Μια Ζωή Σικέ (23)

Αυτά λοιπόν σκεφτόμουν λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, και ενώ το κεφάλι μου ήταν σαν να καιγόταν στο εσωτερικό του από τον πονοκέφαλο και τον πυρετό, αποτέλεσμα του χημικά εμπλουτισμένου ροζέ κρασιού που σέρβιραν στο πάρτι.

Ευτυχώς κοιμήθηκα ήρεμα, ήρεμα και βαθιά.

Είδα μάλιστα και όνειρο!

Ένα από τα καλύτερά μου.

Αλέξης ο λούζερ, και η «καγκελάριος» Τζάκρη !

Ή αλλιώς: Μονομαχία στο Ελ Πάσο....

Η χθεσινή συνεδρίαση της βουλής τα είχε όλα.

Δράμα, μυστήριο, αγωνία, καταγγελίες, υπονοούμενα, ανατροπές, και κυρίως γέλιο.

Πολύ γέλιο.

Λες  και την είχε σκηνοθετήσει ο Μελ Μπρουκς.

Γέλιο που περιέργως κυριάρχησε στη φάση της αποκορύφωσης του δράματος, εκεί που όλοι  περιμέναμε ατμόσφαιρα γκραν γκινιόλ.

Ή έστω κάτι από Φώσκολο…

Αλλά μας προέκυψε slap stick comedy.

Με τον πρωθυπουργό να αποδεικνύει σε όλους ότι πέρα από ειδικό πολιτικό βάρος, έχει και το χάρισμα της ατάκας.

Του χιούμορ….

 

Μομφή: Best of…

Φεύγοντας τις πρώτες πρωινές ώρες από τη Βουλή κι αφού η ψηφοφορία έδωσε ένα κάποιο σασπένς στην κατά τ’ άλλα χωρίς νόημα και ουσία συνεδρίαση, στάθηκα να ακούσω τα σχόλια σε ένα δημοσιογραφικό πηγαδάκι: «Τελικά η πρόταση μομφής έγινε για την Τζάκρη», ήταν το συμπέρασμα, καθώς ουδείς μπορεί να πει ότι ο Σύριζα κέρδισε κάτι από αυτή την τριήμερη μάχη.

Η βουλευτής Πέλλας βρήκε την καλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσε να έχει ώστε να κάνει μια θεαματική έξοδο που είχε προαποφασίσει.

Πληροφορίες λένε πως ήδη ετοιμάζεται να κατέβει υποψήφια στον Δήμο Γιαννιτσών και φυσικά με το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να πάει πουθενά.

Αν θα συμπορευτεί με τον Σύριζα και επισήμως δεν γνωρίζω αλλά ό,τι και να κάνει η Βορειοελλαδίτισσα βουλευτίνα σήμερα έκανε όλους να μιλούν γι' αυτήν.

Η Αριστερά του… Τέξας.

Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή έχει πολλαπλές στοχεύσεις που αφορούν τόσο τη γενική πολιτική σκηνή όσο και το εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όμως δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι η στιγμή, κατά την οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να προκαλέσει μια αναμέτρηση με την κυβέρνηση, τόσο εντός όσο και εκτός βουλής, στη λογική του «ή αυτοί ή εμείς», διακρίνεται απ’ τους άνευ προηγουμένου όρκους πίστης που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του τόσο στην ευρωζώνη όσο και γενικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα ύστερα από διεθνή ταξίδια τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη και επαφές με υψηλόβαθμα στελέχη της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής ζωής.

Μια εικόνα: Όλα τα λεφτά!

Μια εικόνα που μιλάει από μόνη της....

Που τα λέει όλα!
Η αποφλοίωση του Αλέξη.
Που τώρα ψάχνει για τα κουβαδάκια του, και πάει να παίξει παρά πέρα....

Η πρόταση της αμηχανίας…

Δεν συμφωνώ με πολλές οικονομικές θέσεις του Λαφαζάνη.

Οδηγούν κατευθείαν στη δραχμή και σε εθνικό άλμα χωρίς αλεξίπτωτο.

Όμως, αν είσαι τίμιος άνθρωπος, οφείλεις να αναγνωρίσεις τη συνέπειά του.

Είναι ένας αξιοσέβαστος πολιτικός αντίπαλος.

Δεν λέει άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ.

Άλλα στην Αίγινα κι άλλα στο Τέξας.

Δεν καταγγέλλει το Μνημόνιο και τους δανειστές την Κυριακή, για να τους γυαλίσει τα λουστρίνια τη Δευτέρα.

Δεν δηλώνει άθεος και ύστερα προσκυνάει τις εικόνες, κάνοντας σαν υποκριτική σουπιά τον σταυρό του.

Έχει και κάτι απόψεις για την Αστυνομία και τις Ένοπλες Δυνάμεις, που παραπέμπουν σε ιστορικά αποτυχημένα σχήματα αυτοοργάνωσης, αλλά πάντως τα πιστεύει, δεν τα κάνει γαργάρα ανάλογα με το ακροατήριο και τα υποστήριζε πριν από 20, 10 χρόνια, φέτος και θα τα υποστηρίζει και του χρόνου.

Δεν μπορείς να τον πάρεις στο ψιλό…

Η τρομοκρατία χθες και σήμερα…

Εμείς οι 50άρηδες και κάτι παραπάνω μεγαλώσαμε στην εποχή που η πολιτική βία δεν διαπερνούσε τις δράσεις νόμιμων κοινοβουλευτικών κομμάτων, αλλά είχε εξοβελιστεί στο χώρο της εξτρεμιστικής Αριστεράς.

Οι προηγούμενοι από εμάς είχαν ζήσει τον εμφύλιο με τις αγριότητες ένθεν κακείθεν και τη μετεμφυλιακή περίοδο με τις εξορίες και τις παρακρατικές ενέργειες των ακροδεξιών.

Αυτά κάπου τελείωσαν με τη μεταπολίτευση και το άνοιγμα της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας μας.