Sunshine of your love...

Cream

Πρακτικός οδηγός για τη ζωή μας με δραχμή…

Το δίλημμα του δημοψηφίσματος είναι άραγε ευρώ ή δραχμή;

Η κυβέρνηση και πολλοί συμπολίτες μας λένε όχι.

Οι ευρωπαίοι -από τους οποίους εξαρτάται το που θα βρεθούμε- λένε ναι.

Η πραγματικότητα είναι ότι αν ψηφιστεί το όχι και οι Ευρωπαίοι δεν μας δώσουν κάτι ουσιαστικά διαφορετικό, ο κ. Τσίπρας θα είναι παγιδευμένος στο Μαξίμου στο απόλυτο αδιέξοδο.

Ναι δεν θα μπορεί να πει.

Και οι Ευρωπαίοι που θα έχουν φάει το κόστος της αναταραχής στις αγορές -το οποίο δεν είναι για την ώρα σημαντικό, ευρώ ανέβηκε! μάλιστα αντί να πέσει- θα τον αφήσουν (κι εμάς) μόνο του.

Τότε ή θα υποχωρήσει (προδίδοντας το όχι), ή θα οδηγηθούμε στη δραχμή.

Θα έχει προηγηθεί άλλωστε χρεοκοπία και το κόστος της συμφωνίας θα είναι ακόμα μεγαλύτερο…

Τρελοί για δέσιμο… όλοι τους!

Χθες βράδυ κάθισα και είδα τηλεόραση.

Και επειδή οι μέρες είναι τέτοιες, αν και κατακαλόκαιρο, όπου άλλοτε τα κανάλια ασχολούνταν με την Μύκονο και με τους κώλους στα μπιτσόμπαρα, σήμερα η έμφαση δίνεται στις πολιτικές εκπομπές.

Χθες βράδυ λοιπόν, και παρακολουθώντας τηλεόραση, από τη μία αγανάκτησα, και από την άλλη αναθάρρησα…

Αγανάκτησα παρακολουθώντας την συνέντευξη της Ζωζώς στη Σία Κοτσιώνη, που εξελίχθηκε σε μονόλογο – διάγγελμα, ή μονομαχία, με την πρόεδρο να ξεδιπλώνει για μια ακόμη φορά το απολυταρχικό της όραμα για μια βαλκανική αριστεροψεκασμένη δικτατορία, μέσα από εκείνο το μονότονο άκρως εκνευριστικό στυλ ομιλίας που έχει καλλιεργήσει, και που εμένα προσωπικά μου τρυπάει τα μηνίγγια…

Νύχτωσε, νύχτα, νύχτωσε…

Όνειρο ζουν μη τους ξυπνάτε.

Στον Σύριζα έχει βαθιά νύχτα ακόμη.

Αυτό που λένε από χτες σχεδόν χαμογελώντας είναι πως «οι δανειστές είναι σε δύσκολη θέση»!

Κουκουρούκου δηλαδή.

 

Η Ζωζώ απροκάλυπτα υπέρ του ΟΧΙ!

1,1 εκατομμύρια συνταξιούχοι στήνονται έξω από τα ΑΤΜ στις 2 και 3 τα ξημερώματα για να βγάλουν τα … 60 ευρώ που δικαιούνται…

Εκατομμύρια μισθωτοί δεν ξέρουν αν και πως θα πληρωθούν από τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται.

Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις είναι με δεμένα τα χέρια, γιατί δεν βλέπουν πως θα εισπράξουν οφειλές, ή άλλες φοβούνται πάγωμα της καταναλωτικής κίνησης.

Εκατομμύρια δημόσιοι υπάλληλοι δεν ξέρουν πως θα πληρωθούν.

Τα δημόσια ταμεία και οι οργανισμοί οδεύουν προς κατάρρευση, αφού κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να πληρώσει οποιαδήποτε οφειλή.

Κατά τα άλλα … τρέμει η Ευρώπη!

Ε, ρε, τρομάρα μας…

Ο Μπαρουφάκης διχάζει;

Για πέντε υπουργούς που φέρονται να ζήτησαν ως «άμεση προτεραιότητα» την αποπομπή Βαρουφάκη «προκειμένου η κυβέρνηση να αναδιατάξει τις δυνάμεις της για την επαναφορά των διαπραγματεύσεων στο προσκήνιο» κάνει λόγο ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος στη στήλη του στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ όπου και περιγράφει έναν άγριο μεταμεσονύχτιο καυγά στο Μέγαρο Μαξίμου την Κυριακή με πρωταγωνιστή τον Νίκο Παππά.

