Δειλοί, μοιραίοι και αναίσθητοι…

Έχω μείνει και εγώ όπως και άλλοι συμπατριώτες μου έκπληκτος με το κείμενο των 17 βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που εμφανίστηκε χθες. Και δεν με εκπλήσσουν βέβαια τα αδικήματα κατά της ελληνικής γλώσσας που διαπράττουν σε αυτό το κείμενο οι συνυπογράφοντες, τρελαίνοντας ακόμη και το διορθωτή του… Word («οι βουλευτές και οι βουλεύτριες που υπογράφουμε», «τα συγκλίνοντα σκεπτικά μας», «αξιακό επίπεδο» κλπ) αλλά το ότι οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι γύρω από τον Έλληνα που αποφάσισε ή έστω είναι αναγκασμένος να συζεί μαζί τους σε αυτό τον τόπο και εκείνοι, αν και πληρώνονται αδρά για να ασχολούνται με τα κοινά,  απασχολούνται και απασχολούν με τα υπαρξιακά τους και τα εσωκομματικά τους σαν να είναι αυτό η μια και μοναδική σκοτούρα όλων μας.

Δίνω παρακάτω μερικές φράσεις που μου φάνηκαν αξιοπρόσεκτες στο κείμενό τους:

Τα αεροδρόμια, ο Σύριζα, και η χαμένη... τσίπα!

Δεν νομίζω να υπάρχει πλέον κανείς Έλληνας, που να μην έχει πειστεί για την πολιτική εξαπάτηση μέσα από την οποία ο Σύριζα έγινε κυβέρνηση.

Ακόμη και οι ψηφοφόροι αλλά και τα στελέχη του (κυρίως οι όψιμοι, πρώην πασόκοι) έχουν καταλάβει τι έγινε. Και οι μεν πρώτοι κάνουν την πάπια, οι δε δεύτεροι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, μπας και κρατήσουν τις καρέκλες, τα οφίτσια, και τα προνόμιά τους (παρέα με τους Αν Ελ).

Οι μόνοι που αντιδρούν στις περίτεχνες κωλοτούμπες του Αλέξη είναι οι γνήσιοι συριζαίοι, αυτοί που ήταν Σύριζα ακόμη και επί 3-4%, και που τώρα είναι στα κάγκελα, με μπροστάρη τον Ροζ Πάνθηρα Δραχμαζάνη (και την Ζωζώ),  επειδή ο ηγέτης τους ο Αλέξης, αυτός που  θα άλλαζε την Ευρώπη γκρεμίζοντας τον καπιταλισμό, τους την έκανε γυριστή...

Θα σου ξυρίσει ο Τσίπρας το μουστάκι, Μεϊμαράκη!

Πριν λίγους μήνες σάς είχαμε γράψει για τον μεγάλο, άρρητο διχασμό που σοβεί διαχρονικά εντός της ΝΔ. Από την μια πλευρά η παντός μεταπολιτευτικού καιρού καθεστωτική κάστα, η οποία ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τη συμμετοχή της στην νομή της εξουσίας, για τα προνόμια και τις απολαβές που αυτή παρέχει.

Και από την άλλη η συντριπτική πλειοψηφία της βάσης και των ψηφοφόρων, που εμφορούνται από τις συντηρητικές αρχές οι οποίες υπερασπίζουν φλογερά την εθνική ύπαρξη, και τη συνέχεια της με πρόοδο που όμως διατηρεί και τις βασικές, πατροπαράδοτες αξίες της ελληνικής κοινωνίας. 

Η κάστα, προκειμένου να συμμετέχει στο παίγνιο εξουσίας, συμμαχεί ανίερα.

