We Are the Clash...

The Clash

Κόμμα εξουσίας ή γκρουπούσκουλο;

Εκεί που πάμε να πούμε «Δόξα σοι ο Θεός» πλάκωσαν πάλι τα «βοήθα Παναγιά». Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον εκεί που πάει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ένα βήμα προς την ενηλικίωση και την υπευθυνότητα,  ξαναγυρνάει σε συμπεριφορές και πρακτικές γκρουπούσκουλων.

Τα γεγονότα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι γνωστά.

Είναι ν' απορεί κανείς: τι είναι αυτή  η πρεμούρα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να μπουκάρουν με το έτσι θέλω στο κεντρικό κτίριό του και να ακολουθήσουν όσα ακολούθησαν;

Δεν γνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ όσα κατά καιρούς έχουν συμβεί -με τις απανωτές καταστροφές σε πολλά ιδρύματα- και αντιδρούν στον έλεγχο και στη φύλαξη, με «επιχείρημα» ότι αυτό γίνεται από ιδιωτική εταιρεία;

Φόρτσα Φορτσάκη!

Η περίπτωση του νέου πρύτανη του Καποδιστριακού Θεόδωρου Φορτσάκη αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πόσο αληθές είναι το χιλιοειπωμένο ότι δεν μας λείπουν οι νόμοι αλλά η διάθεση να τους εφαρμόσουμε.

Επιτέλους, βρέθηκε ένας άνθρωπος στην πρυτανεία του παλαιότερου πανεπιστημίου της χώρας ο οποίος προσπαθεί να επιβάλει το αυτονόητο στη λειτουργία του ιδρύματος: έλεγχο ταυτοτήτων των εισερχομένων, ώστε να πάψει το καθεστώς ανομίας που επικράτησε στους πανεπιστημιακούς χώρους με το πρόσχημα του ασύλου και την ιδεολογική κάλυψη της Αριστεράς...

Φαντάζεστε πολεμική κρίση, με τον Αλέξη στο τιμόνι;

Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι η ζωή στην Ελλάδα είναι σαν βόλτα σε τρενάκι του τρόμου.

Σαν λούνα παρκ.

Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.

Τα έχουμε δει, και τα βλέπουμε όλα, καθημερινά!

Έτσι, δεν πρόλαβε να καταλαγιάσει η ξαφνική κρίση με τα σπρεντς, που απείλησε να μας στείλει στη δραχμή (και στις φακές)  εν μία νυκτί, και αμέσως έσκασε μια άλλη κρίση, αυτή τη φορά πολεμικής φύσης…

Ο κ. Λάκης και οι άλλοι…

Ο κ. Λάκης είναι ένας ιδιαιτέρως έξυπνος άνθρωπος.

Είναι τόσο έξυπνος ώστε να ξέρει προς τα πού κινείται το κοινό αίσθημα και να το διασκεδάζει με τον τρόπο του.

Πολλοί βέβαια ισχυρίζονται πως ο κ. Λάκης είναι τόσο έξυπνος ώστε να κολακεύει το κοινό αίσθημα και να κερδίζει χειροκροτήματα και χάχανα, όμως ο ίδιος ο κ. Λάκης είναι έτοιμος να τους διαψεύσει.

«Οχι δεν φοβάμαι. Ποτέ δεν φοβόμουν», δήλωσε προχθές σε συνέντευξη που έδωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα.

Και όποιος δεν φοβάται δεν κολακεύει.

Οπερ έδει δείξαι.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν κολακεύεται κιόλας...

Ένα σενάριο φρίκης…

Μία πολύ παραστατική περιγραφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που τον παρουσιάζει ως καζάνι πού βράζει.

Στην Κουμουνδούρου, όμως, κάποια κομματικά στελέχη αποκαλούν το φαινόμενο αυτό «ευχάριστο πονοκέφαλο».

Τι ακριβώς συμβαίνει;

Με την βοήθεια παρατρεχάμενων δημοσκόπων – αλλά και ουκ ολίγων «παπαγάλων», που διαδίδουν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μία κανονική δημοκρατική παράταξη που μόνον το καλό της χώρας θέλει – στην κοινή γνώμη περνά το μήνυμα ότι με μία κυβέρνηση υπό τον κ. Αλ. Τσίπρα «τίποτε δεν θα είναι χειρότερο από τώρα».

Η λογική αυτή κερδίζει σοβαρό έδαφος, προκαλεί όμως τριβές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που μόνον καθησυχαστικές δεν είναι.

Θα δούμε στην συνέχεια γιατί…

Έρχεται η ώρα να γίνει ο Αλέξης… Τσίπρας.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, η ώρα της «πολιτικής ενηλικίωσης» για κάποιον που έχει κυριολεκτικά μεγαλώσει στην αντιπολίτευση έρχεται όταν πλησιάζει η εξουσία.

Και η ώρα αυτή φαίνεται να πλησιάζει για τον κ. Τσίπρα.

Ίσως όχι τώρα, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (ενδεχόμενο κατά την άποψή μου απευκταίο - και το λέω ξεκάθαρα), πιθανότατα όμως το 2016 με τη λήξη της θητείας της σημερινής κυβέρνησης.

Κι όχι το αν η χώρα θα πάει στο μεταξύ καλύτερα μάλλον δεν θα παίξει μεγάλο ρόλο, όπως φαίνεται να ελπίζει η κυβέρνηση και να φοβάται η αντιπολίτευση. Υπάρχουν και ιστορικά άλλωστε παραδείγματα, όπως η περίπτωση του μεγάλου Τσόρτσιλ, που κέρδισε τον πόλεμο, έμεινε στην Ιστορία, αλλά… έχασε τις επόμενες εκλογές.

Γιατί ο κόσμος κουρασμένος από τις θυσίες ήθελε κάτι καινούργιο…

Οι ΑΟΖ ανεβάζουν το θερμόμετρο.

Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για την Ελλάδα, για την Οικονομία της και τη μελλοντική γεωπολιτική της αξία.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η Τουρκία τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι η επίκληση του διεθνούς δικαίου δεν είναι ικανή από μόνη της για να γίνει το σωστό και νόμιμο.

Αν και εφόσον σκοπεύουμε να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο μας, αυτό δεν μπορεί να συμβεί μόνο με καλές δημόσιες σχέσεις…