The Return of Jimi Hendrix...

Waterboys

Ισορροπίες τρόμου!

Άσχετα τι έγινε στην  πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας και τι θα γίνει στις επόμενες δύο, θέμα που δυστυχώς μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, η χώρα περνάει τις δυσκολότερες ημέρες της τελευταίας πεντηκονταετίας και το επόμενο τρίμηνο πρέπει να ισορροπήσει σε ένα σκηνικό τρόμου για να επιζήσει, αν επιζήσει. 

 

70 χρόνια  μετά τον «ματωμένο Δεκέμβρη του 1944» ζούμε και πάλι έναν Δεκέμβρη κόλασης, αβεβαιότητας, παραφροσύνης, με την κοινωνία «στα κάγκελα» και τους πολιτικούς μας ηγέτες, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να τα έχουν κάνει κυριολεκτικά «θάλασσα»…

Πικρές αλήθειες στο δρόμο προς τη δραχμή!

Το παραμύθι πλησιάζει σιγά - σιγά στο τέλος του!

Η Ελλάδα φαίνεται να μην αντέχει στη μεγάλη κατηγορία του ευρώ και κινδυνεύει να αποχαιρετήσει τα σαλόνια και να επιστρέψει στα αλώνια.

Η χώρα είναι κατεστραμμένη και η αίτηση για την εγκατάλειψη της ζώνης του ευρώ -εφόσον τελικά γίνει- θα είναι μόνο το πιστοποιητικό του θανάτου. 

Η ελπίδα της διάσωσης δεν κρύβεται στην προεδρική εκλογή ή στις εθνικές εκλογές. Αλλά στην αλλαγή νοοτροπίας ενός ολόκληρου λαού.

Θα μπορούσε να αποτραπεί μία τέτοια εξέλιξη;

Η απάντηση είναι θετική. Ναι, αλλά με μεγάλη προσπάθεια.

Κάτι τέτοιο, όμως, θα απαιτούσε μία ευρύτατη συναίνεση.

Ένα εθνικό πρόγραμμα για την επανεκκίνηση της μηχανής της Οικονομίας. Θα απαιτούσε, επίσης, ένα ικανό πολιτικό προσωπικό για να διαχειριστεί αυτή την υπόθεση…

 

ΣΥΡΙΖΑ: Η αθλιότητα στο ζενίθ!

Αν κάτι ταιριάζει περισσότερο σε όλη αυτή την απίστευτη υπόθεση σαπίλας, βρομιάς και δυσωδίας είναι μια φράση που είπε ο Μπ. Μπρεχτ.

Συγκεκριμένα τόνισε: «Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο.

Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει».

Αυτό είναι το παλιό που έρχεται σα νέο και ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ.

Αν κάποιοι πραγματικοί Έλληνες πίστεψαν ότι πράγματι ο Τσίπρας ευαγγελίζεται το καινούργιο και θέλησαν να τον ψηφίσουν γι’ αυτό, τότε ας κρατήσουν τη μύτη τους.

Η σαπίλα είναι τέτοιας έκτασης που θα κάνει και τους ίδιους να αηδιάσουν με όλον αυτόν τον αριστερό εσμό που πλησιάζει.

Γιατί δεν πιστεύουμε τον ΣΥΡΙΖΑ;

Μπροστά στην πιθανότητα άμεσων εκλογών και στη δημοσκοπική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ που «θέτει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του πάνω από τις αγορές», πληθαίνουν οι πληροφορίες για τις συγκεκριμένες προτάσεις του κόμματος και τα σχόλια για τις αντικρουόμενες δηλώσεις των στελεχών του.

Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει σε επίσημα κείμενα ότι θα προχωρήσει σε «κατάργηση των Μνημονίων, κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων και άμεση επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, ακύρωση των επαχθών όρων τους και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», ενώ ο αρχηγός του και πιθανός αυριανός πρωθυπουργός επαναλαμβάνει ότι «εμείς θα βαράμε το νταούλι/ζουρνά/λύρα και οι αγορές θα χορεύουνε» (29/11 και εντεύθεν…), ενώ ο γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος δηλώνει ότι «δεν αναγνωρίζει τη συμφωνία με τους δανειστές» (11/12), πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κωλοτούμπα και θα αναγκαστεί να ακολουθήσει σχετικά «μνημονιακή» πολιτική.

Αν μη τι άλλο, υπάρχουν προηγούμενα αντίστοιχα παραδείγματα!

Η Κούβα, η Αμερική, και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας…

Μετά από 53 χρόνια πικρίας, οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας αποκαθίστανται, και ο λόγος γι αυτό μπορεί να είναι το πετρέλαιο της Βενεζουέλας.

Αμφότερες οι πλευρές ήθελαν να δουν τους κρατούμενούς τους να απελευθερώνονται, όμως σύμφωνα με τους αναλυτές υπάρχουν και άλλα κίνητρα γι αυτή την ιστορική εξέλιξη.

Σήμερα, η Βενεζουέλα εξάγει 100.000 βαρέλια την ημέρα επιδοτούμενου πετρελαίου στη Κούβα, και αυτό κρατάει ζωντανή τη χώρα. Ως αντάλλαγμα, η ίδια απολαμβάνει χιλιάδες γιατρούς, δασκάλους, και στρατιωτικούς συμβούλους της Κούβας…

Το ελληνικό δράμα, και η συνεχιζόμενη λιτότητα…

Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα της πρόσφατης προεδρικής εκλογής στο ελληνικό κοινοβούλιο, ίσως ο Α. Σαμαράς να μη καταφέρει τελικά να πάρει τις απαραίτητες ψήφους ώστε να συνεχίσει τα προγράμματα οικονομικής λιτότητας, και να αποφύγει τη χρεοκοπία της χώρας του εξαιτίας του χρέους.

Η πορεία του είναι μια πορεία υπευθυνότητας, αλλά εύκολα βλέπουμε το γιατί ο ελληνικός λαός δεν θα ήθελε να την ακολουθήσει…