Meltdown...

Lisa Gerrard

Τι θα συμβεί εάν…

Μια ματιά στα διεθνή ΜΜΕ αρκεί για να διαπιστωθεί η επιστροφή του ενδεχομένου της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.

Επειδή πολλοί προβληματίζονται για το τι ακριβώς σημαίνει κάτι τέτοιο και άλλοι θεωρούν πως «χειρότερα από τώρα δεν γίνεται», συνοψίζουμε τις οικονομικές επιπτώσεις της εξέλιξης αυτής.

Θυμίζουμε πως άλλη συζήτηση είναι αν έπρεπε η Ελλάδα να μπει στο ευρώ ή αν την ωφέλησε αυτό, και άλλη ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας εξόδου σήμερα. Επίσης, μολονότι δεν θεωρούμε πως αυτή τη στιγμή η πιθανότητα εξόδου είναι εξαιρετικά υψηλή, πιστεύουμε πως ούτε αμελητέα είναι…

Τα ζόμπι του Αλέξη, ή με ποιους θα κυβερνήσει…

Το κυβερνητικό του πρόγραμμα ξετυλίγει ο Αλέξης Τσίπρας στις ομιλίες του κι αν κατάλαβε κανείς τι εννοεί τότε ας μας το εξηγήσει κι εμάς.

Διότι ενώ καλεί τους δανειστές να διαπραγματευτούν βάζει ταυτόχρονα και όρους ότι το πρόγραμμά του είναι αδιαπραγμάτευτο.

Όμως, αυτό είναι ίσως το ελάχιστο που θα αντιμετωπίσουμε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, αν ψηφιστεί από το λαό.

Αυτό που θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι τα στελέχη με τα οποία θα κληθεί να εφαρμόσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα…

Η μυλωνού τον άντρα της με τους διαπραγματευτάδες

Σ’αυτό τον τόπο τον κακόμοιρο, τον σκοταδισμένο, ποτέ δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας με το πάνω κεφάλι.

Πάντα έχουμε για οδηγό το φαντασιακό των ορμών μας και πορευόμαστε.

Αυτό το φαινόμενο αλλιώς το λέμε και Λαϊκισμό και σπάνια στον τόπο μας καταφέρνουμε να το απομονώσουμε.

Ακόμα και μετά από μεγάλα εθνικά κάζα, που ενίοτε οδηγούν και σε καταστροφές (πάντα ως αποτέλεσμα του δόλιου Λαϊκισμού), ποτέ δεν μπορούμε να βάλουμε μυαλό.

Σαν τα περιστεράκια, όταν (όσα γλίτωσαν) πετάγονται μακριά από το δολοφόνο που με μια ντουφεκιά έσπειρε το θάνατο στα αδέρφια τους.

Αλλά, πέντε λεφτά αργότερα, μόλις ο ίδιος τους πετάει ψίχουλα για να τα προσελκύσει, αυτά πάλι σπεύδουν κοντά του για να τα ευεργετήσει.

Γι’ αυτό και πάντα οι εθνικές καταστροφές πάνε κι έρχονται ως πάγιο εθνικό χτικιό και μας μαυρίζουνε το γένος.

Αφού εμείς τα κορόιδα, την ξέρουμε τη δουλειά…

Η επέλαση των γραφικών…

«Εξευτελισμός! Στην Δοξολογία, στην οποία καλεί τους επισήμους η Περιφερειάρχης, η ίδια δεν πήγε.. δεν της αρέσει η Εκκλησία της κυρίας Δούρου»

Ποιος το είπε;
Α) ο Σεραφείμ Πειραιώς
Β) η κυρία Λουκά
Γ) ο Άδωνις Γεωργιάδης

Η σωστή απάντηση είναι η τρίτη.

Αυτά κι άλλα τέτοια που σε κάνουν να γουρλώνεις τα μάτια γράφει ο Άδωνις στο τουίτερ, ξεσηκώνοντας ένα τσουνάμι καζούρας, το οποίο ακολουθεί ένα τσουνάμι δημοσιότητας.

Γιατί, κατά τα ψέματα, η γραφικότητα είναι τελικά ο πιο σίγουρος δρόμος για να τραβήξεις την προσοχή και να ξεχωρίσεις…

Η πολιτική απάτη του Σύριζα…

Aς μη μιλήσουμε άλλο για τη ΔΗΜΑΡ, έχουν ειπωθεί όλα.

Η σταθερά αυτοκαταστροφική πορεία της την τελευταία διετία προδιέγραφε ένα άδοξο τέλος για το κόμμα που είχε γεννήσει ελπίδες σε πολλούς.

Ας μιλήσουμε για το κυριότερο, που θα το βρούμε και μπροστά μας.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έδωσε ένα απογοητευτικό δείγμα τόσο της πολιτικής εντιμότητάς του όσο και της κουλτούρας συνεργασιών που διαθέτει...

Η απατηλή σύγκριση του 1981 με το 2015.

Η καλόπιστη άποψη αρκετών μετακινούμενων ψηφοφόρων, αλλά, κυρίως, η υπόγεια προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ εξομοιώνουν τον Οκτώβριο του 1981 με τον Ιανουάριο του 2015 και τον Ανδρέα Παπανδρέου με τον Αλ. Τσίπρα.

Υποστηρίζουν ότι, όπως το ορμητικό ΠΑΣΟΚ δεν υλοποίησε ποτέ τη συνθηματολογία των πλατειών για έξοδο από το ΝΑΤΟ και την τότε ΕΟΚ ή για μαζικές κρατικοποιήσεις, ομοίως οι (κατά δήλωσή τους) μαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αμφισβητήσουν βασικές εθνικές επιλογές ούτε θα πλήξουν (περισσότερο από την τρόικα) τη μεσαία τάξη και την ελεύθερη οικονομία…