επιχειρηματίες και τους υπόλοιπους που περνάμε κάθε μήνα από τον εκδοροσφαγέα, ούτε λόγος…