Οι Νάνοι!

Μια καταπληκτική ροκιά από τους Θεσσαλονικιούς Νάνους, στο Wait a Minute...

Ποιοι φταίνε περισσότερο;

Μια από τις πιο ύπουλες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει ως χώρα είναι και η μεγάλη διάσταση που προέκυψε μεταξύ των υποστηρικτών του δημοσίου, και του  ιδιωτικού τομέα.

Ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός, που υπέβοσκε επί δεκαετίες,  έδειξε το σιχαμερό του πρόσωπο, με αποτέλεσμα τις ατέλειωτες κόντρες μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων και αυτών του ιδιωτικού τομέα, όσον αφορά στο ποιος φταίει για τα χάλια μας.

Αποτέλεσμα; Οι εκατέρωθεν εκτοξεύσεις αφορισμών και κακεντρεχειών, και οι απειλές ένθεν κακείθεν. Την ίδια ώρα που το σύστημα τρίβει τα χέρια του. Το διαίρει και βασίλευε σε όλο του το μεγαλείο.

Πώς έγινε;

Είναι 16 ετών. Οι γονείς του είναι φιλελεύθεροι και της αντιαυταρχικής σχολής.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τα είχε με τους μπάτσους.

Τώρα, βλέποντας τις φωτογραφίες των τεσσάρων του Βελβενδού, αναφωνεί: «Και λίγο ξύλο έφαγαν».

 

Από το ένα άκρο πήγε στο άλλο, διόλου περίεργο, στην άγρια εφηβεία βρίσκεται.

Το περίεργο είναι πως σε αυτή περίπου την κατάσταση βρίσκεται μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Μιας κοινωνίας εθισμένης στη βία, που δεν εκπλήσσεται πια με τίποτα.

Μιας κοινωνίας των άκρων.

Ο Αλέξης, ο Γιωργάκης και τα αιώνια τραχτέρια…..

Βλέποντας αυτές τις μέρες τα πλάνα των αγροτικών κινητοποιήσεων, αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Αλέξης (εσωτερικού).

 

Όχι επειδή έβαλε μυαλό, και κατέβασε τους αυτοκρατορικούς τόνους, πραγματοποιώντας ομιλία στη βροχή χωρίς κανένας παρατρεχάμενος να του κρατάει την ομπρέλα…

Όχι… Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ίδια η παρουσία του εκεί στα μπλόκα.

Και μάλιστα χωρίς τον Στρατούλη (αλήθεια, που εξαφανίστηκε αυτή η ψυχή);

Νόστος…

Το ευτύχημα είναι ότι οι λαοί προχωρούν μπροστά, ανεξαρτήτως της χυδαίας επιχειρηματολογίας, της λεκτικής τρομοκρατίας από διαπρύσιους κήρυκες που μπερδεύουν την ατομική δυστυχία τους με την κοσμοθεωρία λιμενεργάτη στα πολωνικά λιμάνια υπό το βλέμμα πανύψηλων Οστρογότθων, της ακραίας συναίσθησης που οτιδήποτε διαφορετικό το βαφτίζει με όρους υπερβολής Κάιζερ, όταν ο τελευταίος βοηθούσε τον Λένιν με εκατομμύρια μάρκα από το γερμανικό Ράιχ αφού η δημιουργία ενός ελιτίστικου κόμματος με επαγγελματίες επαναστάτες έβαινε προς την ολοκλήρωση με ιαχές, δολοφονίες και κανιβαλισμούς στην απέραντη ρωσική στέπα.

Όταν ο Κίροφ κατηγορήθηκε για την απόπειρα δολοφονίας του Στάλιν, αποκαταστάθηκε το 1988 από τον Γκορμπατσόφ.

Στην Ελλάδα ο παραμικρός ελιγμός στην λογική και στην συναίνεση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποξένωση καθώς οι ξενιστές θεωρούν την αυτονομία υλική συνθήκη κατάρρευσης στο χάος, με παραδείγματα παραμόρφωσης κοινωνικών καθεστώτων.

Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη....

Ο σοφός γέρων των ρωσικών γραμμάτων, Λέον Τολστόι, θεωρούσε ότι όλοι ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν έχει σκοπό να αλλάξει τον εαυτό του, αποτυπώνοντας έτσι και την υποκρισία της τσαρικής κοινωνίας.

Ενάμιση αιώνα μετά και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, στη ζαλισμένη από τις σφαλιάρες της κρίσης κοινωνία μας, δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα.

Το ψευδοκράτος της Χρυσής Αυγής.

Ελάχιστα γίνονται γνωστά.

Επειδή τα περισσότερα συμβαίνουν στο σκοτάδι της νύχτας, ταιριαστό ανέκαθεν για κάθε μελανοχίτωνα.

Επειδή πολλά θύματα διστάζουν να καταγγείλουν τι υπέστησαν, ξέροντας ότι θα βρουν αδιάφορη την πολιτεία και ότι κινδυνεύουν να βρεθούν και δαρμένοι και μπουζουριασμένοι.

 

Τι είπε ο αθεόφοβος;

Τι είπε ο άνθρωπος! «Στο λόγο της αντρικής μου τιμής!

Όταν ήμουν υπουργός από το 2007 έως το 2009 δεν είχα επίγνωση της κατάστασης»!

Ο λόγος για τον γίγαντα της πολιτικής Άρη Σπηλιωτόπουλο.

Για να μην έχει κανείς αμφιβολία για το πώς η χώρα έφτασε στη χρεοκοπία. 

Έτσι είναι Άρη. Πώς να πάρει κανείς χαμπάρι όταν ο κόσμος του είναι μεταξύ Μυκόνου και Κολωνακίου;