Μετά τις 25 Ιανουαρίου κανείς δεν ξανααυτοκτόνησε…

Χάζευα, που λέτε, μια εκπομπή στην ΕΡΤ. Το θέμα είχε να κάνει κάτι με το ίντερνετ. Ξαφνικά, η εκπομπή διακόπτεται και μαθαίνουμε πως ο πρωθυπουργός πρόκειται να απευθύνει διάγγελμα στον ελληνικό λαό. «Δεν είναι καλό αυτό» σκέφτομαι.

Πράγματι, όσες φορές έβγαλε διάγγελμα ο Τσίπρας δεινά έπεσαν στη χώρα μας. Δημοψηφίσματα, μνημόνια και δε συμμαζεύεται...

Η αγωνία του Αλέξη πριν απ’ το πέναλτι!

Όσοι ασχολούνται έστω και επιδερμικά με το ποδόσφαιρο, γνωρίζουν τι εστί πέναλτι. Η λεγόμενη «εσχάτη των ποινών», που μπορεί να κρίνει έναν αγώνα.

Όπου ο ποδοσφαιριστής ενώπιος ενωπίω με το τέρμα, έχει στα πόδια του την ευκαιρία να σκοράρει και να αλλάξει όλο το παιχνίδι. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Μια άσκηση, όχι τόσο τεχνικής ή ικανότητας, αλλά κυρίως ψυχραιμίας και … νεύρων.

Πολλές είναι οι περιπτώσεις όπου τεράστιοι, κατά τα άλλα, ποδοσφαιριστές έχασαν πέναλτι, ακόμη και στην κρισιμότερη στιγμή ενός αγώνα.

Και ενώ όλοι νομίζουν ότι το χτύπημα ενός πέναλτι είναι piece of cake για αυτόν στον οποίον ανατίθεται, αυτό δεν ισχύει. Διότι ναι μεν αν το πετύχει δεν πολυτρέχει και τίποτα, αφού θεωρείται εύκολο, αν αποτύχει όμως (ειδικά σε κρίσιμο αγώνα) τότε γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος, με τους οπαδούς να τον στοχοποιούν, και ο ίδιος να παραδίνεται στη χλεύη (π.χ. Ρομπέρτο Μπάτζιο στον τελικό του 1994)…

Πλούτισαν τα νησιά από τους πρόσφυγες;

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου έκανε δηλώσεις που προκάλεσαν μεγάλη φασαρία. Για τους πρόσφυγες που λιάζονται, για τους πρόσφυγες που εξαφανίζονται. Και η νέα δήλωσή της, «για τους πρόσφυγες που πλούτισαν τα νησιά», έγινε αντικείμενο έντονου σχολιασμού. 

Περιμένοντας στην ουρά της Benetton...

Μέσα στις δηλώσεις της, όμως, υπάρχει και μια αναφορά που πέρασε χωρίς μεγάλη συζήτηση.

Αναφέρθηκε σε κάποιους νησιώτες που «έχουν φτάσει να ζητάνε λεφτά απο τους πρόσφυγες για να φορτίσουν τις μπαταρίες των κινητών τους»! Για αυτό, δεν έγινε κανένας ντόρος.

Όπως δεν έγινε καμιά φασαρία και για τα πέντε ευρώ που ζήταγαν από πρόσφυγες για ένα μπουκαλάκι νερό ή τα χρήματα που ζήταγαν για να τους επιτρέψουν να κάνουν ένα μπάνιο.

Κανένας θόρυβος και για το πλιάτσικο που έγινε από κάποιους σε φουσκωτά και εξωλέμβιες μηχανές που έφταναν γεμάτα με πρόσφυγες…

Γιατί ο "ψευτράκος" μπορεί να κερδίσει…

Ακόμη και αν την τρέχουσα εβδομάδα, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία αποκτήσει ευκρινές προβάδισμα και τη δυναμική έλξης που δημιουργεί πάντα η προοπτική εξουσίας, η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα δεν πρέπει να υποτιμηθούν.

Το γεγονός πως μετά από τραγικά λανθασμένες εκτιμήσεις καταστάσεων και προσώπων με ακόμη τραγικότερες συνέπειες, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα διεκδικεί ευθέως στις δημοσκοπήσεις την πρώτη θέση για τις προσεχείς εκλογές, αποτελεί έκπληξη για την κοινή λογική και στοιχείο διερεύνησης για τη συμπεριφορά, τα κίνητρα και τις επιδιώξεις του εκλογικού σώματος…

Ελικόπτερα…

Συνεχίζοντας τη μονότονη και μάλλον αδύναμη προεκλογική εκστρατεία του ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται ως προνομιακός εκπρόσωπος του «νέου» και εξορκιστής του «παλιού»∙ χωρίς απαραίτητα να σημαίνουν κάτι αυτοί οι όροι, που στεγάζονται κάτω από το μεταπολιτικό σύνθημα: «ξεμπερδεύουμε με το παλιό».

