Εμπύρετοι παράλληλοι…

Θυμάμαι ένα απόφθεγμα, από τον αλήστου μνήμης μαρξιστή ιστορικό Eric Hobsbawm: «ο κομμουνισμός είναι πια νεκρός».

Εν Ελλάδι, η περιχαράκωση των υποψηφίων τρομοκρατών στον wannabe ασπρόμαυρο εφιάλτη, ο οποίος περιλαμβάνει τις σπασμωδικές κινήσεις του Λαμαρτίνου το 1848, τσιτάτα των σιδηροδρομικών υπαλλήλων στις ΗΠΑ το 1877, καταστατικά της UNITA όταν πολεμούσε τους Πορτογάλους μέχρι το 1975, καρικατούρες με το βλέμμα στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, για να ξεπεράσουν το θράσος του διαβόητου Arthur Scargill, προδίδει το πρώτο από τα τρία χαρακτηριστικά στοιχεία του Βοναπάρτη Ρωμιού.

Η κατά παραγγελία έξη στον θάνατο, στον έρωτα, στον κόκκινο αγώνα με άρωμα Ιακωβίνου σε αντικοινοβουλευτικό οίστρο.

Κοινώς, η γοητεία για ισότητα και κρατικό παρεμβατισμό θάλλει, θάβοντας τα θύματα της σταλινικής τρομοκρατίας κάτω απ’το χαλί, καθότι υπερήφανοι στον πειρασμό εξωραϊσμού των θυμάτων με άλλοθι την πάνδημη ναζιστική θηριωδία. Κομμουνιστές έμπλεοι μίσους, σε ρόλο μανιχαϊστικής δυτικής εσχατολογίας.

Οργασμός στο χώρο της Κεντρώας Αριστεράς.

Συγκλίσεις και αποκλίσεις, δίπολα και πολύπολα, επιθέσεις και άμυνες, καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι.

Βάλτε όλοι τώρα που γυρίζει.

Σημείο G, τα πρόσωπα.

Σε άλλους αρέσουν, σε άλλους προκαλούν ναυτία, άλλοι κοιτούν στο παρελθόν, άλλοι κοιτούν στο μέλλον.

Δεκάδες παράγοντες και παραγοντίσκοι συνωθούνται μέσα και γύρω από τον κοινό τόπο και καταθέτουν τη δική τους συνήθως απόλυτη αλήθεια.

Άλλοι μοιάζουν να ενδιαφέρονται για τη νίκη, άλλοι απλά υποσκάπτουν και διεγείρονται  από την ήττα.

Μια χάβρα, που αιωρείται ανάμεσα από το θετικό αποτέλεσμα και την απόλυτη καταστροφή.

Η προοπτική να κατέλθουν στις επικείμενες ευρωεκλογές πολλά ψηφοδέλτια του ίδιου ρεύματος ιδεών και να κατατροπωθούν είναι περισσότερο από εμφανής.

Αυτό κάνει, άλλους να φρίττουν και άλλους να απολαμβάνουν.

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική Κεντροαριστερά…

Η ελεύθερη αγορά θα πρέπει να ξαναγίνει μόδα!

Σήμερα είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι ο κομμουνισμός υπήρξε η πλέον θανατηφόρα ιδεολογία της σύγχρονης ιστορίας.

Είναι αδύνατο να υπολογίσουμε τα θύματά του στον 20^ο αιώνα, αλλά μάλλον μιλάμε για περίπου 100 εκατομμύρια νεκρούς.

Με βάση τα ανωτέρω, θα πίστευε κανείς ότι σε αντίδραση στα κακά του κομμουνισμού, θα δημιουργούνταν ένα εντελώς αντίθετο σε αυτόν κίνημα.

Βέβαια, γνωρίζουμε πως το αντίθετο του κομμουνισμού είναι το μικρό κράτος, που λογοδοτεί, καθώς και η ελεύθερη αγορά.

Όμως παρά τα αποδεδειγμένα εγκλήματα του κομμουνισμού, στους περισσότερους τομείς η ελεύθερη αγορά στερείται υποστηρικτών.

