Συνήθως γράφω για την ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού. Κι αυτό διότι ένα χαρακτηριστικό της μπανανίας μας είναι πως η καθημερινότητα μας εξαρτάται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Δεν είμαστε σαν τους «βελανιδοφάγους» δηλαδή, που οι χώρες και τα συστήματά τους λειτουργούν ασχέτως του ποιος κυβερνάει. Εδώ σε εμάς, ξυπνάς και δεν ξέρεις τι σε περιμένει, επειδή κάποιος υφυπουργός θέλει να αφήσει το στίγμα του, για την προκοπή του τόπου!
Σήμερα όμως θα γράψω και πάλι για την εγκληματικότητα και
την ατιμωρησία.
Μια ατιμωρησία που στα καθ’ ημάς είναι σχεδόν και επίσημα
θεσμοθετημένη.
Ειδικά τα τελευταία 20-30 χρόνια, οπότε και σπεύσαμε
ασμένως να γίνουμε κι εμείς μέρος της «αναπτυγμένης» οικονομικά και πολιτικά
Δύσης.
Κούνια που μας κούναγε…
