The Last Refugee...

Roger Waters

Ασυγκράτητα χυδαίοι ή αθεράπευτα ηλίθιοι;

Όταν συναντάς κάποιον που πρόσφατα είχε πάρε-δώσε με αυτή την αρρώστια που δεν θέλεις ούτε το όνομά της να πεις, και δεν είναι ο κολλητός σου που ξενύχτησες στο πλάι του, του λες ένα «περαστικά» ή ένα «σιδερένιος». Δεν προσπαθείς να αστειευτείς λέγοντας «πού ’σαι μωρή αρρώστια» ή «καρκίνος, ε; Εγώ σε είχα για υδροχόο» ή «βλέπω ότι έχεις αδυνατίσει. Μην ανησυχείς, εδώ θα σε ταΐσουμε».

Το ότι ο Αλέκσης ο Τσίπρας το έκανε, δεν ήταν έκπληξη. Ήταν όμως άλλη μια αφορμή να αναρωτηθώ αν οι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα είναι τέρμα χυδαίοι ή τέρμα ηλίθιοι, και να υποβάλω τον εαυτό μου σε ένα ακόμα ψευτοδίλημμα...

Γιατί ο Τσίπρας μας φόρεσε φέσι μέχρι τον αστράγαλο;

Παλιός κι έμπειρος πολιτικός προσπάθησε να μου εξηγήσει για τις συνεχείς αποτυχίες, που έχουν οι όποιες διαπραγματευτικές προσπάθειες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του. Γιατί, παρά το φιάσκο της..."περήφανης" βαρουφάκειας διαπραγμάτευσης, που μας οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών και στο επαχθές τρίτο μνημόνιο, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζουν να αποτυγχάνουν συστηματικά.

Γιατί όλο διακηρύσσουν νίκες και θριάμβοι, κι υφίστανται πανωλεθρίες, που τελικά τις πληρώνει πανάκριβα ο ελληνικός λαός, που υποφέρει. Οι λόγοι είναι δύο, μου έλεγε…

Χαμηλή «πτήση» χωρίς κάλπες στον ορίζοντα…

Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χάνει πολύ εκλογικό έδαφος, αλλά δεν καταρρέει. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, φαίνεται και εμπειρικά. Η βασική αιτία της διάχυτης κοινωνικής δυσαρέσκειας είναι τα αλλεπάλληλα επώδυνα μνημονιακά μέτρα (περικοπές, υπερφορολόγηση, πλειστηριασμοί κλπ) και βεβαίως το γεγονός ότι η πραγματική οικονομία -λόγω αυτών των μέτρων- παραμένει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Για να κλείσει η 2η αξιολόγηση απαιτήθηκε η λήψη πρόσθετων επώδυνων μέτρων, τα οποία επιδείνωσαν το πολιτικό κλίμα για το κυβερνητικό στρατόπεδο. Από την άλλη πλευρά, όμως, η συμφωνία στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου προκάλεσε ανακούφιση. Απομάκρυνε την αβεβαιότητα και προσφέρει μία ανάσα σταθερότητας...

Η τιμωρία δεν ήταν 20 χρόνια στην Κολιμά αλλά ένα μισογεμάτο Σύνταγμα…

Ακόμα και μια ήττα είναι χρήσιμη αν μπορεί να αναλυθεί. Η συγκέντρωση του κινήματος των Παραιτηθείτε που σίγουρα δεν ήταν καταστροφή αλλά ούτε και ήττα σηκώνει ανάλυση. Ένα πρόβλημα είναι το όνομα. Όταν ένα κίνημα λέει στην προστακτική «Παραιτηθείτε» σημαίνει ότι μπορεί να το επιβάλει ή έστω να το επισπεύσει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο μόνος τρόπος θα ήταν λίγος κόσμος με μεγάλη επαναστατική δυναμική ή πολύς κόσμος έστω και με λιγότερη δυναμική.

Μια ομάδα 500 κουκουλοφόρων που πετάνε μολότοφ ή  μια λαοθάλασσα 100 χιλιάδων πολιτών, αμφότερα δημιουργούν impact. Με αποκλειστικό κοινό την δεύτερη ομάδα οι Παραιτηθείτε υπερεκτίμησαν την εξαθλίωση της μέσης τάξης. Μπορεί να υπερφορολογείται αλλά δεν βρίσκεται σε τέτοιο σημείο ανέχειας που να βγει στους δρόμους. Σε μαρξιστική ανάλυση έγινε λανθασμένη εκτίμηση του κοινωνικού προτσές. Η τιμωρία δεν είναι 20 χρόνια στην Κολιμά αλλά ήταν ένα μισογεμάτο Σύνταγμα…