Πέφτει ένας κεραυνός στη μέση της ζούγκλας του
Αμαζονίου.
Δεν το βλέπει κανείς. Δεν υπάρχουν μάρτυρες.
Έπεσε στα αλήθεια;
Μήπως πραγματικότητα είναι μόνο ότι παρατηρεί ο
άνθρωπος;
Όπως π.χ. στη κβαντοφυσική, όπου ένα ηλεκτρόνιο
παίρνει μορφή κύματος ή σωματιδίου μόνο όταν το δει κάποιος παρατηρητής;
Ως τότε είναι και τα δυο ταυτόχρονα…
Έτσι και στα καθ’ ημάς, στη τηλεοπτική μας δημοκρατία,
που ισχύει σε παγκόσμιο επίπεδο, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα καθορίζεται
από το τι προβάλλουν τα ΜΜΕ.
Αυτά σέρνουν τον χορό κι εμείς ακολουθούμε… σαν
υπνωτισμένα ζόμπι.
Χορεύοντας, ή μάλλον τρεκλίζοντας στον ρυθμό τους…
