Come to me......

Bjork... Come to me!

Αν ισχύει… τότε ντροπή!

Με ρύθμιση -πρόκληση που είχε ενταχθεί στο πολυνομοσχέδιο προσμετρούσαν στην αξιολόγησή τους, το γεγονός ότι έχουν θητεύσει δίπλα σε υπουργούς.

Όπισθεν ολοταχώς αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση στο θέμα της εξαίρεσης από την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν αποσπαστεί σε υπουργικά γραφεία.

Η αποκάλυψη της διάταξης - πρόκληση που είχε... παρεισφρήσει στο πολυνομοσχέδιο, «προστάτευε» από το μέτρο της κινητικότητας εκείνους τους δημόσιους υπαλλήλους που έχουν αποσπαστεί σε υπουργικά γραφεία.
 

Κλείσιμο ΕΡΤ: Πολιτικό ατόπημα ναι. Ζήτημα δημοκρατίας όχι.

Τις προάλλες έπεσε το μάτι μου σε μια φράση που είχε πει ένας πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ 

κατά τη διάρκεια επιμνημόσυνης ακολουθίας: «Σήμερα τιμούμε τον πολύτιμο συνεργάτη, τον καλό φίλο, τον αριστερό».

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι η έννοια «αριστερός» σ’ αυτήν την περίπτωση δε δηλώνει πολιτική ιδεολογία, αλλά λογίζεται ως διαχρονική αξία με αυτονόητο το θετικό πρόσημο.

Πιστεύεται ότι πρόκειται για όρο που παραμένει αναλλοίωτος στο διηνεκές της ιστορίας και αντιπροσωπεύει την πεμπτουσία της πολιτικής ηθικολογίας.

Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε το ελλαδικό ευπώλητο των τελευταίων ημερών.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Χρειάζονται οι πιλότοι στα αεροπλάνα;

Το καλοκαίρι του 2009, είχα γράψει το παρακάτω άρθρο για το Antinews.

Το θέμα που διαπραγματεύεται είναι αμφιλεγόμενο, πλην όμως, με αφορμή ένα πολύ πρόσφατο αεροπορικό ατύχημα στις ΗΠΑ, καθίσταται και πάλι επίκαιρο.

Διαβάστε λοιπόν το άρθρο, και στη συνέχεια δείτε τι γράφει η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal σήμερα…

Το ξέπλυμα του Σάκη!

Μας λύθηκαν όλες οι απορίες.

Ο «Απολλώνιος» Σάκης Ρουβάς «μάγεψε» προχτές τους αληθινούς θεατρόφιλους στη Σαλαμίνα.

Τώρα η παράσταση θα πάρει τον δρόμο της. Όπως της αξίζει, άλλωστε.

Τέλειοι κοιλιακοί, φουσκωμένο εσώρουχο, αληθινή υποκριτική παρουσία.

Κανένα πρόβλημα.

Χρόνια τώρα, οι φίλοι-συνάδελφοι-δημοσιογράφοι με κριτικάρουν ανελέητα όταν χαρακτηρίζω ένα project-σχέδιο ως «προϊόν».

Περί δημοτικής αστυνομίας (τρία πουλάκια κάθονταν…).

Οι δήμαρχοι, διαβάζω, ζητούν να μη διαλυθεί το σώμα της Δημοτικής Αστυνομίας· και ο λόγος είναι ότι δεν θέλουν να στερηθούν «τα κονδύλια από τους ελέγχους που πραγματοποιούσε η Δημοτική Αστυνομία».

Ποιους ελέγχους;

Ερωτώ εγώ ο αδαής, ο αφελής, ο ανίδεος και βλαξ.

Σίγουρα, πάντως, όχι εκείνους που αφορούσαν τη διατάραξη της κοινής ησυχίας. Διότι, αφότου οι αρμοδιότητες πέρασαν από την κανονική Αστυνομία στη Δημοτική, αυτοί οι έλεγχοι απλώς δεν γίνονται.

Έχω την τύχη -καλή ή κακή, δεν ξέρω- να ζω σε διαμέρισμα ευρισκόμενο παραπλεύρως «καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος».

Όσο η αρμοδιότητα του ελέγχου ανήκε στην Αστυνομία, κάθε φορά που το «πάρτι» συνεχιζόταν μετά τα μεσάνυχτα και εγώ καλούσα την Αστυνομία εκείνη επιλαμβανόταν της υπόθεσης, το αργότερο μέσα σε είκοσι λεπτά.

Το έκανες μία, δύο, τρεις φορές;

Στο τέλος, η διεύθυνση του καταστήματος καταλάβαινε ότι δεν τη συνέφερε να συνεχίζει αυτό το βιολί και να διακινδυνεύει την άδεια του καταστήματος, οπότε συνετιζόταν.

Αφότου όμως η αρμοδιότητα πέρασε στη Δημοτική Αστυνομία, απλώς έπαυσε να υφίσταται στην πράξη…

Ο έφορος της γειτονιάς μας…

Ένας από τους λόγους που ο μέσος Έλληνας ακούει δημόσιο και τρέχει, ή σταυροκοπιέται, είναι οι πολλοί ανάγωγοι υπάλληλοι που το στελεχώνουν.

Δυστυχώς, όπως έχω γράψει δεκάδες φορές, η μόνη αξιολόγηση που έπρεπε να γίνει προ πολλού, είναι αυτή του φιλότιμου και της ανατροφής.

Τα πτυχία, και οι γλώσσες δεν μετράνε.

Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει, ούτε προβλέπεται να υπάρξει ποτέ μετρητής φιλοτίμου.

Για αυτό, και μέχρι να γίνει κάποια οριστική ρήξη, κάποια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση, θα είμαστε ως πολίτες στο έλεος της κάθε κυράτσας με σφραγίδα, ή του κάθε κομπλεξικού Τμηματάρχη Β’.

Και άντε αυτό να το ανεχτεί ο πολίτης σε μια μέση υπηρεσία, όπου πάει μια φορά το χρόνο, αν πάει, και μετά ρίχνει πίσω του μαύρη πέτρα.

Αλλά όταν οι αγενείς υπάλληλοι με τις ξινισμένες φάτσες στελεχώνουν μια καίρια υπηρεσία πρώτης γραμμής όπως είναι μια ΔΟΥ, τότε το πράγμα αλλάζει, και γίνεται επικίνδυνο.

Συνέδριο Βαβέλ!

To συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά εν χορδαίς και οργάνοις με βασικό διακύβευμα την ενοποίηση των συνιστωσών, τη δημιουργία ενός ενιαίου κόμματος χωρίς να μπαίνει στον τίτλο το ΕΚΜ και φυσικά χωρίς να εμφανίζεται Βαβέλ.

Διότι πάνω απ’ όλα για τον κ. Τσίπρα και την ομάδα του, είναι το «φαίνεσθαι», έστω κι αν ουσιαστική ενότητα δεν υπάρχει.

Διότι, όπως γνωρίζουν όλοι καλά μέσα στην Κουμουνδούρου οι προεδρικοί ελέγχουν το 70% ενώ ένα περίπου 30% προσεγγίζει την Αριστερή Πρωτοβουλία του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Μια διόλου ευκαταφρόνητη αντιπολίτευση που προδικάζει για πολύ ισχυρές αναταράξεις, είτε τώρα ως αξιωματική αντιπολίτευση είτε αν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.