Γιατί άραγε ο καπιταλισμός δεν είναι μόδα πια;

Για ποιον Σύριζα απ’ όλους μιλάμε;

Αν και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είπα να μην το σχολιάσω γιατί το θεώρησα από εξόφθαλμα γελοίο έως εντελώς εξωπραγματικό.
Βλέπω όμως να αναπαράγονται και να σχολιάζονται ασταμάτητα οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που  φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά με διαφορά περίπου 3 μονάδων και δεν μπορώ πια να μην το σχολιάσω.

Ξεκαθαρίζω ότι εμμένω σταθερή στην άποψή μου.
Οι δημοσκοπήσεις με αφήνουν παντελώς αδιάφορη και τις θεωρώ αποκλειστικά και μόνο εργαλεία ψυχολογικής διαχείρισης μαζών.
Ας δεχθούμε όμως ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, παρά τα όσα προβλήματα αξιοπιστίας μπορεί να έχουν, είναι σωστές και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με σοβαρή προοπτική να μας κυβερνήσει.
Ερώτηση :  ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;

Ο Σύριζα δεν θέλει να μας κυβερνήσει!

 Αν κάποιος παρακολουθήσει τις τελευταίες εβδομάδες τον ΣΥΡΙΖΑ θα διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Και δεν είναι μόνο το φαινόμενο της πολυγλωσσίας των στελεχών του που έρχεται από το παρελθόν και μπορεί κάποιος να το «δικαιολογήσει» από το γεγονός ότι ένα κόμμα του 3% μετετράπη πολύ γρήγορα σε κόμμα εξουσίας με αποτέλεσμα να μπουν νέα στελέχη…

Ο Σύριζας (ολέ) προσγειώνεται…

Σταδιακά και μέρα με τη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ προσγειώνεται στην πραγματικότητα.

Όσο βλέπουν πως αυξάνονται οι πιθανότητες να κυβερνήσουν -σύμφωνα με τις δικές τους εκτιμήσεις και με τον αέρα των γκάλοπ-, αρχίζουν να κατεβάζουν στροφές και κάποια στελέχη αρθρώνουν πιο ορθολογικό λόγο.

Οι τελευταίες δηλώσεις και οι τοποθετήσεις του Γ. Δραγασάκη, του Γ. Σταθάκη και του Γ. Μηλιού δίνουν πλέον τον τόνο.

Η αποκατάσταση αδικιών θα γίνει σταδιακά με την επανάκαμψη της χώρας σε ρυθμούς ανάπτυξης, η διαπραγμάτευση για το χρέος και τα μνημόνια θα πάρει χρόνο, το επαχθές χρέος δεν είναι τεράστιο αλλά μόνο 5%...

Ο μεταμοντέρνος κος Ξηρός…

Περισσότερο κι από την πρόζα του μαγνητοσκοπημένου διαγγέλματος προς τον ελληνικό λαό μετράει η σημειολογία της εμφάνισης.

Το κατακόκκινο φούτερ φλις που φοράει ο Χριστόδουλος Ξηρός, το απλό λαϊκό παιδί που ντύνεται όπως όλοι, και οι μορφές των δικών του αγίων που τον πλαισιώνουν στον τοίχο πίσω του.

Ο Τσε Γκεβάρα αριστερά, δίπλα του ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, αμέσως μετά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο κύκλος κλείνει με τον Αρη Βελουχιώτη, του οποίου την προτροπή για να συναντηθούμε όλοι μαζί στα γουναράδικα δεν παρέλειψε να μας υπενθυμίσει ο ομιλητής.

Anything goes, που λέει και το μεταμοντέρνο αγγλικό ρητό.

Anything και μερικά ακόμη που αναφέρονται στη συνοδευτική επιστολή, ο Τζαβέλλας και ο Αλή Πασάς, ο Θούριος του Ρήγα και ένα τραγούδι του Παπακωνσταντίνου για τον Καραϊσκάκη.

Διότι, αν το πολιτικό πρόγραμμά του δεν είναι παρά ένα συμπίλημα της αντιμνημονιακής ρητορείας που διαπρέπει στον τόπο, με ηχητικά εφέ από κουμπούρια και οπτικά από αίμα στην περίπτωσή του, η εικαστική σύνθεση του ιδεολογικού του περιτυλίγματος συμπυκνώνει τις βασικές αρχές του εθνολαϊκισμού, της κυρίαρχης συλλογικής ιδεολογίας.