31.10.15

Αλέξης-Αντζελα… σημειώσατε Χ!



Απαλλοτριωμένο από τοίχο φίλου…

Ένα κομπιλέισον με τα καλύτερα μαργαριτάρια της πρωτοπόρου σε αυτά Άντζελας, και με αφορμή το πρωθυπουργίσιο ''εκτίθουν''…




1. - Κυρία Δημητρίου, σ' αυτή τη συναυλία τα τραγούδια που είπατε ήταν ανέκδοτα;
- Όχι, κάθε άλλο, ήταν πολύ σοβαρά.
2. Τελευταία διαβάζω πολύ ποίηση και ο αγαπημένος μου ποιητής, είναι ο Καζαντζάκης. Τον θεωρώ εθνικό μας ποιητή.
3. Μ' αρέσει να κάθομαι στο Σούνιο και να αγναντεύω τον Ατλαντικό.
4. Εγώ δεν έχω πατήσει το πόδι μου ποτέ στην Τουρκία. Μόνο στην Κωνσταντινούπολη πήγα…


Υποδόρια διολίσθηση…



Μας συνηθίζουν να αποδεχόμαστε την ανέχεια και μας ετοιμάζουν ως αναπόφευκτη την αλλαγή καθεστώτος, επιβάλλοντας υποχθόνια τον κρατικό και κομματικό έλεγχο παντού.

Την κατεβάζει για να ανεβάσει μια του ΣΥΡΙΖΑ!


Η πλήρης πτωχοποίηση των συνταξιούχων και των εργαζομένων  προκειμένου να κρατηθεί ανέπαφο το Κράτος και οι συντεχνίες πελάτες τους από το βάθος του πασοκικού τους χρόνου.
Η Παιδεία ελεγχόμενη από το Κόμμα, η δυνατότητες για ιδιωτική εκπαίδευση περιορίζονται μέσα από φορολογικές επιβαρύνσεις, αναγκάζοντας τον αναπροσανατολισμό προς την υπό συνδικαλιστικό έλεγχο δημόσια εκπαίδευση...

Πως θα πέσει η ηγεμονία του Αλέξη;



Ένα από τα μεγαλύτερα αντίκτυπα της κρίσης τα τελευταία 6 χρόνια είναι η μαζική απαξίωση της πολιτικής και γενικότερα της δημοκρατικής διαδικασίας στη χώρα.
Δυστυχώς, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, με βασικό κορμό τους νέους, έχει παραιτηθεί από οποιασδήποτε είδους ενασχόλησης με τα κοινά, έχει πάψει να ενημερώνεται και συνειδητά απέχει από τις εκλογές. Μετά από χρόνια απογοήτευσης, οικονομικής εξαθλίωσης και γενικευμένης μιζέριας, πάρα πολλοί από εμάς αισθάνθηκαν αηδιασμένοι και γύρισαν την πλάτη σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, θεωρώντας - απολύτως δικαιολογημένα - ότι, όχι μόνο ευθύνεται για τα δεινά που μας βρήκε, αλλά είναι και ανίκανο να μας βγάλει από το αδιέξοδο.




Σε μία αναμενόμενη αντίδραση που κατά βάση στηρίζεται στο συναίσθημα, έγινε ένα ενδεχομένως άδικο τσουβάλιασμα όλων όσων βρέθηκαν να κατέχουν δημόσιο αξίωμα στο παρελθόν, αλλά και όσων σήμερα εκπροσωπούν τις πολιτικές δυνάμεις της Μεταπολίτευσης


1101 θρησκο-πατριωτικές φαιδρές μειοδοσίες…



Στον πικραμένο τόπο της φαιδράς πορτοκαλέας ξαναβγαίνουν, λόγω εθνικής γιορτής, στην επιφάνεια οι συνήθεις πικρές επισημάνσεις που αναδεικνύουν τις εθνικές αποτυχίες. Και ίπτανται διπλόπικρα πάνω από τους νεκρούς πρόσφυγες που πνίγονται, μαζικά και ασήμαντα, στα κρύα του Αιγαίου τα νερά.



1101: το αβασάνιστο τίποτε που αντεπιτίθεται
Τώρα πάλι, η επικαιρότητα, μαζί με τα δύσκολα του αφόρητου ΠΦΑ Αντιμνημονιακού Μνημονίου, εξαίφνης ξαναπαίρνει το φαιδρό χρώμα της γεμάτης από απόλυτο τίποτε παραφουσκωμένης πουκαμίσας του κ. Βαρουφάκη. Το πλάστικ, λουσμένο μέσα σε ικανό μαρκετίστικο άρωμα, είναι ακαταμάχητο για τον (χαμηλής αντίστασης στον λαϊκισμό) αμετανόητο οχλοπολτό και τον συνεπαίρνει εμπνευστικά. Δώστου Βαρουφάκη και πάρτου την ψυχή…


Το εθνικό μας σύνδρομο…



Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι σφάλλει στην επιλογή του, τότε ψάχνει πάντα κάπου αλλού τους φταίχτες. Συνωμοσίες ξένων συμφερόντων με πρόθυμους δικούς μας πολιτικούς, δίνουν και παίρνουν στο διαδίκτυο. 




Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Έλληνας δεν αποδέχεται εύκολα ότι ψήφισε λάθος (όπως δεν αποδέχεται ότι παντρεύτηκε λάθος σύντροφο, ότι άνοιξε λάθος μαγαζί, αγόρασε λάθος προϊόν, επέλεξε γενικά κάτι που δεν ήταν ορθολογικό).
Αυτή η μη αποδοχή της ανορθολογικής επιλογής χαρακτηρίζει την χώρα εδώ και δεκαετίες…