Aphrodite...

The Edgar Broughton Band

Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…

Και καλά οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Τι άλλο να πούνε από το ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και τους τοκογλύφους;

Και καλά τα σταλινικά απολιθώματα του ΚΚΕ. Τι άλλο να πούνε από το ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και τον νεοφιλελευθερισμό;

Πίσω από την συνέντευξη του Ιβάν Σαββίδη…

Αν ο κ. Ιβάν Σαββίδης δεν ήταν εκ Ρωσίας επιχειρηματίας αλλά για παράδειγμα Ελληνοαμερικανός, τα όσα είπε στην συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα θα είχαν προκαλέσει πανδαιμόνιο. Τα ΜΜΕ θα ούρλιαζαν και οι τύπου «Ρομπέν των Δασών» δημοσιογράφοι θα τον δίκαζαν και καταδίκαζαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Αυτό, βέβαια, δείχνει και το επίπεδο της δημοσιογραφίας στην χώρα μας, όπου θέαμα και κραυγές καταργούν στην ουσία την πληροφόρηση του πολίτη αλλά και το δικαίωμά του σε αυτήν –με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα…

Αλέκση, πόσα;

Όσο περνούν οι μέρες και οι μήνες και τα χρόνια της αριστερής (με λίγο από κεντροακροδεξιά) κυβέρνησης του Αλέκση, νομίζω πως η μόνη ερώτηση που μένει να τεθεί στον πρωθυπουργό τούτο είναι μια τόση δα ερωτησούλα: «Πόσα;». Αν θέλουμε να προσθέσουμε και λίγο συναίσθημα, να δώσουμε έναν φιλικό τόνο στην ερώτηση, μπορεί να την διατυπώσουμε και ως «πόσα, ρε μπαγάσα;».

 

Γατόνια οι συριζαίοι...

Για να προλάβω τα πονηρά μυαλά, να τονίσω πως στην κυβέρνηση έχουμε ανθρώπους αριστερούς οπότε η συγκεκριμένη ερώτηση έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την επιθυμία μου να μάθω πόσα είναι τα χρήματα τα οποία κέρδισε η χώρα από τη νέα κυβερνητική επιτυχία. Από τη νέα διαπραγμάτευση, η οποία οδήγησε σε μια συμφωνία που –όπως τόνισε και ο σύντροφος Τσικελώτος– όχι μόνο δεν είναι το τέταρτο μνημόνιο, αλλά είναι «η πρώτη συμφωνία για την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα»…

Απ’ την ουτοπία στην ατοπία…

Η Ακροαριστερά εχθρεύεται την παγκοσμιοποίηση. Η ίδια Ακροαριστερά όμως υπερασπίζεται τα ανοικτά σύνορα και τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες, κοινώς τα παράγωγα της παγκοσμιοποίησης. Κατάλοιπα του προκατακλυσμιαίου διεθνισμού της.

Η Ακροαριστερά εχθρεύεται τον φιλελευθερισμό. Η ίδια Ακροαριστερά όμως υπερασπίζεται την ανεξιθρησκία, το εκκοσμικευμένο κράτος, την ισότητα των δύο φύλων και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, κοινώς τα παράγωγα του φιλελευθερισμού. Λογική αντίφαση; Ισως κάτι παραπάνω. Μάλλον το πείσμα των κακομαθημένων παιδιών του σύγχρονου κόσμου που έμαθαν να έχουν πάντα δίκιο...

Ούτε μία παραίτηση, σύντροφοι;

Στον ελληνικό δημόσιο λόγο συχνά ταυτίζουμε τη συνέπεια με την εμμονή. Ας πούμε τα στελέχη του ΚΚΕ θεωρούνται συνεπή και μάλιστα με θετικό πρόσημο, αφού ουδέποτε μετακινήθηκαν από τις θέσεις τους. Στέκονται εκεί και περιμένουν την Επανάσταση. Και στην εκκλησία της γειτονιάς σου, όποιον παπά και αν βάλεις, θα σου μιλήσει για την Ανάσταση. Συνέπεια.

Αντιθέτως, η εξέλιξη ή η αλλαγή πολιτικών και κοινωνικών απόψεων ελέγχεται συχνά ως απαράδεκτη και άξια αρνητικής κριτικής. Βέβαια δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Αν, ας πούμε, στα πενήντα σου λες ακριβώς τα ίδια με αυτά που έλεγες στα τριάντα, τότε η συνέπεια αποτελεί πρόβλημα και επιβεβαιώνει την ανελαστικότητα της σκέψης σου. Καλόν είναι οι άνθρωποι να αλλάζουν. Ετσι αλλάζει και η ζωή τους…