Στο παρελθόν, στην
ελληνική παράδοση, μέχρι και την περίοδο του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα
Παπανδρέου της δεκαετίας του ’80, η κοινωνική ευαισθησία ήταν πάντα συναρτημένη
με τον πατριωτισμό και την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων –τουλάχιστον από
την… Επανάσταση του ’21 και μετά. Πιο πρόσφατα, στην Κατοχή, το ΕΑΜ εξέφρασε
ακριβώς αυτήν τη σύνθεση των παραμέτρων της ελληνικής ιδιοπροσωπίας: Κοινωνική
δικαιοσύνη και ελεύθερη πατρίδα ήταν οι δύο βασικοί πυλώνες της ιδεολογίας του.
Επιγενέστερα, ακόμα και
η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου θα συνδυάζει την κοινωνική πολιτική με
την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων στο Kυπριακό. Όπως έχουμε επαναλάβει
πολλές φορές, ακόμα και η μήτρα των εθνικομηδενιστικών ρευμάτων στην Αριστερά,
το ΚΚΕ εσωτερικού, είχε παρ’ όλα αυτά ως σύμβολό του την ελληνική σημαία μαζί
με το σφυροδρέπανο. Βέβαια στο ιδεολογικό πεδίο, ιδιαίτερα στην Αριστερά, όπως
θα δούμε και στη συνέχεια, αυτή η προτεραιότητα ήταν υπονομευμένη από την
υποταγή της πατριωτικής συνιστώσας στη δήθεν «κοινωνική», ωστόσο κουτσά στραβά,
μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και το Νταβός του Ανδρέα Παπανδρέου με τον
Τουργκούτ Οζάλ, εμφανιζόταν μία συστοίχιση των δύο αυτών διαστάσεων...