Δεν λιάζονται, επενδύουν!

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τους τελευταίους 14 μήνες, είναι άνευ προηγουμένου. "Δεν υπάρχει", που λένε στα Νεότερα Ελληνικά. Ο φυσιολογικός παρατηρητής-κάτοικος έχει την αίσθηση ότι απλά ονειρεύεται. Ότι βλέπει όνειρο, μία σκηνή θεάτρου του παραλόγου. Κάτι από Ιονέσκο, από Πίντερ, από Μπέκετ. Και ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα βρεθεί, ξανά, σε μία φυσιολογική χώρα, σε ένα κανονικό κράτος.

Πρόκειται για μάταια προσμονή και φρούδα ελπίδα. Η διαλυμένη οικονομία, οι περισσότεροι από 50.000 πρόσφυγες και μετανάστες, οι Τούρκοι παρατηρητές και τόσα άλλα, δεν μπορούν να αγνοηθούν. Είναι η πραγματικότητα, είναι εδώ και είναι ανελέητη. Φροντίζει δε να μας το υπενθυμίζει συνεχώς. Κάθε λίγες ώρες...

Η Αριστερά του Μάρδα…

Θα μπορούσε κάποιος να ξεπεράσει την διαπίστωση ότι όσα εκστομίζονται πλέον από στελέχη της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου ακυρώνουν κάθε χιουμοριστική και καυστική σχολιογραφία και απειλούν με κατάργηση δημιουργικές στήλες όπως το moufanet.

Θα μπορούσε ίσως κάποιος και να επιχειρήσει να δικαιολογήσει φραστικές και πολιτικές κοτσάνες που καθημερινώς εμπλουτίζουν την ειδησεογραφία και υπερβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης την οποία βιώνει η χώρα και μία μεγάλη μερίδα πολιτών της. Πλην όμως, φαίνεται πως δεν βιώνουν με τον ίδιο τρόπο την πραγματικότητα και την καθημερινότητα οι κυβερνώντες…

Το όραμα του Αλέξη ολοκληρώνεται… μέρα με τη μέρα!

Έχουμε και λέμε: Κλειστές τράπεζες, κάπιταλ κοντρόλς, κλειστά σύνορα, κλειστές σιδηροδρομικές γραμμές, ακυρώσεις τουριστικών κρατήσεων, το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, Τούρκοι «επιτηρητές» στα νησιά μας, ανύπαρκτα νοσοκομεία, παντού χοτ σποτς και καταυλισμοί «προσφύγων», συνεχείς νέες αφίξεις «παράτυπων» μεταναστών (μέχρι και από την Σουμάτρα έρχονται!),  αυξημένοι φόροι και τέλη επί παντός επιστητού, μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέα λουκέτα, φουλ ανεργία, ξεπούλημα αεροδρομίων και λοιπής δημόσιας περιουσίας, κλπ κλπ κλπ.

Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι το όραμα του Αλέξη σχεδόν ολοκληρώθηκε. Μένουν κάποιες επί μέρους λεπτομέρειες, όπως είναι η επιστροφή στη δραχμή, η επίσημη χρεοκοπία, και ίσως η παραχώρηση αυτονομίας στην μουσουλμανική μειονότητα της δυτικής Θράκης. Κατά τα άλλα, όπως λέει καθημερινά και ο φίλος μου ο Μήτσος: Κερδάμε!

Έχετε Ευθύνη!

Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τότε που η εναλλακτική πρόταση εξουσίας από τη λαίλαπα πολιτικού και κοινωνικού μπρουταλισμού που μας κυβερνάει, απέκτησε νέο αρχηγό τον οποίο τον ψήφισαν ουκ ολίγοι οι οποίοι, ε, δεν προέρχονται και ακριβώς από την «παραδοσιακή βάση»του συγκεκριμένου κόμματος.

Ο λόγος της κοσμογονικής αυτής αλλαγής ήταν ότι πολλοί οξυδερκείς διείδαν ότι το μόνο όχημα ανατροπής του τσίρκου των πολιτικών γητευτών και σαλτιμπάγκων ήταν αυτό, αλλά όχι με την συγκρότηση που ήδη είχε. Και για αυτό το λόγο, υπερέβησαν εαυτούς και γράφτηκαν στο κόμμα ενώ ο μόνος λόγος που έκαναν αυτή τη θυσία ήταν να διατρανώσουν ακριβώς τη συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική τάση μέσα στο συγκεκριμένο πολιτικό όχημα ανεξάρτητα από ονομασίες και τα συναφή (εξάλλου σε λίγο καιρό μπορεί να είναι -αν δεν είναι ήδη- χειρότερη ντροπή να λέει κάποιος ότι ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ αλλά εδώ δεν είναι αυτό το θέμα μας)…

Ο κ. Μάρδας και οι πρόσφυγες επενδυτές…

Το πρωινό στις 22 Απριλίου του 2105, ξυπνήσαμε με τον υπουργό Δ. Μάρδα να προκαλεί τρόμο δηλώνοντας ότι λείπουν 350 - 400 εκατ. ευρώ για την καταβολή μισθών και συντάξεων. Δυο ώρες αργότερα, ο υπουργός σε νέες δηλώσεις του εμφανίστηκε καθησυχαστικός.

Είχαν επενδύσει σε έντοκα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου!

Διανύοντας την απόσταση από το σπίτι του μέχρι το γραφείο του, βρήκε τα χρήματα! Το πρωινό της 27ης Μαρτίου φέτος, ξυπνήσαμε με τον ίδιο υπουργό (αλλά με διαφορετικό χαρτοφυλάκιο) να δηλώνει πως θ' αναζητήσει επενδυτές ανάμεσα στους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα! Σ' αυτούς που ζουν στην Ειδομένη, στο λιμάνι του Πειραιά και τα στρατόπεδα σχηματίζοντας ουρές για να πάρουν συσσίτιο!

Ο υπουργός Μάρδας κάποια στιγμή θα πάψει να είναι υπουργός. Και αυτό είναι το πιο επώδυνο, θα επιστρέψει στα Πανεπιστήμια να διδάσκει παιδιά...

«Αριστερός» πέλεκυς επί δικαίων και αδίκων…

Όσοι έχουν δουλειά ακόμη στον ιδιωτικό τομέα και βγάζουν ένα μεροκάματο κάνουν το σταυρό τους. Έστω και σε μικρές επιχειρήσεις, σε καφετέριες και σε ουζερί, όπου παίρνουν εβδομαδιαίως δύο - τρία ημερομίσθια των 30 ευρώ, αφού οι παλιές μέρες με τις συλλογικές συμβάσεις και τα επιδόματα ξεχάστηκαν. 

Ναι, ακόμη και τα αναπηρικά επιδόματα πολλών συνανθρώπων μας έχουν κοπεί, παρότι αρκετοί έχουν σοβαρές παθήσεις και αδυνατούν να συντηρηθούν, πολύ δε περισσότερο να εργαστούν σε αυτό το περιβάλλον της οικονομικής δυσπραγίας και της ανεργίας με το πολύ σκληρό πρόσωπο…