Υιοθετώντας επίσης το στερεότυπο του εκβιασμού της υπογραφής του για το νέο σκληρό Μνημόνιο, ο κ. Τσίπρας πρωταγωνιστεί στο νέο προεκλογικό δράμα με μελοδραματικές κορώνες  («Αμάρτησα για το Λαό μου») και με ενδιάμεσες ελαφρολαϊκές παραλλαγές που παραπέμπουν ενίοτε στο Γιάννη Πάριο («Με προδώσαν οι φίλοι μου») και ενίοτε σε έναν «Τσαπάγιεφ» της Κουμουνδούρου, που αντιμετωπίζει τη νέα διακυβέρνηση σα να είναι η «αφιλόξενη γη των κοζάκων»…

Ούτε τη γνώση ούτε την πείρα…

Η φάρσα με τον Αλέξη (κύριε καθηγητά...) Μητρόπουλο, δυστυχώς, έληξε. Δυστυχώς, λέω, γιατί, αφού ξεπέρασα την αλλεργική αντίδρασή μου στη γλοιώδη κολακεία που χρησιμοποιεί προφανώς σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις του ο «κύριος καθηγητής», είχα αρχίσει να τη διασκεδάζω.

Εννοώ να βρίσκω την υπόθεση ενδιαφέρουσα και θα σας πω γιατί.

Η ποιότητα της όλης ιστορίας, η ερμηνεία του ρόλου από τον σοφολογιότατο, τα κείμενα που απήγγελλε ήταν όλα αντάξια του τηλεοπτικού genre που ονομάσαμε «trash-television» και το οποίο εισέβαλε στη ζωή μας στις αρχές της δεκαετίας του 1990…

Η αγωνία του Αλέξη... πριν απ’ το πέναλτι!

Όσοι ασχολούνται έστω και επιδερμικά με το ποδόσφαιρο, γνωρίζουν τι εστί πέναλτι. Η λεγόμενη «εσχάτη των ποινών», που μπορεί να κρίνει έναν αγώνα.

Όπου ο ποδοσφαιριστής ενώπιος ενωπίω με το τέρμα, έχει στα πόδια του την ευκαιρία να σκοράρει και να αλλάξει όλο το παιχνίδι. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Μια άσκηση, όχι τόσο τεχνικής ή ικανότητας, αλλά κυρίως ψυχραιμίας και … νεύρων.

Πολλές είναι οι περιπτώσεις όπου τεράστιοι, κατά τα άλλα, ποδοσφαιριστές έχασαν πέναλτι, ακόμη και στην κρισιμότερη στιγμή ενός αγώνα.

Και ενώ όλοι νομίζουν ότι το χτύπημα ενός πέναλτι είναι piece of cake για αυτόν στον οποίον ανατίθεται, αυτό δεν ισχύει. Διότι ναι μεν αν το πετύχει δεν πολυτρέχει και τίποτα, αφού θεωρείται εύκολο, αν αποτύχει όμως (ειδικά σε κρίσιμο αγώνα) τότε γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος, με τους οπαδούς να τον στοχοποιούν, και ο ίδιος να παραδίνεται στη χλεύη (π.χ. Ρομπέρτο Μπάτζιο στον τελικό του 1994)…

Τι ψηφίζουμε ρε παιδιά;

H ανίκανη, τυχοδιωκτική και ιδεοληπτική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προκαλεί για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες γενικές εκλογές.

Η ούτως ή άλλως γενική παράλυση της διοικητικής μηχανής που έχουν προκαλέσει έχει ήδη φέρει ορατά αρνητικά αποτελέσματα στην παραγωγική, γενικότερα στην οικονομική ζωή, με άσχημες επιπτώσεις κυρίως στον ιδιωτικό τομέα.

Νέα λουκέτα σε επιχειρήσεις, νέες χαμένες θέσεις εργασίας, κι άλλη ανεργία, λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές, μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερος υποχρεωτικός δανεισμός, επιμήκυνση του χρόνου αδυναμίας δανεισμού του κράτους από τις αγορές.

Ο δημόσιος τομέας επηρεάζεται κι αυτός ανάλογα...