Ο μάγκας ξεχωρίζει...

Μαριώ- Πασχάλης Τερζής (αφιερωμένο στον Στρατούλη)

«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»…

Μπορώ να σας υποδείξω αρκετούς ημέτερους δεξιούς, αριστερούς και πασόκους, που έχουν βλάψει την Πατρίδα πολύ περισσότερο από όλους τους Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς κι άλλους απρόσκλητους μουσαφιραίους, που μπήκαν λαθραία στην χώρα.

Θέλω να πω, δεν είναι ζήτημα φυλετικό, μην χαθεί το απολλώνειο γονίδιο του Μήτσου.

Αλλού είναι το πρόβλημα, το οποίο από ότι φαίνεται θα το πολλαπλασιάσει εφιαλτικά ο αναπληρωτής Υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., ο Γιάννης Πανούσης, μαχόμενος την ανελέητη πραγματικότητα με ιδεοληψίες κι υλοποιώντας διάφορα καψοκαλύβικα που θα βάλουν μπουρλότο στον πολύπαθο εθνικό και κοινωνικό ιστό και θα αυγατίσουν τον ρατσισμό και τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής…

Περί Αριστείας…

     Ο Μαρξ έλεγε ότι όλα μα όλα είναι «οικονομία». Και εν πολλοίς είχε δίκιο.

Ναι, αλλά ο Μαρξ ήταν και άριστος μαθητής, που σε εποχές όπου το απολυτήριο γυμνασίου σε κατέτασσε στους λίγους μορφωμένους, αυτός είχε διδακτορικό στη Φιλοσοφία (Επικούρεια).

Πως λέμε Αλέξης, Στρατούλης, κλπ; Καμία σχέση.

Εν πάση περιπτώσει, καλή η αδελφοσύνη, η ισότητα, και όλα αυτά τα ουμανιστικά, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε όλοι ίσοι.

Άλλοι προχωράνε τον κόσμο, και άλλοι σέρνονται πίσω του…

Και επίσης να μη ξεχνάμε το θεμελιώδες ερώτημα που έθεσαν οι φιλόσοφοι της σχολής του ωφελιμισμού: Τι έχει μεγαλύτερη αξία; Ένα λουκάνικο ή ένα ποίημα;

Όπως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα όλους μας απασχολεί ο Σωκράτης, που ήταν πάμφτωχος, αλλά κανέναν δεν απασχολούν οι χιλιάδες ανώνυμοι στόκοι της εποχής του, που πολλοί εξ αυτών ίσως και να ήταν ζάπλουτοι…

Μούφα και τα περί ΜΟΜΑ…

Στην αρχή, όταν άκουσα τον Καμένο να προαναγγέλλει την επανίδρυση της πάλαι ποτέ ΜΟΜΑ, που είχε δημιουργηθεί σε μια άλλου είδους Ελλάδα το 1957, και που είχε κλείσει ως περιττή και πολυδάπανη επί Μητσοτάκη, γέλασα.

Μετά που το ξανασκέφτηκα, το είδα πιο πονηρά.

Θεώρησα δηλαδή ότι η πρεμούρα κάποιων να τη ξαναφτιάξουν έχει σχέση με το να υπάρχει στη διάθεσή τους ένα εργαλείο πίεσης, ή ένα εργαλείο «εκβιασμού» προς τους μεγαλοεργολάβους.
Καλό ή κακό κάτι τέτοιο, αποφασίστε εσείς.

Χθες όμως διαβάζοντας αυτήν εδώ την είδηση  στο  Daily Opinion,   συνειδητοποίησα ότι ο Καμένος ήταν απλά αδιάβαστος, και μέσα στον «εθνικό» παραληρηματικό ενθουσιασμό του είχε ξεχάσει ότι «ανήκομεν εις την ΕΕ».

Διαβάστε…

Ο ανακόλουθος κος Βαρουφάκης…

Τις τελευταίες ημέρες διάβασα πάρα πολύ Γιάνη Βαρουφάκη, για τις ανάγκες ενός άρθρου που έγραψα για την εφημερίδα El Mundo.

