Sister Morphine...

The Rolling Stones

Το Ν0 1 αγαπημένο μου τραγούδι όλων των εποχών...
S.A.

Έχει και τα καλά του ο Τρίτος Κόσμος…

Δημοσιεύσαμε χθες εδώ στον  Ορθογράφο   (σε μετάφραση-απόδοση) ένα άρθρο της εφημερίδας Guardian, που περιέγραφε την «μόδα» του «επαναστατικού τουρισμού», κάτι σαν τον σεξοτουρισμό, σύμφωνα με την οποία διάφοροι διεθνείς μεγαλόσχημοι μαϊντανοί σελέμπριτις, επισκέπτονταν κάθε τόσο την Βενεζουέλα του Τσάβεζ (και αργότερα του Μαδούρο), προκειμένου να συμπαρασταθούν στην «επανάσταση» και να ζήσουν το «αριστερό» τους όνειρο, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ζαβοί παντού, και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Μιλάμε για αστέρια διεθνούς βεληνεκούς όπως ο Σον Πεν, ο Όλιβερ Στόουν, η Ναόμι Κάμπελ, και άλλοι τέτοιοι ζάπλουτοι, πλην όμως «αριστεροί»… χα χα χα.

Αστέρια που έσπευδαν αγεληδόν στο Καράκας για να ζήσουν από κοντά το «όραμα», και να φωτογραφηθούν πλάι  στον μεγάλο ηγέτη που τα έβαλε με τον αμερικανικό «ιμπεριαλισμό»… μέσα όμως στον οποίο ζουν πλουσιοπάροχα, και χάρη στην οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία του οποίου, οι ίδιοι έγιναν αυτό που έγιναν...

Με γεια τον ρόλο!

Η απώλεια της Β. Κατριβάνου ήταν για την κυβέρνηση ευχής έργον: έφυγε μια προβληματική βουλευτίνα από την Κ.Ο. και την αντικατέστησε ένας υπάκουος και συνεργάσιμος, ο Γ. Κυρίτσης – δεν θα μπορούσε να είχε καλύτερη έκβαση η περιπέτεια.

Είχαμε, επίσης, και διάφορους γραφικούς με έφεση στην αυτογελοιοποίηση: ένας, λ.χ., δήλωσε με τον δέοντα στόμφο ότι «θρηνεί» για την ψήφο του υπέρ του νομοσχεδίου, ενώ ένας άλλος χειρότερος είπε ότι διαφωνεί μεν απολύτως, ψηφίζει δε εκθύμως για να τη σπάσει στην αντιπολίτευση. (Κι εγώ που νόμιζα ότι δεκαεξάχρονα μόνο στη Βουλή των Εφήβων επιτρέπονται...).

Η ρεβάνς της Ιστορίας…

Πάντως είναι μία πικρή ικανοποίηση. Να σε κανοναρχούν και να σε ελέγχουν και να σου επιτίθενται μια ζωή, επειδή δεν είσαι επαρκώς επαναστάτης, επειδή ποτέ δεν σε έπεισε ο Τσε, έστω ως ωραίος γκόμενος, ο Τρότσκι, που προηγήθηκε σε εγκλήματα, πριν να τον στείλουν αδιάβαστο με διαλεκτική αξίνα στο κεφάλι, ο Μάο (διάβασε τους “Αγριόκυκνους”) με τους 20 εκατ. εξοντωμένους στη λεγόμενη Πολιτιστική Επανάσταση, ο σαλταρισμένος Αλτουσέρ και οι λοιποί.

Να σε στιγματίζουν, επειδή δεν είσαι σαν κι αυτούς, να σε έχουν πρήξει, να σε έχουν καταγγείλει (μεταξύ τους), να σε έχουν ονειδίσει χίλιες φορές και να τους βλέπεις τώρα, μόλις πήραν την εξουσία, παγιδευμένους να μοντάρουν νυχθημερόν επικύψεις, να ενδίδουν σε οποιαδήποτε απαίτηση των φιλελέ εταίρων, να πλειοδοτούν μάλιστα, να σέρνονται και να ευχαριστούν γλοιωδώς κάθε παραχώρηση των ξένων…

Μάνα κουράγιο…

"Επειδή σπούδασα το παιδί μου, πρέπει δηλαδή να μου πάρουν το σπίτι; Τι άνθρωποι είναι αυτοί; - ποια γη τους γέννησε;"

Η άγνωστή μου κυρία είχε βγει στα ερτζιανά και μοιραζόταν με τους ακροατές το δράμα και το δίκιο που την έπνιγε. Ο λυγμός στη φωνή της δεν άφηνε αμφιβολία πως πίστευε απολύτως ό,τι έλεγε.

Στο μυαλό της η ιστορία ήταν σπαραχτικά απλή: Το σύστημα είχε δολίως φράξει το δρόμο του μοναχογιού της προς τις εγχώριες ιατρικές σχολές. Εκείνη τότε, ως μάνα-κουράγιο, είχε υπογράψει κάτι χαρτιά σε μια τράπεζα και είχε πάρει κάποια λεφτά όχι για να τα ξοδέψει σε λούσα και σε διασκεδάσεις αλλά για να τον στείλει στη Ρουμανία.

Και αντί σήμερα να την ευγνωμονούν που τον στερήθηκε επί τόσα χρόνια ώστε να τον αποδώσει στην κοινωνία γιατρό, την τιμωρούν! Απειλούν να βγάλουν το πατρικό της στο χωριό στο σφυρί! Ο ραδιοφωνικός παραγωγός την ενεθάρρυνε πληροφορώντας της πως τα τηλέφωνα έχουν σπάσει από μηνύματα συμπαράστασης. Πριν διακόψει δε για διαφημίσεις, έπαιξε το "Άντρα μου Πάει", τον θρήνο των γυναικών από τα ελληνόφωνα χωριά της Ιταλίας που οι άντρες τους έφευγαν μετανάστες...

Όλα στο σφυρί …

Πίσω από τις πολιτικάντικες κορώνες, τις ψευδοϊδεολογίες, τις εθνικές ανατάσεις και τις κόκκινες γραμμές, το πολιτικό σύστημα έκρυβε πάντα την χυδαιότητά του. Έχει όμως έναν μοναδικό τρόπο να εξαπατά τους «πελάτες» του, αφού διαθέτει μεγάλη ποικιλία «συναλλάγματος» σε υλικά και «πνευματικά» αγαθά: τα λάφυρα του κράτους και τους μύθους του παρελθόντος.

Ό τι δηλαδή, ετοιμάζει τώρα, ο Τσίπρας και το επιτελείο του το έκαναν κι άλλοι, με διαφορετικό τρόπο και στιλ. Αντάλλασσαν την κυριαρχία της χώρας με την εδραίωση του καθεστώτος που επιθυμούσαν. Και αιωνίως, οι μεγάλες μάζες των Χριστιανών, των πατριωτών, των επαναστατών και των Αριστερών χρησιμοποιούνταν ως ένα «φτηνό πεδίο βολής, που ασκούνταν βρίζοντας ξένοι φαντάροι»...