Μια Ζωή Σικέ (2)

Ο ήλιος ανέτειλε όπως και πριν από χιλιάδες χρόνια.

Αυτό πάντα με συγκινούσε και ερέθιζε τη φαντασία μου. Ότι δηλαδή ότι κι`αν μας χωρίζει, όσα χρόνια και εξελίξεις και γεγονότα κι`αν μεσολάβησαν, βλέπω κάθε μέρα το ίδιο πράγμα που έβλεπε  ο Σωκράτης ή ο Αλέξανδρος.

Τον ήλιο (και το φεγγάρι βέβαια, αλλά αυτό δεν πολυμετράει από τότε που το βεβήλωσαν, αν όντως το πάτησαν).

Τον ίδιο ήλιο που έβλεπε και ο Σπάρτακος, ή ο Αρταξέρξης…

Φοβερό…

Οι κατά το δοκούν ερμηνείες.

Η μόδα εν Ελλάδι δεν περιορίζεται σε υφάσματα και φιγουρίνια αλλά αφορά πρωτίστως τις ιδέες, την σκέψη, τους τρόπους συμπεριφοράς και την εκ του ασφαλούς κριτική από σκόρπια διαβάσματα.

Όπως πολλοί straight άνδρες την δεκαετία των 90′s, αναγκάζονταν ν’αφήνουν υπονοούμενα ομοφυλοφιλικής μέθης, για να μην θεωρηθούν παράταιροι από την εν γένει πλαστικούρα της glossy αισθητικής, έτσι και οι οπαδοί του αντιφασισμού, της αντιρατσιστικής ρητορείας και της αντιναζιστικής παρτιτούρας, αποδίδουν ιδιότητες και χρίζουν εθελοντές, δωρίζοντας μικρόφωνο σε ασχέτους που τραγουδούν για χυμένα έντερα στα πεζοδρόμια χωρίς να έχουν ιδέα τι ακριβώς διακυβεύεται, θυμίζοντας τις καταλήψεις των σχολείων όπου οι μαθητές ψηφίζουν «ναι» αλλά εάν ερωτηθούν γιατί απέχουν είτε δεν ξέρουν ή αραδιάζουν παλαιοκομμουνιστική μέθεξη των 70′s, διανθισμένη από μίσος για το κράτος, την αστική παιδεία και την ελπίδα ότι λίαν συντόμως θα αγγίζουν την οθόνη του iPhone 5S, ευτυχισμένοι.

Ποιός ο ρόλος της δημοκρατίας;

Με αφορμή τη σύλληψη μελών της Χρυσής Αυγής πρόσφατα, πολλές συζητήσεις έχουν ως επίκεντρο τη στάση της πολιτείας απέναντι σε όσους επιθυμούν ανατροπή του πολιτεύματος και γενικότερα απέναντι στα ακραία στοιχεία που απειλούν την κοινωνική συνοχή και υπονομεύουν το πολίτευμα.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αναπόφευκτο όσον αφορά την πολιτική που πρέπει να ακολουθείται, και η απάντηση του χρειάζεται πολλή προσοχή: Πρέπει σε μια δημοκρατία να φυλάσσεται το δικαίωμα της διαφορετικής άποψης ακόμη και για τα άκρα ή μήπως είναι παράλογο να ανέχεται ένα πολίτευμα τους εχθρούς του;

Η «Κίνηση των 58»… ή των 59;

Η «Κίνηση των 58». Επιτέλους, αυτό που όλοι περιμέναμε· με κομμένη την ανάσα.

Η «Κίνηση των 59» που ήλθε, σαν μάννα εξ ουρανού, να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής μας ζωής.

Με τρόπο σύγχρονο, παρεμβατικό – με τρόπο δημοκρατικό.

Η Σώτη Τριανταφύλλου, συγγραφέας, αποτελεί έναν από τους  ρούκουνες ετούτης της σημαντικής προσπάθειας.

Κανέναν δεν εξέπληξε η συγκεκριμένη, οπωσδήποτε βαρύνουσα, εξέλιξη.

Γιατί η ευαισθητοποιημένη συγγραφέας, εδώ και κάμποσο καιρό, παρεμβαίνει δυναμικά (και κυρίως ουσιαστικά) στα πολιτικά μας πράγματα, με πρωτοβουλίες, συμμετοχές, μπροσούρες, ομιλίες, αρθρογραφίες, συνεντεύξεις κατά τρόπο «αιρετικό» (δηλ. εντελώς συμβατικό).

