I was made for lovin' you...

Kiss

 

Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τον (οικονομικό) θάνατο…

Νομίζω πως ήταν η φιλόσοφος Hannah Arendt που είχε γράψει κάτι, που με είχε εντυπωσιάσει όταν ήμουν μικρότερος.

Ασχολούμενη με τη φύση του κακού, και αναφερόμενοι στη μοίρα των Εβραίων στα χέρια των Ναζί, είχε πει πως «υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τον θάνατο…», ή κάπως έτσι.

Έτσι κι εγώ σήμερα, αναλύοντας (όσο μπορώ) τη τρέχουσα κατάστασή μας, δεν μπορώ παρά να πιστέψω ότι όντως υπάρχουν χειρότερα πράγματα από τον οικονομικό μας θάνατο…

Η Τουρκία περιφρονεί το ΝΑΤΟ και τη Δύση…

Συμμαχίες, ή μέλη συμμαχιών, που δεν μπορούν να συμφωνήσουν στον τελικό σκοπό, έχουν πρόβλημα.

Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, κάποτε συμφωνούσε με τα υπόλοιπα μέλη της συμμαχίας επάνω στις βασικές αρχές που είναι η δημοκρατία, καθώς και η αποτροπή της ΕΣΣΔ από το να καταπιεί το κομμάτι εκείνο της Ευρώπης που είχε μείνει ελεύθερο μετά τον Β’ ΠΠ.

Σήμερα, αυτή η συμφωνία απόψεων μεταξύ Τουρκίας και του υπόλοιπου ΝΑΤΟ δεν ισχύει.

Η τωρινή ηγεσία της Άγκυρας, ο πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan και το κόμμα του ΑΚΡ, έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια σταθερή πορεία απομάκρυνσης από τη δημοκρατία, από τότε που ανέβηκε στην εξουσία το 2003…

Ράσσελ Μπραντ: Σελέμπριτι αγαναΧτιστής παγκόσμιου βεληνεκούς!

Αν πιστέψατε ότι φρούτα σαν τον Notis, τον Ρέμο, ή ακόμα και την Αναστασία «Hellene» Μουτσάτσου, που ανακάλυψαν μετά το 2010 την επανάσταση και την αντίσταση στο σάπιο παγκόσμιο κατεστημένο φυτρώνουν μόνο στην ημιεξωτική μας χώρα, κάνετε λάθος.

Μεγάλο και, κακά τα ψέματα, ψιλοαναμενόμενο, καθώς κατά βάθος όλοι ξέρουμε πως δεν είμαστε παρά ακόλουθοι των τάσεων που ξεκινούν στην πάλαι ποτέ Εσπερία της Ευρώπης και της Αμερικής.

Τα πασπαλίζουμε βέβαια με μπόλικη δόση ελληνικής (κατά Καστοριάδη) «ιδιαιτερότητας», εξαφανίζουμε τα πρωτότυπα από μπροστά μας, κι ασχολούμενοι μόνο με τα δικά μας, μπορούμε να ξαναβυθιστούμε άφοβα στον βαλκανικό  μικρόκοσμό μας…

Παραγωγοί ή σερβιτόροι;

Μικρομαγαζάτορας στη Ρόδο, οξυνούστατος και προσγειωμένος, καταθέτει:
Την περασμένη χρονιά (2013) καταγράφηκαν στη Ρόδο τρία εκατομμύρια οκτακόσιες χιλιάδες διανυχτερεύσεις επισκεπτών.

Το ελάχιστο από όσα θα καταναλώσει ένας επισκέπτης σε κάθε εικοσιτετράωρη παραμονή του στο νησί, είναι, οπωσδήποτε, ένα ψωμάκι – ένα από τα μικρά στρογγυλά αρτίδια που συνοδεύουν κάθε πρόγευμα - γεύμα - δείπνο σε ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο κατάλυμα.

Για να παράγονται στη Ρόδο καθημερινά 3.800.000 ψωμάκια (η ελάχιστη αναγκαία για τους επισκέπτες ποσότητα) χρειάζονται περίπου 500 φούρνοι. Τόσοι φούρνοι για να λειτουργήσουν, ως παραγωγή και εμπορία, προϋποθέτουν και συνεπάγονται τουλάχιστον 1.500 έως 2.000 θέσεις εργασίας.

Η διακίνηση των υλικών που απαιτούνται για την παραγωγή των αρτιδίων και την οργάνωση της προώθησής τους στην αγορά, θα προϋπέθετε άλλους τόσους ανθρώπους στη δουλειά…

Έτσι διαμαρτύρονται στη Βουλγαρία…

Εχει καταντήσει πλέον κουραστικό τα σημαντικά θέματα της χώρας να συζητώνται με όρους επικαιρότητας.

Ένα τέτοιο θέμα ειναι και το εθνικό μας φρόνημα, με άλλα λόγια η περηφάνια του να εισαι Έλληνας.

Ή η ντροπή αν θέλετε.

Οπως το αισθάνεται κανείς…

Η selfie είναι πράξη πολιτική;

Παρέλαση στα Τρίκαλα. Μπροστά στους επισήμους δάγκωσαν τη γραβάτα τους, γύρισαν πλάτη κι έβγαλαν selfie με φόντο την εξέδρα.

Η μάνα του ενός διαμαρτυρήθηκε για την τριήμερη αποβολή, είπε είμαι περήφανη για το γιο μου, είναι αγωνιστής της δημοκρατίας, η πράξη του είναι πολιτική.

Η δική μου η μάνα επίσης περήφανη είναι για μένα, αλλά αν το 'χα κάνει εγώ αυτό, μπορεί να μη με είχε κλείσει σπίτι δύο Σάββατα (αυτή η «τιμωρία» περνούσε στα δικά μου μαθητικά χρόνια), η γκρίνια της όμως και το «έτσι σε μεγάλωσα εγώ;» θα διαρκούσε μήνες.

Ούτε που θα πέρναγε από το μυαλό της βέβαια ότι αυτό ήταν μια πράξη επαναστατική, αντίσταση στο σύστημα.

Η μάνα μου θα μου 'λεγε ότι ήταν αγένεια, απρέπεια, γαϊδουριά και θα πρεπε να ντρέπομαι…