Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία…

Τις τελευταίες μέρες ένα ερώτημα Πολιτειολογίας απασχολεί την σκέψη μου. Πως θα έπρεπε να χαρακτηρισθεί ένα Πολίτευμα όπου μια απλή και ήσυχη διαδήλωση κατά της κυβέρνησης βρίσκεται στα όρια της συνταγματικής ανοχής; Τι κράτος είναι αυτό που φορολογεί τους πολίτες του ανάλογα με το τι ψήφισαν στο Δημοψήφισμα; Είναι κανονική Δημοκρατία δυτικού τύπου μια πολιτεία που κλείνει κανάλια και οι υπουργοί της κυβέρνησης απειλούν τους δημοσιογράφους με γεώτρηση τριών μέτρων;

Μπορούμε να μιλάμε για συνταγματικό κράτος όταν ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας αλλάζει κατά το δοκούν, χωρίς να τηρείται η προβλεπόμενη διαδικασία; Μήπως τελικά όντως ψηφίσαμε για πολίτευμα, όπως έλεγε ένα ευρέως διαδεδομένο προεκλογικό σύνθημα;

Ο χοντρός κομΟνιστής…

Στα δυτικού τύπου πολυκομματικά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, στις φιλελεύθερες δηλαδή αστικές δημοκρατίες, επιτρέπονται η διαφωνία, η πολυφωνία, η ελευθεροτυπία, οι διαδηλώσεις, οι πορείες, οι απεργίες, και όλα εκείνα που εκφράζουν τα δικαιώματα, αλλά και την όποια τυχόν δυσαρέσκεια του λαού.

Στα παραπάνω λοιπόν, είναι μάνες οι αριστεροί, οι οποίοι ζουν και αναπνέουν «διαμαρτυρία», καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα, οργανώνοντας συλλαλητήρια, πορείες, πολλές φορές ακόμη και με χρήση βίας, π.χ. μολότοφ.

«Φωνή λαού οργή Θεού» λένε κάποιοι εξ αυτών, και το εφαρμόζουν συστηματικά. Κάποιοι πάλι , θεωρητικοί της αριστεράς, έχουν πει ότι ο καπιταλισμός είναι ανήθικο σύστημα, οπότε σε «μια ανήθικη εποχή είναι ηθικό μας καθήκον η ανυπακοή και η διαμαρτυρία». Άλλοι, αυτόκλητοι σωτήρες, όπως ο Σάββας Ξηρός, που το πάνε ένα βήμα παραπέρα, έχουν πει το περίφημο «αν λειτουργούσαν οι θεσμοί, δεν θα χρειάζονταν η 17 Νοέμβρη»… κ.ο.κ.

I Love Alexis…

Παρακολουθώντας το βράδυ της Δευτέρας την πολιτική εκπομπή «Ενικός» αναρωτήθηκα κάποια στιγμή -και αφού πρώτα βεβαιώθηκα ότι δεν είχα πατήσει λάθος κανάλι και δεν έβλεπα κάποια μεταγλωττισμένη αμερικάνικη φάρσα- ποιος έχει περισσότερο και πιο καυστικό χιούμορ. Ο οικοδεσπότης της Νίκος Χατζηνικολάου ή η πραγματικότητα.

Διότι αν η γκρούπι του Πρωθυπουργού που τα ‘χωσε στον Σταύρο Θεοδωράκη –επειδή, κατά τη γνώμη της, έχει μένος εναντίον «αυτού του νέου παιδιού», εναντίον του Τσίπρα δηλαδή – δεν ήταν συνειδητή επιλογή του δημοσιογράφου για να αποδομήσει με τον πιο χειρουργικό τρόπο το πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης, πρόκειται για μια φάρσα της τηλεοπτικής αλήθειας που, μέσα στην ασημαντότητά της, αποκαλύπτει σημαντικά πράγματα. Και ολίγον φοβεριστικά…

Χάος...

Ποτέ στην ιστορία της χώρας δε συμβαίνουν ταυτόχρονα τόσο σημαντικά γεγονότα τα οποία, ωστόσο, είναι αρνητικά και δείχνουν το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί. Ζούμε ιστορικές στιγμές και μια κατάσταση που ο Γκράμσι έχει αποκαλέσει «εποχή των τεράτων». Είναι το στάδιο εκείνο ανάμεσα στο θάνατο του παλαιού και τη γέννηση του καινούργιου όπου τα πάντα είναι θολά, όλα είναι ένας «χυλός» από τον οποίο κανείς δε βγάζει άκρη.

Δεν ξέρουμε πράγματι τι είναι παλιό και τι καινούργιο, ούτε αν αυτό που θα γεννηθεί θα είναι και καλύτερο από αυτό που θα πεθάνει. Όμως, αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και μπορεί να υποθηκεύσει το μέλλον του… νέου που ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Τόσα πολλά γεγονότα μαζί δεν έχουμε ξαναδεί...

Έχουν μπερδέψει τα κοράκια με τους επενδυτές!

Να το πούμε όπως ακριβώς είναι: Τα παιδιά δεν μπορούν! Δεν θέλουν! Δεν το αντέχουν! Είναι ιδεοληπτικοί, ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Στην προσπάθειά τους να καλύψουν την ανικανότητά τους λένε παλαβομάρες: Ότι η ανάπτυξη θα έρθει με τους υψηλούς φόρους! Ονειρεύονται επενδυτές, αλλά μάλλον εννοούν τα κοράκια των πλειστηριασμών.

Η μοναδική «αξιόλογη επενδυτική δραστηριότητα» για το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι η αγορά κόκκινων δανείων από τα εξειδικευμένα funds. Όπως συμβαίνει και στην φύση, κάποιος πρέπει να κάνει την βρώμικη δουλειά, να εξαφανίσει τα πτώματα. Αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα. Κι είναι ο μόνος τρόπος για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην αγορά. Αν δεν τελειώνουμε με τα κόκκινα δάνεια δεν υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει ανάκαμψη στην Οικονομία. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να σπείρει σιτάρι σε ένα χωράφι γεμάτο κοτρώνες…