Rolling Stones in Time Waits For No One...

Rolling Stones in Time Waits For No One...

Και με τους ανεπαρκείς τι κάνουμε;

Να ξεκινήσουμε με τις καλές ειδήσεις.

Η κυβέρνηση αποφάσισε – επιτέλους – να κλείσει τη Δ.Ο.Υ. μεγάλων επιχειρήσεων λόγω αναποτελεσματικότητας.

Κοινώς, ενώ η χώρα καιγόταν για έσοδα, ενώ 1,3 εκατομμύρια συμπολίτες μας ήταν άνεργοι, ενώ όλοι μας υποφέρουμε από τα φορομπηχτικά μέτρα κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί έκαναν πως δεν κατάλαβαν, πως δεν τους αφορούσε το θέμα, πως προφανώς ζούσαν σε μια οικονομία αντίστοιχη της Νορβηγίας, της Ολλανδίας ή του Λουξεμβούργου.

Ελλάς Ελλήνων … Βορειοκορεατών.

Η απεργία είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζομένου.

Είναι δικαίωμα συνταγματικά καθιερωμένο.

Η απεργία αποτελεί μέσο έκφρασης του δικαιώματος της συνδικαλιστικής ελευθερίας. Οι διαδηλώσεις είναι και αυτές δικαίωμα του κοινωνικού συνόλου.

Όλα τα παραπάνω όμως πρέπει να λαμβάνουν χώρα μέσα σε κάποια όρια, διότι εκεί που τελειώνει η ελευθερία μας αρχίζει η ελευθερία του συμπολίτη μας.

Το σύνταγμα της χώρας μας που όλοι μας οφείλουμε να το σεβόμαστε και να το τηρούμε κατοχυρώνει την κοινωνική ευημερία και γαλήνη.

Το ζήτημα όμως είναι πως από το 1974 η «γενιά του Πολυτεχνείου» φρόντισε να το κάνει κουρελόχαρτο πολλάκις και να το ερμηνεύει όπως την συμφέρει αναλόγως της περίστασης.

Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος;

Ιδού ένα απόσπασμα ρεπορτάζ, την επομένη της απεργίας, που κατά την πλειοψηφία των ΜΜΕ «είχε σαν αποτέλεσμα να παραλύσει η χώρα», «προκάλεσαν μπλακ άουτ» κ.λπ. κ.λπ.: «Συνεργάτης του κ. Τσίπρα επιχείρησε την Τετάρτη το απόγευμα να εξηγήσει την περιορισμένη (δεδομένης της κρίσης, της ύφεσης και των ανατροπών σε όλα τα πεδία) συμμετοχή του κόσμου στην χθεσινή συγκέντρωση: “Ξέρουμε ότι ο κόσμος δεν αντέχει πια την απώλεια εισοδήματος και μας το λέει. Μας ζητούν να γίνονται οι πορείες απόγευμα, ή σε μη εργάσιμες ημέρες, αλλά αυτό δεν εξαρτάται από εμάς” σημείωνε το ίδιο στέλεχος» (tovima.gr, 21/2).

 

Τόσα πολλά σε δυο αράδες!

Πρώτον, κατά γενική ομολογία η γενική απεργία –που έχει τη σφραγίδα των παράλληλων βίων της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ–, μόνο γενική δεν ήταν. Επιχειρήσεις, πολυκαταστήματα, γραφεία, τράπεζες, σχολεία, όλα στην πλειοψηφία τους λειτούργησαν, και όταν κινούνται για τον έναν ή τον άλλο λόγο τα μέσα μαζικής μεταφοράς τότε αυτό που απομένει ως εντύπωση είναι η «μεγαλειώδης συγκέντρωση».

Πάλι τα ίδια στην Ινδία.

Το έχουμε ξαναγράψει.

Κάτι δεν πάει καλά με τους Ινδούς.

Εκτός κι αν, τα όσα συμβαίνουν εκεί δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αν αναλογιστούμε τον τεράστιο πληθυσμό της χώρας, και απλά μεγεθύνονται υπέρμετρα από τα διεθνή ΜΜΕ.

 

Πάντως για μια ακόμη φορά η κοινωνία της Ινδίας συγκλονίζεται από ένα ακόμη βίαιο και απάνθρωπο σεξουαλικό έγκλημα.

