Sharkey's Day...

Laurie Anderson

Ναι, αλλά για τον Παπασταύρου δεν μιλάς…

Όσο κυβερνούσαν οι σαμαροβενιζέλοι, τον Παπασταύρου δεν τον είχα καν ακουστά. Πείτε με βλάκα, πείτε με χαϊβάνι, πείτε με ότι θέλετε… αν και απ το πρωί μέχρι το βράδυ μου αρέσει να ενημερώνομαι, καθότι information junkie, τον συγκεκριμένο δεν τον ήξερα. Αμφιβάλλω πολύ αν τον ήξερε και το «κουνάβι», που τότε παρακολουθούσα καθημερινά στον Εισαγγελάτο (ΣΚΑΙ) για να μαθαίνω τις πομπές του Σαμαρά.

Εδώ και μερικούς μήνες όμως τον Παπασταύρου τον έμαθα καλά. Σε σημείο του να αναρωτιέμαι αν όντως κοιμάμαι όρθιος πληρώνοντας πεντάστερο ξενοδοχείο, και απλά το παίζω ξύπνιος όντας κοιμισμένος. Διότι απ ότι καταλαβαίνω, αυτός ο Παπασταύρου δεν ήταν κανένας τυχαίος. Πρέπει να ήταν ο σκιώδης πρωθυπουργός της χώρας, την ώρα που ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος ήταν απλοί αχυράνθρωποι, που παρίσταναν ότι κυβερνούν, ίσα ίσα για να εισπράττουν την οργή και τις μούντζες του αγαναΧτισμένου λαού...

Από το «καντηλάκι» στην εστία της αντίστασης…

Κλείσαμε έξι χρόνια μνημονίων και είναι πλέον προφανές πως, με τη προεξάρχουσα συμβολή της αριστεράς, έχουμε εισέλθει σε μια νέα ιστορική περίοδο κατά την οποία το ελληνικό κράτος έχει μεταβληθεί σε ανοικτή ημιαποικία, ο δε ελληνικός λαός υποβαθμίζεται, σε μακροπρόθεσμη βάση, σε λαό περιορισμένης κυριαρχίας, τόσο έναντι των δυτικών νεοαποικιοκρατών όσο και της νεοθωμανικής Τουρκίας…

Η συντριπτική ήττα των «αντιμνημονιακών δυνάμεων» με την ανάδειξη στην εξουσία ενός κόμματος-μαϊμού, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, και ενός κόμματος-καραγκιόζη, όπως οι ΑΝΕΛ, καταδεικνύει δυστυχώς όχι μόνο την αποσάθρωση των οικονομικών δομών και των ελίτ αλλά και του λαϊκού σώματος. Ένα σώμα ανίκανο να αντιδράσει αποτελεσματικά και τελεσφόρα σε αυτές τις εξελίξεις, που δείχνει να αποδέχεται, έστω και με βαριά καρδιά, αυτή τη νέα πραγματικότητα της προτεκτοροποίησης της χώρας – εξ ου και η σιγή νεκροταφείου που βασιλεύει, παρά την υπογραφή του πλέον προδοτικού μακροπρόθεσμου μνημονίου...

Ο συμφοιτητής μας, ταξικός αποστάτης Γ. Κατρούγκαλος…

Αναμφισβήτητα είναι το πρόσωπο των ημερών. Ο,τι και να λέμε, τελικά τα κατάφερε. Το ασφαλιστικό, το «νομοσχέδιο Κατρούγκαλου», ψηφίστηκε και είναι πλέον νόμος του κράτους. Και ο ίδιος δηλώνει περήφανος για το περιεχόμενό του.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, για μας τους συμφοιτητές του στη Νομική Αθηνών, ήταν ο Κνίτης του έτους. Αλλά και καλό παιδί, καλός φοιτητής, πάντοτε ευγενικός, αγαπητός γενικά.

Όλοι τον θυμόμαστε στις θυελλώδεις εκείνες συνελεύσεις της εποχής, στην κατάμεστη αίθουσα Σβώλου, να απαγγέλλει ατάραχος τις θέσεις της ΚΝΕ (Πανσπουδαστικής για την ακρίβεια), αδιαφορώντας παντελώς και για τα γιαούρτια που συχνά εκτοξεύονταν και για τα συνθήματα που κάθε τόσο, ιδίως όταν εκείνος έπαιρνε το λόγο, δονούσαν το αμφιθέατρο («λέσα για λέσα, Κνίτες ο Βαλέσα,…» κλπ). Εκείνος, απτόητος, συνέχιζε να υπερασπίζεται τις θέσεις του υπαρκτού –τότε- σοσιαλισμού, με απόλυτη βεβαιότητα για την ορθότητά τους και για την τελική τους επικράτηση, κάποτε, σ’ ολόκληρο τον κόσμο (είναι νομοτελειακό, μας έλεγε με σιγουριά…).

Βαθαίνει ο κοινωνικός μεσαίωνας…

«Από την οπτική μας έχουμε παραδώσει όσα υποσχεθήκαμε – σε κάποιες πτυχές περισσότερα». Αυτά έγραφε ο Τσακαλώτος προς τους συναδέλφους του στο Eurogroup, τρεις μέρες πριν τη συνεδρίαση του οργάνου των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Συνεδρίαση στην οποία ο Τσακαλώτος δεν πήγε μόνο με το νεκρό γράμμα μιας επιστολής, αλλά και με ψηφισμένα το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και το φορομπηχτικό νομοσχέδιο που επιβαρύνει σχεδόν αποκλειστικά τους μισθωτούς, ακόμα και τους χαμηλόμισθους.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της συγκυβέρνησης είναι μεν ισχνή, πλην όμως σταθερότερη από αριθμητικά υψηλότερες κυβερνητικές πλειοψηφίες του πρόσφατου παρελθόντος, οι οποίες υφίσταντο πλήγματα -μέσω αποσκιρτήσεων ακόμα και της τελευταίας στιγμής- κάθε φορά που καλούνταν να ψηφίσουν ένα εκτενές πακέτο αντιλαϊκών μέτρων...

Η κατάντια της Ειδομένης του Μουζάλα…

Σε «γκέτο» έχει μετατραπεί ο καταυλισμός προσφύγων και μεταναστών, με Ιρακινούς να ωθούν Παλαιστίνιες στην πορνεία μέσα σε βαγόνια εγκαταλελειμμένου τρένου ή και σε ξενοδοχείο της περιοχής. Εγκληματικές ομάδες δρουν τους τελευταίους μήνες στην περιοχή της Ειδομένης, μέσα και έξω από τον καταυλισμό, όπου η παρουσία των προσφύγων και μεταναστών έγινε μόνιμη, μετά το κλείσιμο των συνόρων από τους Σκοπιανούς.

Μέσα στην απόγνωση και την απελπισία, «επιτήδειοι» βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και εκμεταλλεύονται πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά και την πλήρη απουσία της αστυνομίας, κάνοντας εμπόριο ναρκωτικών και λευκής σαρκός.
Στην πώληση ναρκωτικών το πάνω χέρι έχουν ομάδες Μαροκινών και Τυνήσιων, στο παρεμπόριο Σύροι και στη διακίνηση μεταναστών και προσφύγων Αφγανοί και Πακιστανοί...