Δυο γάμοι, και μια κηδεία…

Τρία είναι κατά τη γνώμη μου τα κυρίαρχα τεκταινόμενα το τελευταίο διάστημα στη πολιτική σκηνή της χώρας.

Ένα φαιδρό, και δυο περίπου σοβαρά (ή σοβαροφανή).

Ας ξεκινήσω από το φαιδρό…

Πρόκειται για την βαρυσήμαντη απόφαση που πήρε ο Θ. Κατσανέβας, γνωστός και ως «ο σώγαμπρος», ή «ο σιτεμένος», ή «ο μελάτος»,  για να συντελέσει κι αυτός, από το δικό του μετερίζι, στη σωτηρία της πολύπαθης πατρίδας μας.

Και η προσπάθειά του είναι αξιέπαινη, αφού σε αυτή τη κρίσιμη ιστορικά περίοδο κανείς δεν περισσεύει.

Χρειαζόμαστε χέρια… και πλάτες.

Και εγκέφαλους πάνω απ όλα.

Οπότε καλώς τον!

Τότε που…

Πολλά, πάρα πολλά έχουν λεχθεί για την κρίση του 1987.

Τα περισσότερα αποτελούν αποκυήματα φαντασίας διαφόρων, ενώ έχει σταθεροποιηθεί η (μειωτική για την Ελλάδα και τις Ένοπλες Δυνάμεις) άποψη πως επρόκειτο για ένα "πολιτικό παιχνίδι" του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ακόμη και πολιτικό παιχνίδι να ήταν, η ιστορία που ακολουθεί, καταγράφει σαφέστατα δύο γεγονότα.

Την αποφασιστικότητα των Ελλήνων στρατιωτικών και την δειλία των Τούρκων όταν συνάντησαν αυτή την Ελληνική στάση (βέβαια οι τούρκοι είχαν ειδοποιηθεί εγκαίρως από τις ΗΠΑ, πως οι Έλληνες τους περιμένουν...).

To ίδιο ακριβώς σθένος και με την ίδια πεποίθηση ήταν και το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας...

Η Ιώβεια υπομονή του Σαμαρά!

Μόλις τώρα διάβασα στο site του Βήματος  ρεπορτάζ για την “Οργή Σαμαρά για τις αντιδράσεις υπουργών στη διοικητική αναδιάρθρωση”.

Δεν ξέρω αν το ρεπορτάζ καταγράφει σωστά ότι υπάρχει οργή από τον Σαμαρά, αλλά με τις δικές μου προσλαμβάνουσες παραστάσεις, ξέρω ότι στη θέση του θα ένιωθα όντως οργή!

Είναι πραγματικά τόσο μα τόσο βαρετό πια, να βλέπω και να διαβάζω συνέχεια όλα αυτά που πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τις υποδείξεις-επιταγές της Τρόικας (που προσωπικά συμφωνώ σε πολλές από αυτές), σε σχέση πάντοτε με την αναδιάρθρωση του δημοσίου, και κάπου στο δρόμο να μην τα εφαρμόζουμε σαν κράτος.

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω, πώς σκέφτονται οι Υπουργοί αυτής της Κυβέρνησης.

Ο συνδικαλισμός της αυτοκτονίας …

Όλα κι όλα, τον Έλληνα είναι να μην του πειράξεις τις ιερές του αγελάδες.

Αδιάφορη είναι η αληθινή και πρακτική σημασία τους, αρκεί να εκλαμβάνεται ως τέτοια.

Και ειδικά όταν για χάρη τους έχει θυσιάσει μια συχνά ΤΕΡΑΣΤΙΑ ποσότητα χρημάτων και χρόνου, χώρια η συναισθηματική επένδυση που έχει κάνει πάνω τους… Τότε είναι προφανές ότι θα μπλέξεις άσχημα αν, έστω υπαινιχθείς ότι μπορεί να τις απειλήσεις – φαντάσου αν τις απειλήσεις στ’ αλήθεια…

Η συγκεκριμένη ιερή αγελάδα στην οποία αναφέρομαι είναι η είσοδος των νεαρών βλασταριών μας στα ντόπια ΑΕΙ και ΤΕΙ, ίνα δικαιωθούν οι κόποι των άμοιρων γονιών τους, ίνα (με τη σειρά τους οι τελευταίοι) να μπορούν να κυκλοφορούν στη γειτονιά (ή στο χωριό) με «ψηλά το κεφάλι» - αν μάλιστα μελλοντικά βρουν και καμιά δουλειά της προκοπής οι νέοι μας επιστήμονες ακόμα καλύτερα, αλλά αυτό δεν είναι το πρωτεύον.

Βουρ για Μύκονο…

Σε τούτη την ευλογημένη χώρα το καλοκαίρι μπαίνει ενωρίς – είναι γνωστό αυτό. Ένας από τους (πολλούς) καταγεγραμμένους λόγους για τους οποίους μας ζηλεύουν σε ολόκληρη την πλάση· και εξυφαίνουν τις γνωστές συνομωσίες ενάντια στο Γένος των Ελλήνων.

Ο Μίλκος Βαρβιτσιώτης, σοβαρός, βαθύς κι αγέρωχος τον υπόλοιπο χρόνο, με το που σφίγγουν οι ζέστες και το καλοκαίρι μπαίνει γοργά γίνεται άλλος άνθρωπος.

Μια ορισμένη ελαφρότητα, μια κάποια ανεμελιά έρχεται να χαϊδέψει τρυφερά τον άνδρα· βγάζοντας από μέσα του τον διονυσιακό Μιλτιάδη, τον Μιλτιάδη του ήλιου και της θάλασσας, τον Μιλτιάδη της γλυκιάς ραστώνης.

Έτσι!

Αίσθηση προκάλεσε η κίνηση του βουλευτή Καρδίτσας της Νέας Δημοκρατίας, Παύλου Σιούφα, να καταθέσει το απόγευμα της Πέμπτης, πρόταση νόμου στη Βουλή για μείωση του αριθμού των βουλευτών και θέσπιση ασυμβίβαστου υπουργού – βουλευτή.

Ο κ. Σιούφας αναφέρει την αιτιολογική έκθεση στην πρόταση νόμου αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει αναλογικά μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών σε σύγκριση με άλλες χώρες πολύ μεγαλύτερες από αυτήν, ενώ προσθέτει ότι χρειάζονται δραστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

Επιτέλους… σιώπησαν οι Κασσάνδρες.

Αρκετές θετικές  ειδήσεις για την οικονομία βλέπουν  το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες.

Πάντως, ανεξάρτητα αν είναι  «φτιαχτές» προκειμένου να δημιουργήσουν   κλίμα ή όντως  κάτι άρχισε να κινείται δειλά-δειλά, αυτό που έχει σημασία είναι πως μετά από πολύ καιρό σιώπησαν οι Κασσάνδρες.

Πέφτουν οι αποδόσεις  των ελληνικών ομολόγων, ράλι στο  χρηματιστήριο, πτώση  του πληθωρισμού, πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, αύξηση των εξαγωγών, θετικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων μετά από  τρία χρόνια αλλά και μικρή ανάκαμψη  στο τζίρο των σούπερ μάρκετ , όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα την οποία δεν παραβλέπει κανείς με ευκολία ούτε παραβλέπει και τα θετικά διεθνή σχόλια από όλους αυτούς που μας «χρεοκοπούσαν» τα προηγούμενα χρόνια.