6.5.18

Η μιζέρια του αντιεξουσιαστικού χώρου…


Πριν από καιρό, σε ένα μπαρ των Εξαρχείων, μια παρέα δικηγόρων του
«αντιεξουσιαστικού» χώρου με ρώτησαν, με αυτάρεσκο ύφος, «αν γαμάμε εμείς οι φιλελέδες».


 

Το θράσος και η χυδαία εκφορά του λόγου φανερώνουν την έλλειψη κοινωνικής αγωγής ―την οποία οι αναρχοφασίστες και, προφανώς, οι συνήγοροί τους θεωρούν περιττή ή ιδεολογικά απαράδεκτη― καθώς ένα βαθιά νοσηρό σύμπλεγμα ανωτερότητας: όποιος δεν είναι αναρχοφασίστας, δεν χαίρεται τη ζωή· η ύπαρξή του είναι ασήμαντη, μονότονη κι αδιάφορη. Τουναντίον, η ζωή των αντιεξουσιαστών είναι, υποτίθεται, ένα διαρκές πάρτι, γεμάτο άγριες συγκινήσεις…