One Better Day...

Madness...  One Better Day!
Το άκουγα όλο το καλοκαίρι του 1984!!!!!!
Strange Α.

Περί ιδιωτικών ΑΕΙ…

Ένα από τα πολλά κακά της κρίσης, είναι η αυξανόμενη καχυποψία του κόσμου προς τις μεταρρυθμίσεις.

Στο μυαλό του μέσου συμπολίτη μας, από τη στιγμή που τις ζητάει η τρόικα, οι μεταρρυθμίσεις έχουν εξισωθεί με μειώσεις μισθών, περικοπές επιδομάτων και απολύσεις.

Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Είναι κοινό, μυστικό ανά τον κόσμο, πως ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των αρνητικών επιπτώσεων της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, είναι η απελευθέρωση της οικονομίας και η προσέλκυση επενδύσεων.

Η πολιτική σημασία της «άχρηστης γνώσης».

Ο κάθε πολίτης μπορεί πάρα πολύ εύκολα να διαπιστώσει ότι ζούμε στην εποχή της εκπληκτικότερης ροής πληροφοριών που γνώρισε ποτέ ο άνθρωπος.

Ποτέ στην ιστορία δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν τέτοια πρόσβαση σε μαζική συλλογή πληροφοριών όπως στις αρχές του 21ου αιώνα.

Ο πολιτισμός του 21ου αιώνα εδράζεται όσο ποτέ άλλοτε στην πληροφορία, στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στην κουλτούρα και, κατ’ επέκτασιν, στον εκδημοκρατισμό της γνώσεως.

Αυτός που θέλει να πληροφορηθεί και στην συνέχεια να μάθει έχει απίστευτες δυνατότητες.

Παρατηρείται έτσι σε πλανητικό επίπεδο ένας εκδημοκρατισμός της ροής πληροφοριών, οι οποίες διαδίδονται με απίστευτες ταχύτητες και, όχι λίγες φορές, καταρρίπτουν και κάποια τείχη λογοκρισίας.

Είμαστε τελειωμένοι!

Μοῦ ἔχει συμβῇ νὰ μπῶ σὲ λεωφορεῖο, ἐν τελῶς διαλυμένη ἀπὸ τὴν κούρασι, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν σκηνὴ οὐδέποτε θὰ ἐπέτρεπα στὸν ἑαυτόν μου, καὶ στοὺς συνταξειδιῶτες μου, νὰ τὴν ζήσω.

 

Μοῦ φαίνεται πὼς ἀποτυπώνει τὴν μεγίστη Ὕβρι, ἐντὸς τῆς ὁποίας διαβιοῦμε!
Ἡ ἀναισθησία καὶ ἡ γαϊδουριὰ σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο!

Βαλκανική αισθητική και … δημοκρατία.

Περσινό, αλλά καλό….

Έτυχε να παρακολουθήσω τον Αλέξη Τσίπρα σε μια ομιλία του κι παρατήρησα το εξής ανατριχιαστικό: ο όχλος που ατένιζε το παράστημα του ανδρός, θύμισε έντονα αλβανικό κοινό που ανέμιζε σημαίες του κόμματος, εκστασιασμένο από το σύνηθες λογύδριο που υπόσχεται εξαφάνιση των δεινών, επανακατάληψη των επάλξεων από τον εχθρό κι εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος που θα προσφέρει δουλειά σε βαμβακοφυτείες με την μπουρού να δίνει το σήμα του σοσιαλιστικού προτάγματος με φακιόλι στο κεφάλι, βρόμικα χέρια αλλά απύθμενη χαρά για την νίκη εναντίον του νεοφιλελευθερισμού.

Φυσικά την εντύπωση κλέβει ο ίδιος ο Αλέξης, που φέρνει στο νου τις συγκεντρώσεις των 80′s, με όλη την αμορφωσιά κι την βαλκανική επιγενετική καραμέλα στο στόμα, που ξεσπαθώνει για τον άμοιρο κοσμάκη που πιστός κι ευκολόπιστος στο δήθεν αντιδραστικό κόμμα που ξυρίζει σύρριζα κι με αναίδεια τον κοστουμαρισμένο Γερμανό που δεν έχει ιδέα από ελληνική ορθόδοξη λεβεντιά, αποκαλύπτοντας χωρίς δυσκολία ότι το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ κι οι λαγνοσυνωμοσιολόγοι που επικροτούν το τρίο Καζάκη-Βαξεβάνη-Λαζόπουλου, δηλούν ότι ο κωλοπαιδισμός του χωριού είναι παρών κι πανέτοιμος.

Πάμε για μια νέα «Νέα Δημοκρατία»;

Στη Νέα Δημοκρατία προετοιμάζονται μεθοδικά ώστε το συνέδριο του κόμματος στις 27 Ιουνίου να αποτελέσει σημείο αναφοράς και επανεκκίνησης της ιστορίας του κόμματος, κάτι αντίστοιχο με το περιβόητο συνέδριο της Χαλκιδικής τη δεκαετία του '70.

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εκτιμά ότι ήρθε η ώρα για την ουσιαστική επανίδρυση της πολιτικής φυσιογνωμίας του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974.

Η σημασία της «εργατικής» πρωτομαγιάς.

Με αφορμή την σημερινή πρωτομαγιά, αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο κείμενο από το Antinews.

 

Ποτέ άλλοτε στη πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας μας, ο συμβολισμός και το νόημα της αυριανής εργατικής πρωτομαγιάς δεν ήταν τόσο επίκαιρος.

Η χώρα μας έχει μπει σε ένα σκοτεινό τούνελ, η άκρη του οποίου δεν είναι καν ορατή. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, εργασιακά κεκτημένα, δικαιώματα, εισοδήματα, εργασιακές σχέσεις, και άλλα πολλά, έχουν γίνει στάχτη και καπνός, με τη βοήθεια της κατά τα άλλα σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης.