Mariner's Song...

Cowboy Junkies

Γιούργια και τους φάγαμε!

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, απαιτείται άμεσα με πρωτοβουλία ίσως του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και με οριακή σύγκληση των απόψεων όλων των πολιτικών τάσεων, ώστε μετά τον συγκερασμό των εφικτών και ανέφικτων προτάσεων, να διαμηνύσουμε στους εταίρους μας τι προτάσεις μπορούμε να δεχθούμε.

‘Ισως τότε να διευκολύνουμε τους Θεσμούς να υποχωρήσουν αξιοπρεπώς και σχετικά ανώδυνα αποδεχόμενοι μερικές Ελληνικές προτάσεις...

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η … Ζάμπια!

«Υπήρξε κάποια χώρα που να αναγκάστηκε να προχωρήσει στο μέτρο αυτό;» ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ όταν είπε στους δημοσιογράφους πως υπάρχει και η δυνατότητα να μαζέψει η Ελλάδα όλες τις δόσεις που χρωστά στο ΔΝΤ μέσα στον Ιούνιο και να τις πληρώσει μαζί στο τέλος του μήνα.

«Χμμμ, νομίζω υπήρξε μια στο παρελθόν» προσπάθησε εκείνος να ψελλίσει.

«Ποια χώρα;» αμείλικτος ο δημοσιογράφος.

«Χμμμ, μα, νομίζω η …. Ζάμπια» αποκάλυψε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ!!

Συνειδητά απέχων από τον σχολιασμό όλους τούτους τους μήνες της «διαπραγμάτευσης» της «πρώτης φοράς αριστεράς» με τους «ανάλγητους τοκογλύφους» εταίρους μας, αλλά πάντα παρών στο αγαπημένο μας Αντινιούζ ως αναγνώστης πλέον των άρθρων και των σχολίων των συν - φορουμιτών, νομίζω πως, δεδομένου ότι η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει, μπορεί κανείς να προχωρήσει σε έναν πρώτο ψύχραιμο απολογισμό αυτών των πρώτων 120 ημερών διακυβέρνησης της χώρας από την παράταιρη αριστερο – δεξιά συμμαχία των ΣΑΝΕΛ…

Γκίκα… γύρνα πίσω!

Υπάρχει λύση έστω και τώρα, την ύστατη ώρα, για να σωθεί η χώρα.

Να κάνουμε σταυροφορία, να γυρίσει πίσω ο … Γκίκας Χαρδούβελης.

Με αυτά που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση -πρώτη φορά αριστερά, πρώτη φορά κατραπακιά- κι αυτά που ζητάνε οι εταίροι μας, άρχοντες ήμασταν με τον Χαρδούβελη.

Καλά το είχε πει ο Άδωνις.

Μπροστά σε αυτά που έρχονται, το ι μειλ Χραδούβελη θα φαντάζει σαν παιδική χαρά…

Η πιο δύσκολη επιλογή…

Ολοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Οι πολιτικοί, επειδή έχουν να συγκεράσουν περισσότερα συμφέροντα, επιδιώξεις, επιθυμίες κ.λπ., κάνουν περισσότερα.

Οταν, μάλιστα, είναι στην αντιπολίτευση –και επιχειρηματολογούν μόνο σε ό,τι αφορά το σκέλος των παροχών, ενώ αποσιωπούν το σκέλος των φόρων– τα λάθη πληθαίνουν έτι περαιτέρω.

Κι άμα είναι ΣΥΡΙΖΑ...

Η καλή ηγεσία, όμως, δεν κρίνεται από τα πόσα «κουφά» θα πει ως αντιπολίτευση. Ούτε από τις ανοησίες που θα εκστομίσει ως κυβέρνηση.

Δεν κρίνεται από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά από το αν θα επιμείνει στο λάθος ή αν το διορθώσει…

Να χρεοκοπήσει η ανοησία…

Μέσα στον ορυμαγδό των ανοησιών, που κυκλοφορούν καθημερινά, πρέπει να επισημαίνουμε τις δηλώσεις-οάσεις. Αυτές που λένε το αυτονόητο, παρακάμπτοντας το ανόητο.

Αυτές που στηρίζονται στην κοινή λογική.

Αυτές που οδηγούν σε κατανόηση -και απόρριψη- των ανοησιών του παρελθόντος.

Το δράμα της Ελλάδας…

Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον τόπο;

Ας τα δούμε επιγραμματικά:

1.       Το κράτος έχει ελάχιστα οικονομικά αποθέματα, τόσα όσα δεν αρκούν ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες του.

2.      Νοσοκομεία, ασφάλιση, στρατός, αστυνομία στερούνται ακόμη και των πλέον αναγκαίων εξ αιτίας της οικονομικής ασφυξίας.

3.      Ο ιδιωτικός τομέας και η πραγματική οικονομία βρίσκονται στη διαδικασία του επιθανάτιου ρόγχου τους.

4.     Η παραγωγική βάση δεν μπορεί επ’ ουδενί να καλύψει τις ανάγκες της χώρας.

5.      Το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε απολύτως οριακό σημείο.

6.     Η χρηματοδότηση της χώρας είναι αποκομμένη από κάθε πηγή χρηματοδότησης.

Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση και οι κομμουνιστοεθνικιστές που την απαρτίζουν, ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο…

Μαστιγώνοντας τη Λογική και την Ιστορία…

«Χαρίλαε, ψηλά στο λόφο του Αη Λια, στο Παλιοζογλώπι, που αναπαύεσαι, έχεις διαλέξει καλή θέα για να αγναντεύεις και να περιμένεις να δεις τη λεύτερη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκες μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου. Ίσως να μην περιμένεις για πολύ!»

Με αυτές τις λέξεις ο κος Λαφαζάνης απηύθυνε χαιρετισμό στον Χαρίλαο Φλωράκη με αφορμή την συμπλήρωση δέκα ετών από το θάνατο του ηγέτη του ΚΚΕ.

Θα ήταν απρεπές να επικρίνει κανείς το συναίσθημα ενός ανθρώπου, ιδίως όταν αυτό αναφέρεται στο νεκρό ιδεολογικό του πατέρα.

Ίσως μάλιστα να μην έχει νόημα η αναρώτηση εάν η Ελλάδα θα ήταν καλύτερη χώρα, στην περίπτωση που η παράταξη του Φλωράκη νικούσε στον εμφύλιο και ο ίδιος δεν διέφευγε στην Αλβανία για να σωθεί.

Ωστόσο, ορισμένες εύλογες σκέψεις προκύπτουν αβίαστα από την ανάγνωση αυτών των γραμμών…