Today has been okay...

Emilliana Torrini

Η κοινή «ασθένεια» της Αλέκας και του Κασιδιάρη...

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος, εκτός του «έξω πάμε καλά» και του «η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» έλεγε επίσης πως οι Έλληνες έχουν κοντή μνήμη και αυτός είναι ο λόγος που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη.
Ένας άλλος σπουδαίος Έλληνας, ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε πως στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις...

Η επιλεκτική μνήμη οδηγεί σε γνωστική ασυμφωνία: την απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα.
Έτσι π.χ. οι ακροδεξιοί «πατριώτες» οπαδοί της 21^ης Απριλίου, επιλεκτικά λησμονούν πως το καθεστώς της Χούντας, είναι αυτό που φέρει την ευθύνη για την απώλεια και κατοχή της μισής Κύπρου…

Τα μαύρα στόματα των πηγαδιών.

 “Nihil humani a me alienum puto: Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο.” 

Το προχθεσινό έγκλημα στην Μάνη διαψεύδει κατά τον ανατριχιαστικότερο τρόπο τη φράση του ρωμαίου συγγραφέα Τερέντιου.

Το προχθεσινό έγκλημα στην Μάνη μάς αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος μπορεί, υπό συνθήκες, να αποξενωθεί εντελώς από την ίδια του τη φύση. Δεν αναφέρομαι σε καλοσύνη, σε αλληλεγγύη, οίκτο, ροπή προς το ωραίο και το ευγενές και σε άλλα τέτοια διαχρονικά ζητούμενα.

Μιλάω για το πλέον στοιχειώδες, για το πιο αρχέγονο κύτταρο και όρο της ύπαρξης μας. 

Οι αυτουργοί του εγκλήματος στη Μάνη δεν σκότωσαν από έσχατη ανάγκη ή από ερωτικό πάθος ή από ιδεολογία ή για λόγους τιμής, οι οποίοι τους επιβάλλονταν από κάποιο ηθικό κώδικα.

Δεν σκότωσαν εν  βρασμώ ψυχής, εφόσον όλα δείχνουν πως οι πράξεις τους είχαν προσχεδιαστεί. (Εάν ήλπιζαν απλώς να λύσουν αναίμακτα τις όποιες διαφορές τους, δεν θα έδιναν ραντεβού στα θηριώδη θύματά τους σε ερημική τοποθεσία…) Ούτε καν σκότωσαν για να λάβουν πίσω τα χρωστούμενα, τα αναβολικά ή το ποσό των οχτακοσίων εβδομηνταπέντε ευρώ που ισχυρίζονταν ότι τους είχαν υπεξαιρέσει και το οποίο δεν επέστρεψε ποτέ στις τσέπες τους. 

Σκότωσαν επειδή απλώς δεν έβλεπαν κανέναν λόγο να μην σκοτώσουν. 

Αγοραστικό ενδιαφέρον για τα αεροδρόμια της χώρας.

(Αναδημοσιεύουμε εδώ ένα  ελαφρώς «ύποπτο» δημοσίευμα σχετικά με τις παραχωρήσεις των αεροδρομίων της Ελλάδας).

H εκτίναξη της κίνησης «δώρο» στους επενδυτές και τις τοπικές οικονομίες. 

Σε «χρυσωρυχείο» εξελίσσονται τα περιφερειακά αεροδρόμια, τόσο για τις επτά κοινοπραξίες ελληνικών και ξένων κολοσσών, που έχουν μπει στη μάχη της ιδιωτικοποίησής τους, όσο και για τις τοπικές οικονομίες των περιοχών που αποτελούν την έδρα των αεροδρομίων.

H μεγάλη αύξηση του τουριστικού ρεύματος, που επισφραγίζει τις προβλέψεις ότι φέτος αναμένεται να σπάσουν όλα τα ρεκόρ στις αφίξεις τουριστών στη χώρα μας, έχει εκτινάξει τα στατιστικά στοιχεία των περιφερειακών αεροδρομίων και έχει επιφέρει μεγάλη βελτίωση, αλλά και υπεραξία στα μεγέθη τους.

Οι κώλοι των σελέμπριτι…

Ή μήπως ο κώλος σου όταν είσαι σελέμπριτι δεν ανήκει στα χωράφια της ιδιωτικής σου ζωής αλλά είναι μέρος των ταλέντων σου οπότε και πρέπει να τον μοιραστείς με τον κοινό σου;

Έτσι για ένα έξτρα χειροκρότημα βρε αδερφέ.

Πώς είναι οι θίασοι που περιοδεύουν στην επαρχία;

Ε, αυτό κάνει κι η άνεργη σελέμπριτι που δεν την κάλεσαν στο μπουλούκι. Περιοδεύει τον πισινό της μετατρέποντας κάθε πιθανή παραλία σε εναλλακτικό Μουλέν Ρουζ και performance άρτε πόβερα μαζί.

Τα κεραμίδια του ΣΥΡΙΖΑ…

Το βασικό πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η άρνησή του να προτείνει κάποιον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως περήφανα ανακοίνωσε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ο εκπρόσωπός του κ. Πάνος Σκουρλέτης.

Είναι ότι γενικώς δεν θέλει να προτείνει τίποτε και για κανένα θέμα.

Απλώς γκρινιάζει επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί τις υπαρκτές δυσκολίες του πληθυσμού.

Ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, για παράδειγμα, δήλωσε ότι «ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας άδικος, παράλογος και εξοντωτικός φόρος, τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει όταν γίνει κυβέρνηση, αντικαθιστώντας τον με έναν φόρο που θα έχει αφορολόγητο πλαφόν και θα πηγαίνει κλιμακωτά»…

Οι "αιώνιοι" φοιτητές ως οάσεις αντιεξουσίας. Αμ πως;

 Ο πρωτοσέλιδος τίτλος της σημερινής ΑΥΓΗΣ (21/8) με αφορμή τη διαγραφή των αιώνιων φοιτητών είναι: «Διαγράφουν τη μαζική εκπαίδευση».

Δεν αντιλαμβάνονται (ή καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν) ότι το «α λα γκρέκα» μοντέλο μαζικής εκπαίδευσης έχει φτάσει προ πολλού στα όριά του.

Παράγει εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες δομική ανεργία, ψεύτικες ελπίδες, επαγγελματικό αποπροσανατολισμό, εξισωτισμό προς τα κάτω, αθρόα ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων και διασπορά τους σε ολόκληρη τη χώρα για να εξυπηρετηθεί ένα πελατειακό μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο στη φούσκα της οικοδόμησης, της γκαρσονιέρας, του σουβλατζίδικου και της καφετέριας.