Πώς βλέπει την περίφημη «Κίνηση των 58»;

Τι το σημαντικό «κομίζουν» – όπως λένε και οι διανοούμενοι – αυτοί οι 59;

Γιατί οι 58 δικαιούνται να απευθύνονται στην κοινωνία ως καθοδηγητές;

Σε τι, τελικά, αποβλέπουν οι 59;

Γιατί είναι 59 αφού είναι 58;

Γιατί είναι 58 αφού είναι 59;

Η Σώτη Τριανταφύλλου απαντά,  με το άρθρο της, κάτι σαν αυτοβιογραφικό ημερολόγιο, σε όλα ετούτα τα σημαντικά ερωτήματα, και σε πολλά άλλα ακόμη, εξίσου ή και ακόμη περισσότερο σημαντικά.

Απαντά λογοτεχνικά. Σχεδόν χωρίς τελείες· με πολλές άνω τελείες.

Κι αν ετούτη η σημαντική εξομολόγηση (όπως, άλλωστε, και το αυτοβιογραφικό της πόνημα «Ο Χρόνος Πάλι») θα θυμίσει σε κάποιους (σε ποιους; σε πόσους;), μορφολογικά / υφολογικά, το Montauk του Max Frisch, αυτό ας θεωρηθεί όχι ως αντιγραφή αλλά ως απλή σύμπτωση.

Στους περισσότερους, άλλωστε, δεν θα θυμίσει τίποτε άλλο, παρεκτός τη μία και μοναδική Σώτη Τριανταφύλλου – τη συγγραφέα και πολιτική ακτιβίστρια με τις σημαντικές και πρωτότυπες απόψεις που όλοι θαυμάζουμε.

«Κίνηση των 59» και Σώτη Τριανταφύλλου.

Επιτέλους. Υπάρχει ελπίς…

Ποια είναι η Αριστερά της Ευρώπης που γουστάρει Αλέξη;

Όσοι θεωρούν ότι το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο αποφάσισε να προτείνει τον Αλ. Τσίπρα για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, έχει και απόλυτη, πολιτικά, συγγενική σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν...

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι αυτή που εκφράζει κατά κύριο λόγο τα κομμουνιστικά ή ακροαριστερά κόμματα, τα οποία συχνά έχουν και αντιευρωπαϊκές θέσεις.

Απλώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε ποτέ να ενταχθεί στην ευρω-ομάδα των Σοσιαλιστών, στην οποία βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ και συζητάει τη συμμετοχή της και η ΔΗΜΑΡ (εφόσον εκλέξει ευρωβουλευτή), οπότε η επιλογή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μοιάζει κάτι σαν... τελευταίο καταφύγιο.

Tα πανάκριβα «φθηνά» fast food!

Στην Αμερική κυριαρχούν τα λεγόμενα fast food ή αλλιώς junk food, ή καθ ημάς ταχυφαγεία, που είναι κατά πολύ φτηνότερα από τα υπόλοιπα φαγητά των εστιατορίων κλπ κυρίως λόγω των χαμηλών ημερομισθίων των εργαζομένων σε αυτού του είδους τις επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων είναι παγκόσμιοι κολοσσοί.

Όσοι όμως νομίζουν πως ο μικρός λογαριασμός που πληρώνουν για τέτοια φαγητά είναι μια καλή ευκαιρία, κάνουν μεγάλο λάθος.

Τα φτηνά fast food συνοδεύονται από κρυμμένα υψηλά κόστη για τους φορολογούμενους!

Η πολιτική ορθότητα, και οι Ρομά!

Η απίστευτη ιστορία με το ξανθό, γαλανομάτικο, τετράχρονο κοριτσάκι έχει συγκινήσει το πανελλήνιο, και όχι μόνο.

Οι φωτογραφίες του που κυκλοφορούν σε ξεσκίζουν (ναι, σε ξεσκίζουν) με τον φόβο και τη θλίψη που εκφράζουν τα αθώα ματάκια του.

Πολλά θα γραφτούν και άλλα τόσα θα ειπωθούν τις μέρες που έρχονται.

Η ελπίδα όλων είναι βέβαια να δοθεί ένα αίσιο τέλος στην περιπέτεια της μικρής και να της δοθεί η δυνατότητα, μέσα από την αγάπη που όλοι ευχόμαστε να βρει, να επουλώσει τα, τόσο εμφανή, ψυχικά της τραύματα.