Ουδέν κακόν αμιγές καλού…

Ποιο είναι το κακό;

Όλο αυτό που μας συμβαίνει εδώ και εννέα μήνες περίπου που όμοιό του δεν έχουμε ματαζήσει.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ζήσει ποτέ σ' ένα σοβαρό κράτος. Ας μην το πιάσω από την ίδρυσή του γιατί δε θα τελειώσω ποτέ. Ας το πιάσω από την μεταπολίτευση.

Στην αρχή είχαμε την επάρατο δεξιά. Μας έβαλε όμως στην Ε.Ο.Κ. Το μόνο καλό που έκανε. Μετά είχαμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το ρουσφετολογικό δεξιό κράτος ισορρόπησε σε λίγα χρόνια με τους πρασινοφρουρούς που στοίχειωσαν το δημόσιο.

Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα ύψη, λάδωσε το εντεράκι του ο κάθε πικραμένος και νέα τζάκια δημιουργήθηκαν αφού οι επιδοτήσεις της Ε.Ε. αντί να πηγαίνουν για τις υποδομές και την ανάπτυξη της χώρας πήγαιναν σε τσέπες ημετέρων. Τότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο λαϊκισμός και μέχρι σήμερα πρωταγωνιστεί στον δημόσιο βίο μας…

Θέλει σίγουρα να λερώσει τα χέρια του ο ΣΥΡΙΖΑ με τα δάκρυα και το αίμα των Ελλήνων;

Να ’ταν το πρόβλημά μας ο Φλαμπουράρης και ο Σταθάκης από μόνοι τους, να κάναμε τον σταυρό μας. Ο κυρ Αλέκος θα μπορούσε να συνεχίσει... μια ζωή τους «αγώνες» του ως αριστερός εργολάβος (πού το ’χουμε ξανακούσει...), σαν άτυπος σύμβουλος και νταντά των παιδιών του πρωθυπουργού, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οσο για τον πολυπράγμονα Γιώργο Σταθάκη, που δεν είναι από τις χειρότερες περιπτώσεις στην κυβέρνηση, αν κατάφερνε να δικαιολογήσει το πού βρήκε ΑΡΧΙΚΑ το 1 εκατομμύριο το οποίο ξέχασε να δηλώσει, δεν θα ’χε κάνει και έγκλημα για φυλακή.

Χώρια που με την πληθώρα άξιων τεχνοκρατών που ξέρουν από οικονομικά στην κυβέρνηση δεν είναι δα και αναντικατάστατος. (Εδώ αναπληρώθηκε ολόκληρος Βαρουφάκης!)

Πολύ πιο ουσιαστικό και ίσως μοιραίο για τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους μας είναι το πώς ο Τσίπρας επιλέγει συνειδητά να δικαιολογήσει και να συγκαλύψει τα πρώτα σκιρτήματα ανομίας των πολύ βασικών στελεχών του.

Οπως θεωρήθηκε ότι ο Ανδρέας έδωσε το πράσινο φως για το κύμα διαφθοράς (που στο τέλος πλήρωσε ο ίδιος με το Ειδικό για τα «πάμπερς») όταν δήλωσε «καλά, είπαμε ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια», έτσι και ο σημερινός πρωθυπουργός ακολουθεί ένα ολισθηρό μονοπάτι…

Ο επιβάτης ήταν … ζόμπι;

Όταν κάποιος ταξιδεύει με αεροπλάνο, εκτός από την βαριεστιμάρα, ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει είναι να χρειάζεται να πάει στην τουαλέτα επειγόντως, αλλά να υπάρχει ουρά…

Τώρα όμως, όπως προκύπτει, υπάρχει και μια άλλη απειλή στους αιθέρες! Εκεί δηλαδή που κάθεσαι ήρεμος στην καρέκλα σου, να σε δαγκώσει… συνεπιβάτης σου … ζόμπι!!!!!

Άτιμη κρίση… μας γονάτισες (κυριολεκτικά)…

Η κρίση που έπληξε την χώρα… μας έχει γονατίσει όλους. Και όχι μόνο οικονομικά… Αν οι διάφορες πληροφορίες που κυκλοφορούν είναι αλήθεια, τότε πολλοί εξ ημών έχουμε γονατίσει κυριολεκτικά. Πορευόμαστε δηλαδή στα τέσσερα (όπως ο συγκαμένος ένα πράγμα) μέσα στον βούρκο της καθημερινότητας των μνημονίων.

Αναφέρομαι στις φήμες για φοιτήτριες, νοικοκυρές, συζύγους, και άλλες απελπισμένες κυρίες, που για να τα φέρουν βόλτα με τα χαράτσια και τον ΕΝΦΙΑ, αναγκάζονται να υποκύψουν ηθικά (και σωματικά), να κάνουν πέτρα την καρδιά, και να ασκήσουν και αυτές με τη σειρά τους το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου.

Όπως κάνανε πριν από αυτές πάρα πολλές άλλες γυναίκες που βρέθηκαν στη δίνη πολέμων, κατοχής, και γενικά … πείνας, πολλές φορές αριστερής προέλευσης.

Το κόστος της ιδεοληψίας…

Οι παλιοί έλεγαν ότι «το γινάτι βγάζει μάτι», αλλά οι νεότεροι θα καταλάβουν σύντομα όσα δεν έμαθαν στο μάθημα της Ιστορίας, ότι δηλαδή τα αριστερά γινάτια καταστρέφουν προοπτικές προκοπής.

Επ’ αυτού ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είχε μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί: «Ο πρώτος υπουργός Οικονομικών ο οποίος αντιλήφθηκε τη χρησιμότητα των συναλλαγών με κάρτες για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ήταν ο Στέφανος Μάνος το 1993... Ζήτησε από τις τράπεζες να του στείλουν τα αρχεία με τις συναλλαγές...

Σύριζα ψήφισαν οι δημόσιοι υπάλληλοι; Σύριζα θα λάβουν…

Με το νέο ενιαίο μισθολόγιο ετοιμάζεται η δραστική μείωση των εισαγωγικών μισθών στο Δημόσιο.

Από την εποχή που υπουργός Οικονομικών ήταν ο Δ. Τσοβόλας, όταν εισήχθη το ενιαίο μισθολόγιο-φτωχολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, το βαφτίσαμε φτωχολόγιο γιατί μέσω αυτού όλες οι κυβερνήσεις, πράσινες, μπλε και πολύχρωμες, επεδίωξαν να συμπιέσουν τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων προς τα κάτω και να φράξουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Κάθε φορά που το απαιτούσε η οικονομική και πολιτική συγκυρία, χρησιμοποιούσαν το ενιαίο μισθολόγιο ως εργαλείο συμπίεσης των αποδοχών και κάθε φορά «πυροβολούσαν» τους δημόσιους υπάλληλους ως «ακαμάτηδες» και τα παρόμοια.

Με εμπεριστατωμένα άρθρα μας στο παρελθόν αποδείξαμε ότι οι αυξήσεις που δίνονταν στο δημόσιο τομέα μέσω του ενιαίου μισθολογίου ήταν μικρότερες σε σχέση με αυτές που έπαιρναν οι εργάτες και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, παρά το γεγονός ότι οι επικεφαλής της ΓΣΕΕ και των Κλαδικών Ομοσπονδιών ήταν και είναι αστογραφειοκράτες συνδικαλιστές που ξεπουλούσαν τους αγώνες της εργατικής τάξης και μείωναν τη δυναμική τους. Αναδεικνύαμε την ανάγκη της διεκδίκησης από το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα ελεύθερων συλλογικών συμβάσεων και στο δημόσιο...