Το κείμενο του Γιώργου Παπαχρήστου έχει ως εξής:

Πολλή αγάπη

Άγριο πολιτικό bullying υφίσταται τα τελευταία 24ωρα το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκης, γεγονός το οποίο με φέρνει στα όριά μου, διότι εξανίσταμαι μπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές και μάλιστα στο πλαίσιο της «πρώτης φοράς Αριστερά» κυβέρνησης…

Ανατροπή του κλίματος υπέρ του «Ναι»…

Έντονο προβληματισμό δημιουργεί τις τελευταίες ώρες στου Μαξίμου η αλλαγή στις τάσεις των κυλιόμενων  δημοσκοπήσεων που έχουν στη διάθεσή τους υπέρ του «Ναι».

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη “φτώχια των επιχειρημάτων” (όπως παραδέχτηκε υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος στο “ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ”)  και την αμηχανία των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ στις τηλεοπτικές εκπομπές στο να δώσουν πειστικές απαντήσεις για “το τι θα γίνει την επόμενη μέρα του “Όχι” οδηγεί τον κ. Τσίπρα και το επιτελείο του να αναζητά λύση για “να σωθεί η παρτίδα στο παρα 5′”…

Το ΝΑΙ στην Ευρώπη…

Πάμε σε ένα δημοψήφισμα με συνοπτικές διαδικασίες, με κλειστές τράπεζες, με αυστηρούς περιορισμούς στις συναλλαγές, με ολοκληρωτικό πάγωμα της αγοράς, με την χώρα αποκομμένη από τα διεθνή συναλλακτικά κέντρα και πλατφόρμες, γιατί έτσι αποφάσισε ο Τσίπρας και η παρέα του (μάλλον έτσι το είχαν σχεδιάσει από την αρχή...!).

Η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος σε συνδυασμό με τη λήξη της παράτασης του μνημονίου στις 30 Ιουνίου έβαλε την ελληνική χρεοκοπία επί τάπητος.

Μια πρώτη γεύση των συνεπειών την είδαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο με τις ουρές στα ΑΤΜ, τα πρατήρια και τα σούπερ μάρκετ...

Τις επόμενες μέρες θα δούμε τις καταλυτικές επιδράσεις της επέκτασης αυτών των φαινομένων...

Σε τελική ανάλυση…

Οι φανατικοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη μνημονιακή συμφωνία,    είτε γιατί και οι ίδιοι αισθάνονται προδομένοι είτε γιατί έχουν αφοπλιστεί από επιχειρήματα, καταλήγουν στην έσχατη γραμμή άμυνας: Διαπραγματευτήκαμε πάντως. Διαπραγματευτήκαμε σκληρά, επί πέντε μήνες, τους αναγκάσαμε να κάνουν τόσα Eurogroup, τόσες συσκέψεις, τόσες διμερείς ή πολυμερείς συναντήσεις, ακόμη και σύνοδο κορυφής.

Δεν μπορείς να πεις ότι παραδοθήκαμε αμαχητί σαν τους προηγούμενους, ότι συναινέσαμε στη μνημονιακή πολιτική, γιατί ήταν και δική μας πολιτική.

Τελικά, ναι χάσαμε, αλλά με το κεφάλι ψηλά και με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα διορθώσουμε τα πράγματα, αφού δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν το σενάριο της αριστερής παρένθεσης...

Είναι αυτό (το πράγμα) Αριστερά;

Σ​​τη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά αριστεροδεξιά, όλα είναι πιθανά. Ακόμη και να βρεθεί εκτός Ζώνης του Ευρώ, μιας ζηλευτής για όλους τους γείτονές μας Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που κυβερνούν. Αυτοί μάλλον είναι το σύμπτωμα μιας βαθύτερης ασθένειας.

Δεν είναι καν πρόβλημα η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, αλλά η κυριαρχία της γελοιωδέστερης εκδοχής της· αυτής που κάποτε έτρωγε φράουλες για να μας πείσει ότι το Τσερνομπίλ κάνει καλό στην υγεία, που μας έπειθε ότι οι Σοβιετικοί έχτιζαν τον σοσιαλισμό και οι εικόνες με τις ατέλειωτες ουρές έξω από τους ρωσικά κρεοπωλεία ήταν «ιμπεριαλιστική προπαγάνδα»...