Το νέο ψευδοκράτος.

Σκέφτηκαν να κόψουν την Ελλάδα στα δύο. Όμως κατόπιν ωρίμου σκέψεως, δεδομένου ότι το Λασίθι έχει άλλες γεωγραφικές προδιαγραφές, υπαναχώρησαν.

Ούτε τους διακόπτες μπορούν να κατεβάσουν για να εκφράσουν τον πόνο τους, ούτε να κλείσουν τη Σταδίου που πέφτει λίγο μακριά απ’ το ωραίο Βραχάσι.

 

Σκέφτηκαν, ενδεχομένως, να ορίσουν πολυμελή αντιπροσωπεία για να επισκεφθεί τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να απαιτήσει τα πνευματικά δικαιώματα του κινήματος που τόσες δεκαετίες τώρα το τροφοδοτούσαν με την ψήφο τους.

Όμως τους πρόλαβαν άλλοι.

Μαθαίνοντας ότι εκεί πέφτουν καρέκλες και οργανώνονται κλωτσοπατινάδες άλλαξαν γνώμη. Με τόση φασαρία που γίνεται εκεί μέσα δεν υπήρχε περίπτωση να εισακουσθούν.

Ο υπερφίαλος Τατσόπουλος μέσα σου…

Όσο το «εγώ» παραμένει υποκείμενο σε μία πρόταση, ο υποκειμενισμός θα κρέμεται σαν σάπιο πεπόνι έτοιμο να σκάσει με ντόρο επάνω στην υπερφίαλη κεφάλα μας, για να μας λερώσει όλες τις αντικειμενικές μας τοποθετήσεις.

Σε μπέρδεψα;

Σκούζι και σκούζει, αλλά κανένας δεν ακούει τις δικές μου καθαρά υποκειμενικές αντιλήψεις, περί του τι είναι σωστό και τι δεν είναι.

Εξηγώ.

Απέναντι στο φασισμό.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το φασιστικό φαινόμενο.Όχι με ένα αυταρχικό καθεστώς, με μια στρατιωτική δικτατορία ή με μια ένοπλη αντεπανάσταση, όπως το μετεμφυλιακό «κράτος των εθνικοφρόνων», αλλά με το φασισμό ως κίνημα «από τα κάτω», με σημαντικά ερείσματα στην κοινωνία και διακριτή παρουσία στην πολιτική ζωή.

 

Ας το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής.

Η δυναμική που εκφράζει η Χρυσή Αυγή (Χ.Α.) είναι φασισμός όχι απλά επειδή το ιδεολογικό της στίγμα είναι σαφώς τέτοιου είδους, αλλά επειδή στην περίπτωσή της η ιδεολογία έχει έναν απόλυτα πρακτικό χαρακτήρα.

Η Χ.Α. δεν είναι ένα απλό ακροδεξιό μόρφωμα, με σημαία το ρατσισμό και τον εθνικισμό, όπως προηγουμένως ο ΛΑΟΣ ή αντίστοιχα κόμματα στην Ευρώπη, που παίζουν στο ταμπλό της κοινοβουλευτικής πολιτικής.

Γράμμα από την Σόφια

Η κυβέρνηση στην γειτονική Βουλγαρία παραιτήθηκε, αιφνιδιάζοντας τους πάντες. Είπαν ότι η αφορμή ήταν η αστυνομική βία απέναντι στους διαδηλωτές.

Έλληνας, στέλεχος μεγάλης επιχείρησης, που ζει και εργάζεται στην Σόφια μας έστειλε αναλυτικό ρεπορτάζ για το τι συμβαίνει.

Μία άλλη οπτική που μπορεί και να μην διαβάσετε στα... δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. 

«Έχει ενδιαφέρον το θέμα με την εξέλιξη της κοινωνικής κατακραυγής στη Βουλγαρία σε σχέση με την αύξηση στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος από τον Ιούλιο του 2012. 
Χθες το απόγευμα λοιπόν είχαμε τη μεγαλύτερη διαδήλωση διαμαρτυρίας στην πρωτεύουσα την τελευταία δεκαετία που κατέληξε σε περιστασιακές, και όχι γενικευμένες, συγκρούσεις με την αστυνομία αργά το βράδυ….