Πλατεία Ναυαρίνου...

Δημήτρης Ζερβουδάκης

Πάει ή για κωλοτούμπα ή για καρπαζιά;

Ο πρωθυπουργός χτες ήταν σαφής μετά το υπουργικό συμβούλιο: Ή θα μας δώσουν λύση για το χρέος, άλλη από αυτή του Μαΐου, ή θα πάμε σε Σύνοδο κορυφής για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους! Πολύ φοβάμαι ότι 27 πρόεδροι και πρωθυπουργοί δεν θα κοιμηθούν απόψε.

Το ερώτημα που με απασχολεί, επειδή αφορά σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, είναι πότε θα βαρεθούν οι Ευρωπαίοι να ακούνε την ίδια άσφαιρη, επομένως ανόητη, απειλή που είναι έξω από κάθε ευρωπαϊκή νοοτροπία. Και αφορά σε όλους τους πολίτες γιατί, θυμίζω ότι όταν μεταφέρθηκε στην κ Μέρκελ επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου η - σωστή κατά τη γνώμη μου- άποψη ότι δεν μπορεί να τιμωρείται ένας ολόκληρος λαός για τις παραλείψεις και τις κακοδιαχειρίσεις των κυβερνήσεών του, είχε απαντήσει: Αυτοί τους ψηφίζουν!

Ένας λαός «ότι να ‘ναι»…

Παρακολουθώντας από την αρχή το Σαρβάιβορ, για λόγους που έχω «αναλύσει» σε διάφορα προηγούμενα παραληρηματικά σημειώματά μου, και το οποίο όχι μόνο είναι μάθημα ζωής αλλά προσφέρει μαθήματα ζωής, επιβεβαίωσα κάτι για το οποίο ήμουν πεπεισμένος από μικρό παιδί. Ότι σαν λαός είμαστε «ότι να ‘ναι», και κάθε άλλο παρά σταθεροί στις απόψεις μας.

Θα μου πει εύλογα κάποιος, μα τι σχέση έχει το Σαρβάιβορ με τον χαρακτήρα και την μενταλιτέ του λαού μας ρε συ ξύπνιε; Έχει και παραέχει. Κι αυτό φαίνεται από τις πρόσφατες εξελίξεις στο τηλεοπτικό αυτό παιχνίδι (που έχει γίνει βάιραλ), και πιο συγκεκριμένα από τις σχέσεις της Βαλαβάναινας με τον Γιακουμή…

Μεροκάματα ή συσσίτια;

Οι πάντες εκφράζουν τον προβληματισμό τους για τις οικονομικές εξελίξεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθώς, επίσης, και την θλίψη τους για την ύπαρξη τόσο μεγάλου αριθμού ανέργων και για την φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων στο εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι τυχαίες. Οφείλονται στην επί δεκαετίες ακολουθούμενη κρατικιστική πολιτική που οδήγησε στην ολοένα μεγαλύτερη στροφή πόρων προς τον δημόσιο τομέα, που παντού και πάντοτε λειτουργεί με μειωμένη αποδοτικότητα έναντι του ιδιωτικού, και την εντεύθεν σταθερή επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας...

“Too good to be true”... και άλλα παραμύθια!!!

Φαινομενικά όλα δείχνουν ότι είτε αύριο στο Eurogroup, είτε σε λίγες μέρες στη Σύνοδο Κορυφής, θα την πάρει ο Τσίπρας την έρημη τη δόση. Κι ίσως του δώσουν και «κάτι παραπάνω»… Λίγα πράγματα, βέβαια, που δεν αλλάζουν τη γενικότερη εικόνα της ασφυξίας στην οποία έχει βυθίσει την Ελληνική οικονομία… Τι έχει λοιπόν, και φέρεται σαν «Μεγάλη Παρασκευή»;

Πρώτον, δεν θα πάρει τίποτε επί της ουσίας για το χρέος! Πέρα από όσα γενικόλογα του είχαν υποσχεθεί… Κι όλα αυτά τα έπαιρνε ήδη ή θα τα είχε πάρει ήδη η κυβέρνηση Σαμαρά, αν δεν ανατρεπόταν τον Γενάρη του 2015. Από τον Τσίπρα, βεβαίως, βεβαίως…