Δεν ήτανε καθόλου δυσάρεστο: Γράφει πολύ καλά και, αν το καλοσκεφτεί κανείς, το ότι γράφει καλά ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το ότι είναι σήμερα Υπουργός Οικονομικών της χώρας.

Ένα από τα 263 άρθρα που έγραψε σε 4,5 χρόνια στο Protagon (ίσως το καλύτερο που διάβασα, καθώς είχε προσωπικό/εξομολογητικό και αναζωογονητικά ειλικρινή τόνο), περιείχε το εξής απόσπασμα:

Βαλκάνια… το άλλο όνομα της σάρκας του λαού.

Τις εποχές που κυβερνούσουν μόνο οι ιδέες του κ. Καμμένου και όχι και ο ίδιος, στα μοναστήρια δάκρυζαν οι εικόνες της Παναγίας, σήμερα στο κοινοβούλιο δακρύζει ο Πρωθυπουργός, όταν δηλώνει ότι «είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού».

Αυτή την μετατόπιση των δακρύων θα την έλεγα και πρόοδο.

Ε, όπως και νάναι άλλο να δακρύζουν οι δεισιδαιμονίες και άλλο να δακρύζει ο ζωντανός με σάρκα, οστά και πνεύμα Πρωθυπουργός.

Μετά όμως συνέχισε λέγοντας «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας».

Η μεγάλη πλειοψηφία, το 80% αριστερών και δεξιών, ρίγησε στο άκουσμα αυτής της φράσης. Αναθάρρησαν ακόμη και ο Μπαλτάκος και ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος…

Κρίση είναι θα περάσει…

Δεν ξέρω εάν αυτό που θα έρθει θα λέγεται "μνημόνιο" ή "συμβόλαιο"• οι νονές και οι νονοί διαθέτουν κάμποση φαντασία και δημιουργικότητα, τηρουμένων των αναλογιών και των περιστάσεων, θα φροντίσουν ούτως ώστε το όνομα να καλύπτει τόσο τους "θύτες" όσο και τα "θύματα".

Όλη αυτή η μηρυκαστική κατάσταση, μου θυμίζει μια σχέση δυο ανθρώπων που ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς και προθέσεις, με χαμόγελα, υποσχέσεις του «πάντοτε μαζί ή του για μια ζωή» και καταλήγει με πρόσωπα σκυθρωπά, στενάχωρα, χαμένα στους προβληματισμούς, στη πλήξη και στις αμφιβολίες.

Ναι, έτσι θα μπορούσα να παρομοιάσω τη σχέση της χώρας μας με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης…

Ξεχάστε τον άρτο... έρχονται θεάματα

Μέχρι την προσεχή εβδομάδα ο λαός, οι άνεργοι, οι Έλληνες μετανάστες και οι αγανακτισμένοι θα παραμείνουν στις Βρυξέλλες... για να τραβάνε το μανίκι... στον κ. Τσίπρα να μην κάνει πίσω στους δανειστές.

Επιστρέφοντας όμως στην Αθήνα θα πρέπει να ανταποκριθούν και στο μήνυμα του υπουργού Οικονομικών κ. Βαρουφάκη για λιτό βίο.

Γιατί η κυβέρνηση προετοιμάζει και άλλα θεάματα αλλά για άρτο ούτε λόγος... 

Εάν την προσεχή Δευτέρα έως και την Τετάρτη η Ελλάδα δεν γίνει (λόγω απρόσμενου και εκτός ελέγχου ή και μελετημένου ατυχήματος) παγκόσμιο θέαμα με την επιστροφή στις ρίζες της... που δεν έχουν καμία σχέση με την σημερινή Ευρώπη η κυβέρνηση θα επιδιώξει να ξεπεράσει τις εντυπωσιακές αναδιπλώσεις της με θεάματα...