Politik...

Coldplay!

Θυμάται κανείς τους «αγανακτισμένους»;

Τι αναζητούσαν όσοι σουλατσάριζαν θυμωμένοι στην πλατεία;

Θυμάται κανείς την 25η Μαΐου του 2011;

Ηταν τότε που στην πλατεία Συντάγματος συγκεντρώθηκε ένα πλήθος ανθρώπων φωνάζοντας προς τη Βουλή κλέφτες και προδότες και ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες.

Ηταν οι «αγανακτισμένοι» που η οργή τους έλιωσε κάτω από τον ήλιο του Αυγούστου και απέδειξαν ότι πέρα από την οργή χρειάζεται και κάτι παραπάνω από ένα κίνημα χωρίς ηγέτη για να ανατρέψεις το πολιτικό σύστημα…

Η ψυχωτική νοσταλγία των Ρώσων για την… ΕΣΣΔ!

Όποιος παρακολουθεί την ρωσική ειδησεογραφία, και τις ιντερνετικές κόντρες, θα νομίζει ότι η Ρωσία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου!

Και όπως σε κάθε εμφύλιο, έτσι κι εδώ, διεξάγονται μάχες χαρακωμάτων μεταξύ συναδέλφων, φίλων, ακόμη και μεταξύ συγγενών.

Και όλα αυτά με αφορμή την προσάρτηση της Κριμαίας, και την ρωσική διάθεση απέναντι στην Ουκρανία…

Όπως έγραψε στο LiveJournal blog η διάσημη ψυχολόγος Lyudmila Petranovskaya: «παλιές φιλίες διαλύονται, παιδιά δεν μιλάνε στους γονείς τους, και βλέπουμε ακόμη και διαζύγια… πρόκειται για καθαρή τρέλα»!

Ένα γνήσιο μουσικό ίνδαλμα…

Ο Τζων Τίκης υπήρξε μία από τις κορυφαίες μουσικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα.

Με την αγγελική φωνή του γαλούχησε τις προηγούμενες από τη δική μας γενεές (τι νομίζατε, πως είμαστε τίποτα γερόντια);

Είναι βέβαια γεγονός πως η παρακαταθήκη του στην πολιτισμική μας κληρονομιά διαθέτει ειδικό βάρος και δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει ποτέ.

Το όνομα του είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, το οποίο προήλθε από τα συμπτώματα συνδρόμου Tourette των θαυμαστριών του, οι οποίες λέγεται ότι μόλις τον έβλεπαν δε συγκρατούσαν τα χείλη τους που τραγουδούσαν το τικ τικ τίκη τίκη τακ σε εξωφρενικούς ρυθμούς…

Η κουτοπονηριά του Γιώργου...

Οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν ελεύθερα.

Ακόμη κι αν έχει τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, ένας βουλευτής δικαιούται να μην υπακούσει, αν θεωρεί ότι αυτό που καλείται να ψηφίσει είναι επιζήμιο για τη χώρα.

Αρκεί να έχει εξηγήσει προηγουμένως τη στάση του.

Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο βουλευτής τυχαίνει να είναι και πρώην πρωθυπουργός.

Αυτός έχει μια ευθύνη παραπάνω.

Όχι μόνο διότι έχει προηγηθεί η δική του διακυβέρνηση, στη διάρκεια της οποίας επέβαλε σε άλλους να ψηφίσουν με κομματική πειθαρχία διατάξεις ανάλογες ή και πολύ βαρύτερες με αυτή που εκείνος σήμερα καταψηφίζει.

Το συντεχνιακό κράτος του Φράνκο και η κατάργηση ενός σωστού φόρου.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν προλάβαμε να διαβάσουμε όλες τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνονται στον νόμο - σκούπα.

Το πως θα προλάβουν αυτοί που θα ψηφίσουν είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Από την άλλη είναι άκρως διασκεδαστικό το γεγονός ότι η δεξιά διαλύει το συντεχνιακό κράτος που η ίδια δημιούργησε μετά τον εμφύλιο και ότι το τερατούργημα εκείνο το υπερασπίζεται η αριστερά!

Από μία πρώτη και επιπόλαια ματιά φαίνεται να έχει γίνει καλή δουλειά. Ο νόμος αυτός δεν διακρίνεται από τις τσαπατσουλιές των προηγούμενων.

Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι με αυτό ειδικά το νομοθετικό έργο δεν ασχολήθηκαν άνθρωποι που είχαν ασχοληθεί στο παρελθόν.

Ατέλειες θα υπάρχουν, καθώς ο χρόνος που κτίστηκε το πολυνομοσχέδιο ήταν μικρός.