Wait...

M83

Η εξίσωση των προεδρικών εκλογών…

Την περασμένη Τετάρτη, κυβερνητικός αναλυτής μού έδωσε μια πρώτη εκτίμηση για την τρίτη ψηφοφορία της εκλογής Προέδρου.

Χωρίς να αναφερθώ στα επιμέρους επειδή οι εκτιμήσεις σε πρόσωπα πιθανόν να ανατραπούν, η ανάλυση έδινε 174 «ναι» και 119 «όχι», με την εκλογή να εξαρτάται από την ψήφο 7 αμφιταλαντευόμενων βουλευτών, εκ των οποίων 2 θα είναι αρκετοί για να ρίξουν την κυβέρνηση.

Ολα τα προηγούμενα υπό την αίρεση ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝ.ΕΛ. των 11 ψηφίζει μπλοκ «όχι».

Η εκτίμηση έρχεται και δένει με τα λεγόμενα συνεργάτη του πρωθυπουργού ο οποίος, μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» το βράδυ της Πέμπτης, είπε ότι «δεν υπάρχει προεδρική πλειοψηφία αλλά δυναμική».

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή θα εξαρτηθεί από τους αμφιταλαντευόμενους που θα πιστέψουν ότι αν ψηφίσουν «ναι» θα βρεθούν στην πλευρά των νικητών...

Συμφορά απ’ το πολύ μυαλό…

«Μ​​​​ετά το μεταμεσονύκτιον αποβλακούται».

Η ρήση ανήκει στη Δέσποινα Στυλιανοπούλου και απευθύνεται στον Νίκο Ρίζο, ο οποίος έπαιζε τον αρραβωνιαστικό της στην ταινία της οποίας μου διαφεύγει το όνομα.

Περιγράφει όμως με σχετική ακρίβεια τη δημόσια εκφορά του πολιτικού λόγου στην καθ’ ημάς Ανατολή, σχετική διότι κυκλοφορεί ελεύθερα ώς το μεσονύκτιο περίπου, μετά δε, τη θέση του καταλαμβάνουν στις ίδιες συχνότητες είτε ταινίες ερωτικού νατουραλισμού, απ’ αυτές που συνοδεύονται με ένα Χ στο πάνω δεξιά της οθόνης, είτε τηλεπωλήσεις έργων του Αριστοτέλη, ειδών κιγκαλερίας, ταπήτων, μαγειρικών σκευών και λοιπών ειδών υγιεινής…

Ο Αλέξης και ο... τρόμος μη τυχόν και κυβερνήσει!

Οι αγορές, οι επενδυτές, δεν παίζουν κομματικό κρυφτούλι. Απλά πράγματα.

Αμα βλέπουν σταθερότητα, μικρή διακινδύνευση, προοπτική, αγοράζουν.

Αμα βλέπουν κίνδυνο, πουλάνε. 

Οι Αμερικανοί δεν πούλησαν άρον άρον τις μετοχές τους στη Eurobank για να πλήξουν το αγλάισμα της παγκόσμιας επανάστασης που ονομάζεται Τσίπρας και να φοβηθεί η μπαμπάτσικη καλλονή, η Ξουλίδου, και να ψηφίσει Δήμα, αλλά γιατί προφανώς όλα τα καψοκαλύβικα που λέει ο Αλέξης τα θεώρησαν κίνδυνο να γίνουν τα λεφτά τους στάχτη και μπούρμπερη…

Υπογλώσσιο…

Καλώς ή κακώς, δεν με ενδιαφέρει―είναι αργά πια για να με ενδιαφέρει: έχω αποδεχθεί το πάθος μου για τις λεπτομέρειες και τη σημασία που αποκτούν μέσα στο περιβάλλον τους.

Με μια τέτοια λεπτομέρεια, υφολογικού χαρακτήρα, θα καταπιαστώ σήμερα: το, ας το πούμε έτσι, δημώδες ύφος που χρησιμοποιεί με ολοένα αυξανόμενη (και απολύτως εκνευριστική) συχνότητα ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας…

Η ελληνική παγίδα.

Στην πορεία προς την κορύφωση των εξελίξεων, ο πρωθυπουργός επανέφερε με εμφατικό τρόπο στον δημόσιο λόγο έναν όρο που το 2011-2012 προκαλούσε, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, ανατριχίλες.
Grexit. Καταλογίζοντας ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που προκαλεί ξανά διεθνώς τη σχετική ανησυχία.
Οι ξενοδόχοι παραπονέθηκαν ότι η αναφορά και μόνο προκάλεσε τις πρώτες ακυρώσεις κρατήσεων. Και ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε για «κινδυνολογία» και «πολιτική φόβου».

Ο κ. Σαμαράς έχει υποστεί συνέπειες για την αλλαγή στάσεως του τον Νοέμβριο του 2011. Απώλειες ψηφοφόρων, χαμηλά εκλογικά ποσοστά, ακύρωση αυτοδυναμίας, υποχρέωση συγκυβερνήσεως.
Η αρχική εξήγηση για την αλλαγή πλεύσεώς του υπήρξε ότι επικράτησε η «συστημικότητά» του. Στην πορεία είδε το φως άλλη μια ερμηνεία : ότι πίστευε το «όχι» στο πρώτο Μνημόνιο την Άνοιξη του 2010, αλλά στο τέλος του 2011 έφτασε στη διαπίστωση ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει δραματικά και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη…

Μην υποτιμάτε τον Πούτιν.

Νωρίτερα φέτος, όταν ο Ρώσος πρόεδρος Β. Πούτιν πετύχαινε μια σειρά από γεωπολιτικές νίκες, οι περισσότεροι Αμερικανοί σχολιαστές τον θεωρούσαν ως πολυμήχανο και πονηρό στρατηγικό παίκτη, που κατάφερνε πάντα να ξεγελάσει τους δυτικούς αντιπάλους του.

Αυτή όμως η εικόνα ήταν εξ αρχής λάθος.

Η μεγαλύτερη πολιτική νίκη του Πούτιν, η προσάρτηση της Κριμαίας, κατέστη δυνατή λόγω του χάους που προέκυψε από την ανατροπή της φιλορωσικής κυβέρνησης του Κιέβου, η οποία όμως αποτελεί μια σημαντική ήττα για τη Μόσχα…

Μια ευγενέστατη κυρία…

Έτρωγα προχθές στην Καλαμάτα με κάτι εξαιρετικούς ανθρώπους, από εκείνους που όχι απλώς διαβάζουν βιβλία αλλά και όταν ένα βιβλίο τους αρέσει, καλούν τον συγγραφέα του να τον γνωρίσουν.

Η κουβέντα ξεκίνησε από τη λογοτεχνία, πολύ σύντομα όμως –πράγμα αναμενόμενο- λοξοδρόμησε προς την πολιτική.

Οι τρεις άνδρες της παρέας, ένας γιατρός, ένας επιχειρηματίας και ο υποφαινόμενος, είχαμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, διαφορετική οικογενειακή και οικονομική κατάσταση, συμπίπταμε ωστόσο στην τελική μας εκτίμηση: Πως εάν η τελική ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αποβεί άκαρπη, εάν προκηρυχθούν βουλευτικές εκλογές, θα μπούμε σε μιαν επικίνδυνη εθνική περιδίνηση...