Nemesis....

Shriekback, in Nemesis!

Ποτέ την Κυριακή!

Πήγα σήμερα το μεσημέρι μια βόλτα στο εμπορικό κέντρο Cosmos της Θεσσαλονίκης.

Αυτό, που όταν πρωτοάνοιξε φαγώθηκαν οι  επαγγελματίες αριστεροί να το κατηγορούν ως τον Δούρειο Ίππο του Λάτση, που θα καταστρέψει τον μικρομεσαίο μαγαζάτορα του κέντρου, τον «στυλοβάτη» δηλαδή της οικονομίας μας.

Το ότι άνοιγε δεν άνοιγε το εν λόγω κέντρο, η νομοτελειακή μοίρα του «μικρομεσαίου» μαγαζάτορα ήταν προ πολλού προκαθορισμένη δεν απασχολούσε την επιφανειακή σκέψη των αριστερών, που απλά μέσα από την γενική άρνηση νομίζουν ότι εκτελούν το επαναστατικό τους καθήκον.

Η ημέρα της μαρμότας για τον Αλέξη;

«Ώπα, παιδιά, συναγερμός! Πάλι μια μονάδα μπροστά από τη ΝΔ μας δίνουν τα γκάλοπ. Ρε συ, πάρε τον Λαφαζάνη, έχει καιρό να βγει σε κάνα κανάλι να μιλήσει.

Να πει τα δικά του, ξέρει αυτός, για τη δραχμή…

Α, και πού΄σαι, πες του να αφήσει και το οικονομικό μας πλάνο πιο θολό, μην πάθουμε καμιά ζημιά…»

Εντάξει, δεν τρυπώσαμε και στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου, τα παραπάνω μπορεί και να είναι αποκύημα της φαντασίας μας.

Ή δεν είναι.

Τέλος πάντων…

Ραντεβού στα … βιβλιοπωλεία.

Επισημαίναμε και παλιότερα ότι ένα από τα βασικά προβλήματα των πολιτικών μας είναι ότι δεν διαβάζουν ούτε εφημερίδα.

Αυτό ιστορικά είχε να κάνει περισσότερο με τη Δεξιά.

Οι Αριστεροί -ίσως λόγω διώξεων και εξοριών- διάβαζαν πιο πολύ, επεξεργάζονταν τις θέσεις τους περισσότερο· οι περισσότεροι Δεξιοί ήταν πολύ απασχολημένοι με τη νομή του μεγάλου λάφυρου του Εμφυλίου, που ήταν το κράτος.

Τα πράγματα όμως άλλαξαν…

Κεντροαριστερά και προσωπικός απομονωτισμός…

Οι μεγάλες πολιτικές μεταβολές στην Ευρώπη έχουν δύο κατευθύνσεις: Μία κεντροαριστερή και μία αντισυστημική με ακροδεξιές διαστάσεις.

Και οι δύο θα εκφραστούν στο νέο Ευρωκοινοβούλιο.

Η Ελλάδα παρουσιάζει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με μία εντονότερη απόκλιση προς την Ευρωπαϊκή αντισυστημικότητα που παρεισφρύει στα κόμματα της αριστεράς και την ακροδεξιά.

Έτσι ουσιαστικά στην Ελλάδα παρατηρείται μία διάταση του πολιτικού τόξου προς τα αριστερά και τα δεξιά.

Στο κέντρο διευρύνεται ένα κενό εκπροσώπησης.

Αυτό είναι περισσότερο αισθητό στην πλευρά της Κεντροαριστεράς λόγω της σχετικά πρόσφατης βαριάς συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ.

Οι φαλάκρες είναι το μέλλον;

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω μόνο φαλάκρες.

Εκατοντάδες φαλάκρες.

Οι οποίες αρχίζουν από τα ορεινά καθίσματα και φτάνουν ώς τις πρώτες σειρές, όπου δεσπόζει η πιο λαμπερή απ’ όλες.

Αυτή του κ. Θόδωρου Μαργαρίτη, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι γλόμπος.

Eίμαι σίγουρος ότι δεν θα εκλάβει κακοπροαίρετα τον χαρακτηρισμό, καθώς κι ο γράφων νομοτελειακά θα απολήξει στη γλομποειδή κατηγορία των φαλακρών λόγω οικογενειακής παράδοσης – ήδη οι ενδείξεις είναι δυστυχώς ορατές.

Δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό ενός προλόγου για τρίχες γιατί, θέλοντας και μη, αυτές είναι που πρωτοπαρατηρεί κανείς στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ.