Ή αλλιώς: “Momentum
building” και όχι... “cherry picking”!
Δεν το συνηθίζω, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον
κόπο.
Ένας φίλος σχολίασε προχθές την ανάρτηση –
παρότρυνσή μου προς τη ΝΔ: «Σηκώστε το γάντι της πόλωσης και αντεπιτεθείτε…»
παραθέτοντας – εξαιρετικά ευγενικά, είναι αλήθεια – τις εξής αντιρρήσεις: «Δεν είναι σωστές οι θέσεις σου καθολικά,
αλλά μόνον ειδικά. Προϊόν πουλάμε.
Ποιο είναι το target group, το ξέρουμε; Πιάνουν αυτά που λέτε στους «ποταμίσιους»; Σε όσους
ΝΔκράτες πιάνουν είναι ήδη στη ΝΔ; Πιάνουν στο κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ; Εκεί που
πιάνουν αυτά είναι μόνο στο κομμάτι της ΝΔ που είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουμε όμως,
πόσο είναι αυτό; Αξίζει μόνο γι’ αυτό η υλοποίηση των προτάσεών σας;
Δεν είναι εύκολες
απαντήσεις. Χρειάζονται δημοσκοπικά νούμερα για να παρθεί σωστή απόφαση. Εγώ,
πάντως, δεν βλέπω νούμερα τέτοια που να επιβάλλουν την αποδοχή αυτών που λέτε.
Κάποιες επιμέρους επισημάνσεις σας είναι σωστές και καθολικής ισχύος. Νομίζω
ότι η τακτική blitzkrieg (κεραυνοβόλος πόλεμος) είναι καλύτερη. Δηλαδή όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει ένα θέμα, του ανοίγουμε δύο ταυτόχρονα εμείς, αλλά σε
διαφορετικό πεδίο, οπότε θα εγκαταλείψει το αρχικό για
να αμυνθεί. Αλλά αυτό
προϋποθέτει ότι υπάρχουν έτοιμα στο συρτάρι 50 τέτοια θέματα. Το να ακολουθήσεις τον Τσίπρα, δίνεις την αίσθηση ότι ο Τσίπρας
είναι «μπαλαδόρος». Έ να μην τον αναστήσουμε κιόλας…»…
