Heaven's gonna burn your eyes...

Thievery Corporation

Η (Κλ)Ειδομένη χώρα και ο κλεφτοκοτάς…

Ευτυχώς με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου απομονώθηκαν οι χώρες εκείνες της Ευρώπης που χτίζουν φράχτες, ανοίγουν τάφρους και δεν επιτρέπουν στους μετανάστες να περάσουν από τα ελληνοσκοπιανά.

Ευτυχώς που στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής ικανοποιήθηκαν οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης και ο κ. Τσίπρας απέσυρε την απειλή του βέτο.
 

Τι; Διαφωνείτε; Τα σύνορα είναι κλειστά; Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες εγκλωβίστηκαν ήδη στην Ελλάδα και το ίδιο θα συμβεί με όσους περάσουν στα ελληνικά νησιά το επόμενο διάστημα;
Πώς; Δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για μετεγκατάσταση των προσφύγων που έχουν ξεμείνει στην Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

Γραφικοί αλλά και επικίνδυνοι…

Κάθε μέρα που περνάει πείθομαι και περισσότερο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου είναι η χειρότερη που είχε μεταπολεμικά η χώρα. Η μόνη με την οποία θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί είναι αυτή του Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, το 1973-74 – από άποψη επάρκειας βέβαια και όχι δημοκρατικής νομιμοποίησης, για να αποφύγω και το παραμικρό ενδεχόμενο παρεξήγησης.

Ό,τι κι αν πιάσει στα χέρια της αυτή η κυβέρνηση, κάρβουνο γίνεται. Σε όποιο πεδίο και αν εστιάσει κανείς, διαπιστώνει ανεπάρκεια, αριστεροφανείς αερολογίες, αδυναμία επίλυσης οποιουδήποτε προβλήματος. Μοναδικός τομέας στον οποίο τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη δείχνουν δραστηριότητα είναι αυτός του βολέματος των «ημετέρων». Και δεν εννοώ μόνον περιπτώσεις όπως αυτή του Καρανίκα, με την οποία γελάει όλη η Ελλάδα. Εννοώ και άλλες, λιγότερο φαιδρές, και γι’ αυτό λιγότερο ίσως γνωστές, για τις οποίες όμως θα έπρεπε να ανησυχούμε πολύ περισσότερο, μιας και συνιστούν σαφή ένδειξη της προσπάθειας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αλώσουν και να ελέγξουν θεσμούς και αρμούς του κρατικού μηχανισμού…

Η μούντζα της Ιστορίας…

Στην Ελλάδα το τρίτο δημοφιλέστερο σπορ, μετά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, είναι η ρίψη μούντζας στους Ευρωπαίους. Στους Αυστριακούς και τους Ούγγρους σήμερα, παγίως στους Γερμανούς (εκτός κι αν μάς στηρίξει η Μέρκελ στο θέμα των συνόρων), στους Ολλανδούς ή τους Φινλανδούς παλιότερα, έως και στους Κύπριους τά'χουμε ψάλει για την προσήλωσή τους στην υλοποίηση του δικού του μνημονίου.

Κι επειδή το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει περιέλθει στην απόλυτη ανυποληψία (μέχρι και οι Νήσοι Φερόε μάς έχουν κάνει πελάτες), αλλά και το μπάσκετ περνάει την κρίση του, ενδέχεται οι χριστοπαναγίες για την Ευρώπη να έχουν καταστεί το πιο αγαπημένο σπορ στην Ελλάδα. Τώρα, τί σχέση έχει αυτό με την Ειδομένη και το ανθρώπινο δράμα των προσφύγων/μεταναστών; Εχει να κάνει με την ενωμένη Ευρώπη και πολλές στρεβλές αντιλήψεις γι'αυτήν.

Τον πρώτο χρόνο χαίρονται...

Δεν περιμέναμε από τον κ. Αλέξη Τσίπρα να λύσει τα δυσεπίλυτα προβλήματα που σωρεύτηκαν επί έτη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα περιμέναμε, όμως, από τον πρωθυπουργό της χώρας να τα γνωρίζει σε βάθος. Βεβαίως συνηθίσαμε τις πραγματολογικές ανακρίβειες του κ. Τσίπρα, όπως αυτό που είπε στη Σμύρνη, ότι δηλαδή το casus belli «είναι κατάλοιπο της δεκαετίας του 1960», ενώ και οι πρωτοετείς φοιτητές γνωρίζουν ότι ψηφίστηκε από την τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995.

Αλλά, δυστυχώς, εδώ που φτάσαμε, προσπερνάμε τις ανακρίβειες με τον τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ: «Ελα μωρέ τώρα...». Αλλά από πού και ώς πού ο κ. Τσίπρας «είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που μιλάει ανοιχτά για τα ζητήματα αυτά (σ.σ.: τουρκικές παραβιάσεις και casus belli) μέσα στην Τουρκία;», όπως λένε τα non-paper του Μαξίμου;

«Ντενεκές ξεγάνωτος»…

Περιφέρεται, με το βλακώδες χαμόγελό του, ανάρμοστο απέναντι στη δεινή κατάσταση της χώρας του, από Βρυξέλλες σε Σμύρνη και από Κωνσταντινούπολη σε Μαξίμου. Κάθε νέα «βόλτα» του κατεβάζει ένα ακόμα σκαλί την Ελλάδα, οδηγώντας τη προς το χαίνον βάραθρο, που αυτός και η παρέα του έχει ανοίξει.

 

Κερδάμε!

Εκλιπαρεί πλέον το ΔΝΤ να επιστρέψει, γλύφει ως υποτακτικός τον Νταβούτογλου, έχει μεταβάλει τη χώρα ολόκληρη σε περίκλειστο στρατόπεδο.
Τον καρπαζώνουν από παντού. Και όχι μόνον οι συνήθεις Σόϊμπλε και Ερντογάν, αλλά και οι «φίλοι» του Αυστριακοί, ακόμα και τα Σκόπια και οι Αλβανοί…