Είναι κομμουνιστές, δεν είναι… αστοιχείωτοι!

Κινούνται βάση σχεδίου. Θέλουν να ελέγξουν τα πάντα, Δικαιοσύνη, μέσα ενημέρωσης, δυνάμεις ασφαλείας, δημόσιες υπηρεσίες. Ακόμη κι αν εξαναγκαστούν να πάνε σε εκλογές, θα αφήσουν πίσω τους μία πέμπτη φάλαγγα. Ονειρεύονται μία «φιλελεύθερη παρένθεση» και την ίδια ώρα ενισχύουν τις σχέσεις τους με τμήματα της Λαϊκής Δεξιάς, σχεδιάζοντας το μέλλον μιας Ελλάδας στην οποία θα εναλλάσσονται κυβερνήσεις με σαφή αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Δεν θα φύγουν εύκολα κι αυτό το γνωρίζουμε. Αυτή την περίοδο τα παίζουν όλα για όλα, επειδή ξέρουν ότι μία εκλογική αναμέτρηση θα τους οδηγήσει σε μεγάλη εκλογική και πολιτική ήττα. Γι' αυτό κι οι εκλογές θα είναι η τελευταία τους επιλογή. Μόνο αν εξαναγκαστούν, αν δεν γίνεται αλλιώς, μόνο και μόνο τότε θα προσφύγουν στις κάλπες…

Καίγονται να στήσουν «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ» στην Δικαιοσύνη…

Είναι προφανές ότι το Νομικό Γραφείο της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού χώλαινε. Γι' αυτό και ο Τσίπρας περίμενε πώς και πώς τη συνταξιοδότηση της προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασιλικής Θάνου, ώστε να την τοποθετήσει ως «άμισθη προϊσταμένη». Δεν την άφησε καν να χαρεί λίγο τη ζωή της συνταξιούχου. Εντός δεκαημέρου την κάλεσε σε νέα υπηρεσία, και η Β. Θάνου, πιστή στρατιώτης της πατρίδας, έσπευσε να αναλάβει υπηρεσία. Χωρίς να λογαριάσει το γεγονός ότι από δήμαρχος έγινε κλητήρας.

Αυτή, μια πρώην πρωθυπουργός (η πρώτη γυναίκα που έγινε πρωθυπουργός, μάλιστα), μια πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, με δεκαετίες θητείας σε όλες τις βαθμίδες της ποινικής δικαιοσύνης, θα έχει ως πολιτικό προϊστάμενο τον Τζανακόπουλο που ανάθεμα κι αν έχει μια παράσταση σε δικαστήριο ως δικηγόρος. Και θα βλέπει σε κάποιο διπλανό γραφείο τον Μιχαλάκη τον Καλογήρου να κατέχει τον θώκο του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης…

«Ραντεβού στα Γουναράδικα» (τον Οκτώβριο…)

Σήμερα – κατ’ εξαίρεσιν - θα γράψω κάτι, όχι για να κατηγορήσω το ΣΥΡΙΖΑ, όχι για να καταγγείλω το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να προειδοποιήσω τον Τσίπρα!

Με την πιο καλή έννοια του όρου «προειδοποιώ»…

Οι «ομάδες κρούσης» και τα «τάγματα εφόδου» δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που η Αριστερά αποκαλούσε κάποτε «μαζικό κίνημα». Το μαζικό κίνημα εμφανίζεται σε μεμονωμένες – «κορυφαίες» - ιστορικές στιγμές και αφήνει το αποτύπωμά του – εκεί και τότε… Από κει και ύστερα το αυθεντικό κίνημα υποχωρεί, κι αναλαμβάνουν οι πολιτικοί, οι γραφειοκράτες, οι διαμορφωτές κοινής γνώμης και – στις δημοκρατίες – τελικά οι ψηφοφόροι…