Η βάση δεν έχει κανέναν λόγο να το κάνει…

Ιδεοληψία και Ιδεολογία: Ποια η διαφορά;

Η εποχή των ιδεολογιών, τουλάχιστον για μερικούς ακόμη, δεν έχει παρέλθει. Τα κόμματα διαφοροποιούνται μεταξύ των με βάση τις ιδεολογικές τους γραμμές. Είναι φανερό πως η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να βρει τα ιδεολογικά της πατήματα, να ανακτήσει την φυσιογνωμία της, να καθορίσει ξανά το στίγμα της ηχηρώ τω τρόπω, μετά την βίαιη ανάγκη προσαρμογής στη ratio των μνημονιακών υποχρεώσεων.

Αυτό δεν πρέπει να γίνει με μία επιστροφή στις ρίζες του αορίστου ''καραμανλισμού'', του ριζοσπαστικού αυτού φιλελευθερισμού, που ουσιαστικά αποτελεί την ήπια έκφανση του κλασικού φιλελευθερισμού, δηλαδή κοινωνικός (προνοιακός).

Η τοποθέτηση πρέπει να γίνει με όρους συγχρόνους και νέους, χωρίς ιδεοληψίες και ακρότητες…

Τα δόντια του λαϊκισμού…

Ο κ. Τσίπρας βλέπει τώρα τα δόντια του αχαλίνωτου κτήνους του λαϊκισμού.

Το τάισε, το χάιδεψε, το θέριεψε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που ακολούθησε από την ώρα που ήταν αρχηγός του 3% έως το δημοψήφισμα.

Ποτέ δεν σκέφτηκε τι θα έπρεπε να κάνει εάν του έπεφτε ο κλήρος της διακυβέρνησης της χώρας, την οποία με τόσο πάθος διεκδίκησε. Ποτέ δεν προετοιμάστηκε.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι οποίες μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν έψαξε και δεν επέλεξε ικανούς ανθρώπους για τις θέσεις-κλειδιά.

Πήγε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη και δύσκολη διαπραγμάτευση χωρίς καμία προεργασία, χωρίς πραγματικό σχέδιο Β ή Γ.

Ποτέ άλλοτε δεν βρέθηκε η χώρα σε κατάσταση πολέμου χωρίς στοιχειώδες επιτελείο και βασικά σχέδια…

Άλλο είναι το μνημόνιο, άλλα πιστεύουμε εμείς οτι είναι ...

Ας δούμε τι είναι η συμφωνία που εγκρίθηκε και τι λέμε εμείς για αυτήν.

Μας δανείζουν 86 δισ Ευρώ για 32,5 χρόνια με επιτόκιο 1%, εξασφαλίζουν την παραμονή μας στο Ευρώ και στην Ευρώπη, μας επιβάλουν μεταρρυθμίσεις που καταργούν τα προνόμια διαφόρων μειοψηφιών και κλειστών κλάμπ (δημοσίων υπαλλήλων, πρόωρων συνταξιούχων, φαρμακοιποιών, αρτοποιών, συμβοαλιογράφων, δικαστικών επιμελητών, δικηγόρων, φορτηγατζήδων, αγροτών κλπ), περνάνε νόμους για την αποπολιτικοποίηση του Δημοσίου (δηλαδή την απαλλαγή του από τους κομματικούς στρατούς, τους "κολλητούς" και τις πελατεακές σχέσεις), ενισχύουν τους ανεξάρτητους θεσμούς και θωρακίζουν τη δημοκρατία, μας στέλνουν συστήματα και ειδικούς για να αντιμετωπίσουμε τη φοροδιαφυγή. Αυτά μας προσφέρει το μνημόνιο. 

Από την πλευρά μας, η κυβέρνηση (εκπροσωπώντας τις πεποιθήσεις συνολικά του πολιτικού κόσμου, δηλαδή όλων των κομμάτων), προσθέτει στο μνημόνιο τεράστιους και άδικους φόρους προκειμένου να αποφύγει όσο μπορεί μέτρα μείωσης των δαπανών του δημοσίου και να διατηρήσει όσο μπορεί προνόμια και θέσεις για τους ημέτερους…