Στην Ελλάδα, επειδή είμαστε πάντα πολύ πιο προχωρημένοι από τους άλλους
λαούς, τον λαϊκισμό τον ζήσαμε στο πετσί μας από τότε που λόγω κρίσης μας μπήκε
το αυγό στον κ..ο.
Αναφέρομαι σε εκείνες τις ωραίες εποχές του αγαναΧτισμού, τότε που οι
πλατείες της χώρας πάλονταν από τις δονήσεις του όμορφου αγώνα. Με τον
Κατρούγκαλο, τον Παλαβίτσα και τα άλλα παιδιά να αναλύουν το όραμά τους σε
αυτοσχέδια τραπεζάκια, ενώπιον ενός υπνωτισμένου από τον μεστό τους λόγο λαού,
που ονειρεύονταν λαϊκά σοβιέτ για να τον σώσουν…
